اصفهان شرق/ مریم شجاعی، ایرانیان طبق رسومات گذشته و آیین آبا و اجدادی خود اولین شب زمستان را که طولانی ترین شب سال است، یلدا می نامند. آنان معتقد بودند این شب، شب تولد مینو( الهه زن) و میترا( الهه خورشید) است و به همین مناسبت آن را شب یلدامی نامیدند. اما یلدا در لغت به معنای تقسیم سال است و این هم تعبیر نیکویی است که با آمدن این شب، انسان قدم در مرحله ی جدیدی می گذارد، مرحله اینکه می تواند روح و روان آدمی را متاثر سازد. چراکه با رفتن خزان و پشت سرگذاشتن زردی برگ ها و خنکای هوا و برگریزانش گویی برزخ دنیا و طبیعتش را رها کرده و پای در موسمی می گذاریم که موجب پیوند جسم و روح با علمی ورای این عالم خواهد شد.

اگر درست تفکر کرده و درست تصمیم بگیریم، شب یلدا اولین جرقه های تفکر و انتخاب شایسته را برای تداوم روزهای سال به نمایش می گذارد. آیا رفتار و کردارمان در پاسداشت آیین یلدایی ما را در مسیر صعود قرار خوهد داد و یا مسبب سقوطمان در وادی مادیات خواهد شد؟
باید بدانیم اگرچه زنده نگه داشتن سنت های دیرین عملی شاییسته است اما کیفیت احیای این سنت به مراتب مهم تر است چرا که با یک برنامه ی مناسب می توان به رشد و اعتلای فرهنگ و جامعه اسلامی نیز همت گماشت.

در یلدا هم می شود با جشن و پایکوبی و شادی زودگذر به ظاهر تخلیه روحی شد و هم می شود با اعمال و رفتار نیک و حسنه به تجلیه روحی و تزکیه خود، این شب را که آغاز موسم زمستان است اولین شب آرامش خویش قرار داد که زیبا فرموده اند امام صادق که زمستان بهار مومن است. شب های طولانی است که برای عبادت نیمه شب از آن کمک میگیرید و روزهایش کوتاه است که برای روزه گرفتن از آن بهره می جویید.

یلدای امسال مزین شده است با ولایت قطب عالم امکان حضرت ولی عصر(عج) و دعا برای ظهور آن حضرت بر زیبایی و فرخندگی این شب می افزاید.
یلدای مهدوی امسال چه نیکو خواهد شد که آغازش نام و یاد رب العالمین است و آرزوی ویژه اش صحت و سلامتی به ساحت مقدس امام زمان و تجیل در ظهورش است.

اگر چه قرائت حافظ و تفال برآن و خواندن شاهنامه و روایت داستانهایش پسندیده است اما با قرائت آیات روحانی قرآن کریم و بازگو کردن داستان های روح افزایش که هرگز قدمت و کهنگی را در آن راهی نیست می توان روح و جسم و جان را صیقل داد و به حضرت عشق تقرب جست.
صله رحم و دیدار نزدیکان و نیازمندان کاری شایسته است اما در شام ولایت عهدی مهدی فاطمه و در آستانه پیوند آسمانی پیغمبر خاتم(ص) و ام المومنین خدیجه کبری(س) می توان با قناعت و صرفه جویی هم از اسراف و تبذیر جلوگیری کرد و هم با اهدای بخشی از شادی های مادی و معنوی در وسعت دلهای منتظر جای گرفت که بنا به فرمایش گهربار مولای متقیان: اسراف کردن موجب هلاکت می شود و خدا اسراف را دوست ندارد.

اما سجاد(ع) می فرمایند: خدایا مرا از زیاده روی بازدار و روزی ام را از تلف شدن نگاه دار و دارایی ام را با برکت دادن افزود کن و راه مصرف آن را در کارهای خیر به من بنمایان.
چه زیبامی شود طولانی ترین شب سالی که دیدار خویشان و نزدیکان از هرگونه زیاده روی مصون باشد و چه گرم و دلنشین است زمستانی که ابتدای آن تمسک و توسل به رساترین و دلنشین ترین پندهای آسمانی است که در هر کدام از آیاتش حکمتی نهفته است.
می توان با برپایی میهمانی و شب نشینی سده و بیان خاطرات و تجربیات سودمند چشم و گوش جان فرزندان وجوانان را به نظام آفرینش بازنمود و آنان را به تفکر در آیات قدرت خداوند واداشت.

چه زیباست که در اشعار عرفانی حافظ مروری کرد و بانیاتی صادق بر منظومه ی برگرفته از قرآنش تفال زد و به فرزندان دلبندمان آموخت که از تفال بر خرافه های نابجا بپرهیزند که به گفته ی نبی اکرم(ص): از ما نیست کسی که فال بد بزند تا در موردش فال بد زده شود.
در یلدای مهدی امسال چه به جاست که با بیان نعمت های خدادادی و فواید آن از موهبت های خدادادی نیز بهره مند شد تا یادگارانمان در رسالت احیای سنت دیرینه یلدا بدانند حکمت روی آوردن گذشتگان به دور هم جمع شدن چیست؟ برایشان بگوییم که تمام سنت های ما برگرفته از گفتار و رفتار پیامبر عظم الشانمان و اهل بیت مطهرش می باشد.

در این شب و در گپ و گفت های شبانه چه خوب است احترام به حریم و حرمت ها و با تقدیم هدیه ای هر چند ناچیز، آداب خداپسندانه بخشش را نیز در بین آنان گستراند که حضرت ختمی مرتبه(ص) فرموده اند به یکدیگر هدیه دهید که دلهایان به هم مهربان شود و هدیه دهید زیرا کینه ها را از بین می برد.

چقدر زیباست که در پایان این شب، دست های خالی را به وسعت نیازمان به درگاه ربوی بالا برده و با تبرک زبانمان به دعای زیبای فرج و دعای سلامتی امام زمان(عج) هدیه ای ناچیز به امام خوبی ها دهیم. امشب قلب های آکنده از گناهمان را به قلب پاک و نازنینش پیوند دهیم.

…. و باشد تا بدین وسیله زمستان و روزهای باقی مانده سالمان را در اولین شب بهاریش نیکو و پربار رقم زنیم.