گزارش/ و بازهم قلیان...
اینجا زاینده‌رود است؛ ویترینی از قلیان های رنگارنگ/گزينه برخورد همچنان روي ميز است
چند سالی هست که در اصفهان صحبت از برخورد با عرضه و استعمال قلیان در قهوه خانه و حاشیه زاینده رود به گوش می‌رسد اما وقتی در کنار رودخانه قدم می‌زنیم اوضاع چیز دیگری را نشان می‌دهد.
به گزارش اصفهان شرق؛ موضوع برخورد با قلیان در اماکن عمومی؛ درست مثل گزینه روی میز می‌ماند که هیچوقت اجرایی نشده است.
آنچه گذشت؛ شش ماه قبل
قرار بود از تبلیغ مواد دخانی و عرضه قلیان در اماکن عمومی و پارک ها جلوگیری شود
«جهت مبارزه با عرضه قلیان و دخانیات در حاشیه زاینده رود و سایر اماکن عمومی، کارگروه استانی کنترل دخانیات در آینده نزدیک با حضور نمایندگان اداره بازرگانی، فرهنگ و ارشاد اسلامی، شهرداری، شورای شهر اصفهان، اماکن، اتاق اصناف و نماینده مجمع نمایندگان استان اصفهان تشکیل می‌شود. با توجه به قانون جامع کنترل و مبارزه با دخانیات و آئین‌نامه ممنوعیت تبلیغ و ترویج مواد دخانی در جامعه در نظر داریم از تبلیغ مواد دخانی و عرضه قلیان در اماکن عمومی و پارک ها جلوگیری کنیم.»
اظهارات فوق را حشمت مرادپور کارشناس برنامه آلودگی هوا و کنترل دخانیات معاونت بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در آذرماه سال 93، درست شش ماه قبل، پیرامون برخورد با عرضه و استعمال قلیان در حاشیه زاینده‌رود و سایر اماکن عمومی در گفتگو با خبرنگار ایمنا مطرح کرد.
اما اینکه بعد از گذشت شش ماه با پدیده عرضه و استعمال قلیان در حاشیه زاینده رود برخورد جدی شده است یا خیر، سوالی است که با یک بار قدم زدن در حاشیه زاینده رود و در پارک‌های اطراف آن می‌توان جوابی درخورد برای آن یافت.
مطمئنا اگر به پارک‌های حاشیه رودخانه زاینده رود برای گذران اوقات فراقت خود رفته باشید، به این نتیجه رسیده‌اید که حداقل تا به امروز خبری از برخورد جدی با فروشندگان و مصرف‌کنندگان قلیان در این محدوده نبوده است، بطوریکه حالا در این محدوده از شهر شاهد ویترینی جذاب! از انواع و اقسام قلیان‌های رنگارنگ هستیم که پیر و جوان و دختر و پسر را بدون هیچ ممنوعیتی به خود جذب کرده است.
سال جدید؛ صحبت‌های جدید و باز هم …
مستندات قليان‌كشي‌هاي حاشيه زاينده‌رود، كارشناسي مي‌شود
در حالیکه با گسترش روافزون عرضه و استعمال قلیان در حاشیه زاینده رود روبرو هستیم، سرهنگ جهانگیر کریمی معاون اجتماعی فرماندهی انتظامی استان اصفهان از برخورد با این پدیده نابه‌هنجار در این محدوده از شهر خبر می‌دهد و می‌گوید: پلیس مرکز استان اصفهان با استناد به ماده یک آئین نامه اجرایی قانون جامع کنترل و مبارزه ملی با دخانیات در اماکن عمومی، این موضوع را در دستور کار خود قرار داده است.
وی می‌افزاید: طرح برخورد با فروش، توزیع و استعمال قلیان در پارک ها، تفرجگاه ها و اماکن عمومی در دستور کار ویژه این فرماندهی قرار گرفته است و شهروندان می توانند در صورت مشاهده این گونه تخلفات آن را از طریق شماره تلفن ۱۱۰ اعلام کنند تا واحدهای گشت انتظامی با متخلفان و کسانی که به امنیت و آرامش جامعه لطمه می زنند برخورد کنند.
از طرفی سردار عبدالرضا آقاخاني فرمانده انتظامي استان اصفهان در پاسخ به سوال خبرنگار ايمنا مبني بر اينكه در خصوص اجراي طرح برخورد با قليان‌كشي در حاشيه زاينده رود چه بررسي‌هاي كارشناسي شده‌اي انجام شده است، می‌گوید: تمام مستندات در خصوص اين موضوع، تهيه شده و قرار است در جلساتي، كارهاي كارشناسي به منظور پيشگيري از آسيب‌هاي اجتماعي اين موضوع صورت گيرد.
بررسی ابعاد اجتماعی مصرف قلیان در جامعه
قليان يك گرايش اجتماعي است
برای بررسی بیشتر ابعاد اجتماعی این مسئله گفتگویی داشتیم با كوروش محمدي کارشناس آسیب‌های اجتماعی. وی در اینباره می‌گوید: مصرف قليان، مضرات زيادي دارد و حتي مي‌توان به عنوان يك بحران اجتماعي به آن نگاه كرد، اما نبايد ارزيابي ما از اين بحران، مسئله‌اي همچون اعتياد باشد؛ چراكه قليان، بيشتر از آنكه يك موضوع فردي باشد، يك گرايش اجتماعي است.
