سایه سنگین هزینه های بی قاعده بر سر محرومیت های اصفهان
به راستی اولویت برنامه های این شهر چیست؟ ، بانک ایده برای برگزاری نکوداشت هفتۀ اصفهان یا اختصاص اعتبار ات لازم برای ترمیم بسیاری از اماکن و بناهای تاریخی در حال تخریب یا دعوت از سرمایه گذران، نسبت به تکمیل پروژه های اقتصادی هم چون مترو و طرح های نیمه تمام دیگر.
اصفهان شرق به نقل از صاحب نیوز: در سال های اخیر و پس از تصویب شورای فرهنگ عمومی استان در سال ۱۳۸۵ مبنی بر نامگذاری روز ولادت عالم ربّانی شیخ بهایی به نام هفتۀ اصفهان، برنامه ها ی متعددی در سطح شهر اصفهان برگزار می شود که در نوع خود می تواند مبیّن فرهنگ و هویت ناب تاریخی و فرهنگی این شهر باشد.
بدیهی است ضرورت معرفی فرهنگ و هنر و تمدن تاریخی شهر اصفهان به آحاد مردم در شهر اصفهان و استان و کشور امری انکار ناپذیر است، لیکن نگاه نادرست برخی مسئولان به مقولۀ فرهنگ و هنر و تعریف بر نامه های سطحی و غیر قابل قبول هم چون تأکید بی حد و حصر مجریان برگزار کنندۀ آن به کنسرت موسیقی، تئاتر و آواز..برای به اصطلاح معرفی فرهنگ و هنر مردم اصفهان و نیز هزینه های بی ضابطه در برنامه هایی مانند ویژه برنامه های مخنلف در جشنواره ها و اجلاس های ملموس و ناملموس و نیز غفلت از نیاز ها و مطالبات واقعی فرهنگی مردم در اصفهان از جمله نکات تأمل برانگیزی است که نشان دهندۀ برداشت سطحی و سخیف از چیستی مقولۀ فرهنگ و هنر در مناسبت هایی مانند نکوداشت هفتۀ اصفهان و دیگر مناسبت های فرهنگی می باشد.
بی شک شناخت معرفتی و هویتی از شهر تاریخی اصفهان با برنامه ریزی دقیق و اجتناب از تحمیل برخی هزینه های سنگین به بیت المال امکان پذیر خواهد بود، زیرا در حالی که بسیاری از مردم در سخت ترین و بغرنج ترین وضعیت اقتصادی به سر می برند و نیز وجود طرح های نیمه تمام اقتصادی در شهر اصفهان به شدت خود نمایی می کند، روا نیست برخی مسئولان با برچسب معرفی فرهنگ و هنر اینچنین با برنامه های کم بهره و پر هزینه، ریخت و پاش کنند و با ایجاد برخی هیجانات کاذب، سرمایه های مادی این شهر را اینچنین هزینه کنند و مطالبات واقعی مردم را به فراموش سپارند، این آسیب در مدیریت فرهنگی اصفهان در حالی است که رهبر معظم انقلاب به طور مستمر بر انطباق همۀ طرح های اجرایی کشور با سیاست های اقتصاد مقاومتی تأکید نمودند و مسئولان را از ریخت و پاش های مالی برحذر داشتند و ضرورت همدلی دولت با مطالبات واقعی ملت را یادآور شدند.
