هجوم اروپاییان به بازار اقتصادی ایران:
این دغل دوستان که میبینی مگسانند دور شیرینی
در ابتدا باید بیان کنیم این نوشتار در جهت ورود هیات آلمانی برای برقراری روابط اقتصادی با ایران و تحکیم روابط با جمهوری اسلامی به نگارش در آمده است.
سعی ما بر این است روابط المان و ایران پس از انقلاب را مورد بررسی قرار دهیم و اینکه آیا اعتماد به این چنین کشورهایی درست است یانه؟
باید بیان کنیم آلمان پس از شکست در جنگ جهانی دوم به دو قسمت تقسیم شد و بلوک مد نظرما همان المان غربی است که در اقمار امریکا قرار گرفته و میتوان گفت پس از انقلاب اسلامی المان همچون دیگر کشورهای غربی به مخالفت با انقلاب پرداخت و نیز سعی در مقابله با آن پرداخت از جمله اقدامات اولیه این کشور اهدا پناهندگی به مخالفان انقلاب اسلامی ایران بود.
چنانچه بسیاری از افراد مخالف نظام در این کشور اقامت گزیدند اما اقدام قابل توجه و تاسف بار دیگر این کشور واگذاری تجهیزات هسته ای به رژیم صدام در طول جنگ تحمیلی بود چنانچه رژیم صدام این سلاح های کشتار جمعی را در بسیاری از نقاط میهن اسلامی مورد استفاده قرار داد و باعث کشته و مجروح شدن هزاران نفر از مردمان این مرز و بوم گردید چنانچه هنوز هم مشاهده می شود در هر گوشه از میهن اسلامی افرادی حضور دارند که زندگی شان بخاطر مجروحیت با این سلاح ها بیشتر شبیه عذاب بوده و تا زمانی که جان به جان افرین تسلیم کنند باید در بستر بیماری بمانند و رنج بکشند.
المان در طول جنگ تجهیزات شیمیایی و میکروبی و هسته ای را بواسطه حسین کامل داماد صدام و تنی چند از دیپلمات های عراقی مستقر در المان به رژیم صدام میفروخت چنانچه یکبار این تجهیزات در فرودگاه فرانکفورت توقیف شد اما با چشم پوشی مقامات المانی دستور ترخیص ان صادر شد. این اقدام به فروش در صورتی انجام می گرفت که مسئولان عراقی علنا اقرار به استفاده از این تجهیزات در مقابل نیروهای مردمی ایران نموده بودند.
در طرف دیگر باید این مسئله را مد نظر داشت که کشورهایی چون روسیه و چین در بسیاری از موارد با امریکا تضاد ایدئولوژیک و منافع دارند و گاها در بسیاری از موارد چون سوریه با ایران در یک طیف قرار میگیرند.
حال این نکته قابل تامل است که در صورت عدم پایبند بودن طرف غربی به تعهداتش همچون گذشته و بازگشت ایران به برنامه های سابق هسته ای خود و به موازات ان بازگشت تحریم های اقتصادی سیاسی برای ایران، ایا این امر معقولانه است که به کشورهای غربی در جهت گسترش روابط اعتماد کنیم؟
در صورت اشباع بازار ایران توسط شرکت ها و کالاهای غربی و خارج شدن شرکت ها و محصولات سایر کشورها از گردونه رقابت پس از تحریم دوباره چه بر سر اقتصاد داخلی ایران می اید؟
توصیه ای که در اینجا لازم است به مسئولان مربوطه نماییم این است که از این واقعه بیش از اندازه شگفت زده نشوند و این نکته را مورد توجه قرار دهند که طرف غربی همواره غیر قابل اعتماد بوده است و از طرف دیگر باید توجه داشته باشیم که بوجود اوردن فضایی باز و بدون محدودیت برای این شرکت ها و کالاهای بیگانه در فضای نابرابر با کالاهای داخلی به بهای نابودی کالاها و تولید و توانایی بومی کشور منجر خواهد شد که نتیجه ان در اینده چیزی جز توسعه وابسته نخواهد بود که ما تجربه تلخ ان را در گذشته قبل از انقلاب تجربه کرده ایم.
