به گزارش اصفهان شرق؛ انگری برد،باب اسفنجیو لاک پشتهای نینجا تا باربی و سوپرمن و مرد عنکبوتی نه تنها روی لوازم التحریر که روی لباس و کیف و کفش رژه میروند و همه آنها لزوما وارداتی نیستند، مصیبت آنجاست که ایرانیها هم برای فروش محصولاتشان دست به دامن شخصیتهای کارتونی آن سوی آب شده اند.

زمانیکه محصولات کارتونی خارجی با افتخار توسط سیما دوبله  و رویای روز و شب کودکان ایرانی شد، مسوولان ذی ربط باید نگران انتقال فرهنگ و سبک زندگی غرب به دنیای بچه های کشوری اسلامی می بودند و امروز طبیعی است که با اسطوره شدن آن شخصیتها پای تجارت نیز به میدان فرهنگ باز شود که این خاصیت صنعت سینما و انیمشن در غرب است.

صنعت سینما در غرب نه تنها فرهنگ و سخن مورد نظر سازندگان و دستهای پشت پرده را تا نقاط مختلف دنیا ارسال میکند که نوعی تهاجم فرهنگی و تغییر در سبک زندگی را نیز به شیوه ای کاملا زیرپوستی به جامعه هدف ایجاد میکند.

پس از مدتی که فرهنگ مورد نظر در نقطه هدف ریشه دوانید، نوبت مصرف گرایی است تا علاوه بر کسب سودی سرشار، ادامه چرخه تهاجم فرهنگی تکمیل شود.

ایران به سادگی وارد این چرخه شد و مسوولان چقدر دیر متوجه عمق فاجعه شدند و طبیعی است که اصلاح وضعیت فعلی نیازمند سرمایه گذاری بسیار کلان، بازار یابی قوی، هوشمندی و البته اسطوره سازی است.

هر چند که ایران در سالهای اخیر در صنعت سینما و انیمیشن پیشرفتهای بسیاری داشته اما باید گفت که در این صنعت هنوز به مرحله جریان سازی و اسطوره سازی نرسیده تا بتوان به واسطه آن تولیدات و محتوای فرهنگی تولید و برپایه آن سبک زندگی و فرهنگ ایرانی اسلامی را به نقاط هدف صادر کرد.

هدفگیری صنعت انیمیشن غرب با هوشمندی کامل، روی دانش آموزان و کودکان متمرکز شده است، کسانیکه ۱۲سال با لوازمی خاص سروکار مستمر دارند و خواه ناخواه، فرهنگی که صورت ناملموس چاشنی این لوازم شده اند، وجودشان را به تسخیر در می آورد.

۱۳ سال قبل شورای عالی انقلاب فرهنگی در رابطه با تولید نوشت‌افزار با طرح‌ها و نقوش ایرانی ـ اسلامی، مصوبه ای داشت تا شاید بتواند بر این معضل فرهنگی پایان دهد اما تاکنون این مصوبه به طور کامل عملیاتی نشده است.

سال گذشته نیز شورای عالی انقلاب فرهنگی موضوع راه اندازی بنیاد نوشت افزار و اسباب بازی را به تصویب رساند، مصوبه ای که تا امروز به نتیجه نرسیده و تاسیس این بنیاد هنوز اندر خم یک کوچه است!

طی سالیان اخیر اما بخش خصوصی مانند همیشه آستین بالا زد و بحث تولید نوشت افزار اسلامی، ایرانی عملیاتی شد.

هرچند که استقبال نسبتا خوبی از نوشت افزارهای یاد شده به عمل آمد اما باید گفت که هنوز توان تسخیر بازار را ندارند.

یکی از دلایل عدم استقبال دانش آموزان و خانواده ها از طرحهای ایرانی لوازمالتحریر تکراری بودن طرحهای ایرانی و عدم جذابیت های بصری آن است.

در حقیقت کشورهای غربی برای تخریب فرهنگ و هویت بومی ایران، ابتدا شخصیت های تلویزیونی خلق می کنند و سپس لوازم التحریر و کیف و حتی کفش آن شخصیت ها را وارد بازار می کنند.

در عین حال باید پذیرفت که کودک و نوجوان، تولیدات فرهنگی ایرانی را با همتای خارجی و یا نمونه ایرانی کپی شده، مقایسه میکند و به طور حتم در بازار رقابت جا می ماند چرا که شیوه طراحی شخصیتها، فانتزی سازی و تصویر سازی ذهنی از شخصیت کارتونی و یا سینمایی منقوش بر نوشت افزار، ذهن کودک را تسخیر میکند و این در حالیست که کالای ایرانی چنین وضعیتی ندارد.

سالهای سال است که همزمان با آغاز سال تحصیلی گلایه هایی از بازار لوازم التحریر و  طرحهای خارجی در بازار ایران به چشم می خورد دیده می شود اما هیچ تلاشی برای برون رفت از شرایط فعلی انجام نشده است.