یک تکه کیک خانگی برای مرجع عالیقدر تشیع؛
آیا امام، این خانواده را به دین حق دعوت کردند؟
حاشیه دیدار رهبری از خانواده شهید آشوری/ آیا این خانواده را به دین حق دعوت کردند؟
به گزارش اصفهان شرق به نقل از ندای اصفهان- احسان شریف احمدیان/
در آستانه آغاز سال نوی میلادی، رهبر معظم انقلاب اسلامی آیت الله سیدعلی خامنه ای، با خانواده شهیدِ آشوری «روبرت لازار» دیدار کردند که این مجلس صمیمانه انعکاس های جالبی در رسانه ها داشت.(اینجا)
مشغول خواندن روایت این ماجرا بودم که در اواسط متن، یک لحظه سوالی به فکرم خطور کرد؛ آیا حضرت آقا در کنار همه صحبت ها و تقدیر و تشکرهای مرسوم و صحبت های دیگر، این خانواده را دعوت به دین حق (اسلام) می نمایند یا خیر؟!
درست است که این خانواده ساده زیست وفادار به کشور اسلامی و انقلاب هستند و در راه دفاع از میهن شهیدی تقدیم کرده اند و ان شاالله نزد خداوند مأجورند، اما به هر حال دینی دارند غیر از اسلام و «ان الدین عندالله الاسلام»!
در حال خلق یک توجیه حزب اللهی پسند تکراری بودم (اینجا که دیگر جای تبلیغ دین نیست! همین که آقا خانه این خانواده رفته خودش تبلیغ دین است و…) که یکباره به آخر روایت رسیدم:
آقا می گویند: «ما به مسلمان‌ها قرآن هدیه می‌دهیم. اگر می‌توانستم یک انجیل خوب پیدا کنم، می‌آوردم. این انجیل‌های الآن، عموماً روایت هستند نه کلام وحی. البته یوحنا، لوقا، پتروس و… بزرگان مسیحیت هستند که بعضاً هم شهید شدند. اینها مسیحیت را به ایران و روم و… بردند. وگرنه مسیحیت برای شرق است. توی آنها پیغمبر و نایب پیغمبر هم بوده. حواریون جزء بزرگان دین هستند. در اسلام هرکس عصمت حضرت مسیح و حضرت مریم را منکر شود، از اسلام خارج است. احترام ما به مسیحیت این‌گونه است. انجیل هم مثل قرآن و تورات از آسمان آمده. اما انجیل‌های فعلی، اینهایی که من خواندم، روایت است نه آن چیزی که از آسمان نازل شده. اگر آن را گیر می‌آوردیم، روی چشم‌مان می‌گذاشتیم.»
عجب امر به معروف ظریفی! و چه نکته صحیحی:
«ما به مسلمان‌ها قرآن هدیه می‌دهیم. اگر می‌توانستم یک انجیل خوب پیدا کنم، می‌آوردم. این انجیل‌های الآن، عموماً روایت هستند نه کلام وحی.»
یعنی برادر و خواهر عزیز آشوری! آنچه در دست داری آنی نیست که به دنبال آنی!
«من به مسلمانان قرآن هدیه می دهم که کلام وحی است اما انجیل امروز کلام وحی نیست، روایت است و…» در خانه اگر کس است، یک حرف بس است…
آری این است یک الگوی بی بدیل و درس آموز از امر به معروف و تبلیغ دین.
در اوج احترام، نکته را می رسانند، نه بی احترامی می کنند و نه از آن سو با توجیهات بی پایه وظیفه اصلی را فراموش می کنند. الحق و الانصاف اگر هر یک از ما بودیم از خیر تورات و انجیل و قرآن و تبلیغ نمی گذشتیم و به یک دیدار و تکریم خانواده شهید بسنده نمی کردیم؟!
یا خدا می داند اگر رگ غیرت دینیمان گل می کرد چگونه و با چه ادبیاتی این خانواده را ارشاد می نمودیم!
آقای بی نظیری است، بی نظیری او در همین نکته های نغز و کوچکی است که همه مان راحت از آنها عبور می کنیم و او استادانه به خال می زند!
راستی گل از گل مادر آشوری شکفت وقتی مرجع عالیقدر تشیع «کیک خانگی» او را تناول نمود…