این آسیب شناس اجتماعی می‌افزاید: الان موضوع قليان در ميان مردم ما به يك باور و گرايش اجتماعي تبديل شده به طوري‌كه افراد ترجيح مي‌دهند در جمع‌هاي بيش از يك نفر به مصرف قليان بپردازند و نوعي نمايش اجتماعي را ارائه دهند.
کوروش محمدی ادامه می‌دهد: بدون آسيب‌شناسي و كار فرهنگي، هرگز نمي‌توان به كنترل قليان‌كشي در جامعه پرداخت، سال‌هاست كه براي كنترل قليان، جامعه را تهديد مي‌كنيم و هشدار مي‌دهيم؛ يك بار قهوه‌خانه‌ها را مي‌بنديم و دوباره باز مي‌كنيم و باري ديگر قليان‌كش‌ها را از سطح شهر جمع مي‌كنيم و ديده‌ايم كه تاكنون هيچ يك از اين راهكارها نتيجه‌بخش نبوده است.
وی تصریح می‌کند: امروز، يك سري جوان كه پاسخي براي هيجانات و مطالبات خود نيافته اند، به سمت قليان گرايش پيدا كرده‌اند اما آنچه براي ما مفيد است، اينست كه اكنون، اين افراد در حقيقت پشت يك ويترين شفاف قرار دارند كه مي‌توانيم آنها را مشاهده كرده و موقعيت‌شان را تشخيص دهيم؛ اين گروه‌ها دقيقا تحت كنترل و نظارت عامه هستند و جامعه مي‌تواند آنها را ببيند.
این آسیب شناس اجتماعی می‌گوید: متاسفانه واقعيت اين است كه بخش قابل توجهي از جمعيت جوان ما اعم از دختر و پسر وارد بحث مصرف قليان شده‌‌اند؛ لذا مسئله ما اين است كه ارائه‌دهندگان طرح جمع‌آوري قليان و قلياني‌ها، چه جايگزيني براي جوانان دارند؟
اگر ويترين‌هاي مصرف قليان را در جامعه ببنديم، ديگر، جوانان را نخواهيم ديد
محمدی می‌افزاید: اگر ويترين‌هاي مصرف قليان را در جامعه ببنديم، ديگر، جوانان را نخواهيم ديد، ما اكنون مصرف‌كنندگان شيشه را نمي‌بينيم؛ بلكه زماني آنها را مي‌بينيم كه يا به جنون رسيده‌اند، يا خودكشي و ديگركشي كرده و يا در كف خيابان و كوچه افتاده‌اند. پس نبايد كاري كنيم كه با برخوردهاي قهريه، ويترين قلياني‌ها را از بين ببريم.
وی با بیان اینکه با برخوردهاي قهريه، مسئله قليان هم به سيستم تعقيب و گريزي بين افراد و نيروي انتظامي تبديل مي‌شود می‌گوید: بايد نيروي انتظامي را از اينگونه فعاليت‌هاي بي اثر، دور كنيم؛ نبايد چهره نيروي انتظامي را كه بسيار زحمت مي‌كشند، تلاش مي‌كنند و شهيد مي‌دهند، به عنوان چهره‌اي كه مخالف همه چيز است به جوانان معرفي كنيم.
محمدي تاكيد می‌کند: افرادي كه چنين طرح‌ها و برخوردهاي كارشناسي نشده و نادرست را ارائه داده و پيگيري مي‌كنند، توجه داشته باشند كه اينگونه اقدامات، مانند پا گذاشتن روي پوسته موز است و مي‌تواند آسيب‌هاي جدي‌تري را در پي داشته باشد.
بيش از دو قرن است که قليان وارد فضاهاي اجتماعي ما شده است و بسيار سريع جاي خود را در فرهنگ ما ایرانی ها باز كرده و از سوي مردم ما مورد پذيرش قرار گرفت بطوریکه حالا بسیاری از خانواده‌هاي ايراني از اين وسيله به عنوان ابزاري تزئيني در منزل خود استفاده مي‌كنند. با این حال چند سالی است که صحبت هایی مبنی بر حذف قلیان در شهرهای ایرانی و به خصوص در اصفهان شنیده می شود اما آنچه که با آن تا به امروز روبرو بودیم شکست طرح هایی است که برای این منظور ارجایی شده است. سال 93 و سال های قبل تر از آن با اظهارات غیرکارشناسانه و البته طرح های یک روزه سپری شد بدون آنکه با موفقیتی در این زمینه روبرو باشیم و حالا برخورد با پدیده نابه‌هنجار قلیان کشی وارد راند 94 شده است، اما باز هم صحبت از همان برخوردهای یک روزه است.
این درحالیست که به نظر می‌رسد برخورد با این پدیده ریشه دار در خانواده‌های ایرانی با اجرای چنین طرح هایی شدنی نیست و ریشه‌های این معضل را باید در فرهنگ جامعه جستجو کنیم و با فرهنگ سازی مناسب در این راستا قدم برداریم.
منبع: ایمنا