لذا پرسش اساسی مردم شهید پرور و ولایتمدار اصفهان از مسئولان برگزار کنندۀ نکوداشت هفتۀ اصفهان این است که به راستی تعریف شما از فرهنگ و برنامه ریزی و سیاستگذاری فرهنگی هنری برای معرفی ارزش های اسلامی و فرهنگی تاریخی شهر اصفهان چیست؟
آیا ارتقای سطح معیشت مردم و نیز اتمام طرح های نیمه تمام اقتصادی مردم هم چون چشم انتظاری ۱۴ سالۀ مردم در راه اندازی مترو و نیز اهتمام به فرهنگ واقعی مردم اصفهان نباید در اولویت برنامه ریزی و سیاست گذاری ها قرار گیرد که قطعا با جمع شدن هزینه های ریز و درشت برنامه های نه چندان ضروری قابل دست یابی است؟
به راستی آیا مشکل فعلی فرهنگی این شهر ، بانک ایده برای برگزاری نکوداشت هفتۀ اصفهان است؟ و یا اینکه اهتمام مسئولان به اجتناب از هزینه های کم فایده و رفع واقعی مشکلات فرهنگی و اقتصادی مردم باید به عنوان نقشۀ راه مسئولان در تقویت فرهنگ، هنر و اقتصاد جامعه مورد توجه قرار گیرد؟
مسئولان محترم می توانند از یک سو با اجتناب از هزینه های سنگین برای برنامه های فرعی و غیر ضروری، در راستای صیانت واقعی از میراث گرانبهای فرهنگی و هنری در شهر اصفهان گام بردارند، و در سوی دیگر با اختصاص اعتبارات لازم در راستای تسریع اتمام پروژه های نیمه تمام اقتصادی هم چون مترو و… اقدام نمایند، به عنوان مثال به اذعان بسیاری از کارشناسان ، حفاری های صورت گرفته در متروی اصفهان تهدید جدی برای میراث بی نظیر فرهنگی تاریخی همچون سی و سه پل و دیگر ابنیۀ تاریخی محسوب می گردد لذا مسئولان می توانند با مدیریت صحیح ، به جای هزینه های بی حدو حصر برای جشنواره های کم محتوا، با اختصاص اعتبار ات لازم برای ترمیم بسیاری از اماکن و بناهای تاریخی در حال تخریب اقدام نمایند، و در آن واحد با دعوت فراگیر از سرمایه گذران، نسبت به تکمیل پروژه های اقتصادی هم چون افتتاح مترو در اصفهان اقدام نمایند که تحقق این امور در نوع خود بهترین راهبرد و برنامه و ایده برای نکوداشت شهر اصفهان قلمداد می گردد.
لذا مطالبۀ عموم مردم اصفهان از دست اندرکاران برنامه نکوداشت هفتۀ اصفهان این است، به راستی دستاورد از برنامه های پرهزینه و کم بازده در این نکوداشت چه بوده است؟ اگر هدف معرفی فرهنگ اصفهان و دیگر اهداف از قبیل تقویت و جذب گردشگری بوده است که باید گفت بر نامه های تعریف شده به علت عدم همخوانی با اهداف واقعی نکوداشت هفتۀ اصفهان، به هیچ عنوان نتوانست این اهداف را به صورت ملموس محقق سازد.
مواجهۀ سلبی و قهری با موضوعاتی هم چون موسیقی ، تئاتر و …مورد پذیرش نگارنده نیست، لیکن وقتی فلسفۀ نامگذاری نکوداشت هفتۀ اصفهان با ولادت شیخ بهایی به عنوان شخصیت عظیم علمی، فقهی، اجتماعی سیاسی و عمرانی عجین میگردد آیا رواست با تعریف برخی برنامه های و هزینه های بی حساب و کتاب از بیت المال، تداوم سایۀ سنگین محرومیت ها و غفلت از اتمام طرح های نیمه کاره اقتصادی، قلب و جان مردم اصفهان را آزرده خاطر سازد؟!.
در تبیین ضرورت سیاستگذاری مطلوب فرهنگی توسط مسئولان باید گفت، بی شک هویت فرهنگی دینی اصفهان به عنوان تثبیت کنندۀ مذهب حقۀ تشیع در دوران صفویه مورد اذعان همگان قرار گرفته است و در برهه های مختلف تاریخ و فر هنگ کشور به ویژه در پیروزی انقلاب اسلامی و دفاع از تمامیت نظام اسلامی در جنگ تحمیلی نقش مردم اصفهان غیر قابل انکار است، به نحوی که امام خمینی (ره) در نکوداشت نقش مردم اصفهان در صیانت از نظام اسلامی اینچنین فرمودند:« در کجای دنیا می توانید شهری مثل اصفهان پیدا کنید که در یک روز ۳۰۰ شهید را تشییع می کند؟».
بنابراین نکتۀ اساسی در این امر نهفته است که به چه میزان محتوای بر نامه های فرهنگی و هنری مندرج در نکوداشت هفتۀ اصفهان که با هرینه های کلان نیز توأم شده است با منویات حضرت امام (ره) و مقام معظم رهبری هم خوانی دارد؟ آیا وقت آن فرا نرسیده است تا مسئولان به خود بیایند و به انتقادات علما و دغدغه مندان فرهنگ اسلامی در شهر اصفهان توجه نمایند و در راستای نهادینه سازی و کیفی سازی برنامه های اجرا شده در این نکوداشت با در نظر گرفتن اجتناب از تجمل گرایی و دوری از تحمیل هزینه های گزاف از بیت المال گام بردارند؟
