سرویس: غیر تولیدی » نقلی 13:33 - دوشنبه 18 اسفند 1393

دوپینگ؛ ناآگاهی یا بی اخلاقی

کم کاری وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک در مورد پدیده شومی به نام دوپینگ

استفاده ورزشکاران از مواد نیروزا می‌تواند بر آینده ورزش ایران به شدت تاثیرگذار باشد، پس باید قبول کرد که زمان آن فرا رسیده است که وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک با همکاری فدراسیون های ورزشی تدبیری برای رهایی از این مشکل بزرگ بیاندیشند.

به گزارش اصفهان شرقٰ به نقل از صاحب نیوز /یکی از مشکلات امروزه دنیای ورزش که ورزشکاران چه حرفه ای و چه غیرحرفه ای را ممکن است در منجلاب خود بکشاند پدیده شومی به نام دوپینگ است؛ پدیده ای که نگرانی های زیادی را برای جامعه ورزشی کشورمان در هر دوره زمانی پیش آورده است. دوپینگ از واژه هلندی POOD به معنای «آیین غسل تعمید مسیحی» گرفته شده است. قدمت دوپینگ در ورزش به دو هزار سال قبل از میلاد مسیح (ع) برمی‌گردد؛

جایی که هومر در نوشته‌هایش به مصرف قارچ‌های غنی از پروتئین توسط گروهی از ورزشکاران یونان باستان اشاره کرده است. دوپینگ‌ها به‌طور کلی برای افزایش قوای جسمانی صورت می‌گیرد؛ اما داروهایی هم وجود دارد که علاوه ‌بر بالا بردن توان جسمی، می‌تواند روی سیستم عصبی ورزشکار هم اثرگذار باشد و باعث افزایش تمرکز فرد شود. مواد نیروزا را می‌توان در چند بخش دسته‌بندی کرد: محرک‌های دستگاه عصبی مانند گروه آمفتامین و کوکائین‌ها که علاوه‌بر بالا بردن فشار خون و تعداد ضربان قلب، سرعت عکس‌العمل را در ورزشکار افزایش می‌دهد. دسته دیگر آرام بخش های دستگاه عصبی که باعث رفع خواب آلودگی می‌شود.

گشادکننده های رگ‌ها که حجم جریان خون را به قلب و عضلات اسکلتی افزایش می‌دهد و همچنین مشتقات هورمون های مردانه (تستوسترون) که جهت افزایش حجم و قدرت عضلانی و کاهش احساس خستگی استفاده می‌شود. تزریق خون برای افزایش هموگلوبین که به دوپینگ خونی معروف است و هدف از این کار افزایش توانایی حمل اکسیژن در خون و در نتیجه افزایش قدرت استقامتی شخص است.

این روزها خبر مثبت اعلام شدن آزمایش دوپینگ دو ورزشکار بسکتبالیست باعث شده است که این موضوع دوباره نقل زبان ها شود و بیش از پیش باعث نگرانی اهل ورزش شود؛ که چرا پس از رشته هایی همچون وزنه برداری، کشتی، فوتبال و شنا این بار این پدیده نامبارک به سراغ یکی دیگر از ورزش های ما یعنی بسکتبال رسیده است.

این پدیده در ایران خیلی سابقه نداشته است ولی یکی از آنها به سال ۸۸ و رشته وزنه برداری برمی گردد. زمانی که ماموران آژانس جهانی مبارزه با دوپینگ (وادا) در محل اردوی تیم ملی حضور یافتند و از همه وزنه‌برداران حاضر در اردو تست گرفتند.

تستی که در نهایت به مثبت اعلام‌شدن نمونه ۹ وزنه بردار حاضر در اردو انجامید. سرشناس ترین ناکام وزنه برداری سعیدعلی حسینی، وزنه بردار دسته فوق سنگین است، کسی که با توجه به رکوردهای خوبی که در رده سنی جوانان به ثبت رسانده بود از او به عنوان جانشین حسین رضازاده نام برده می‌شد. اما حسینی که پیش از این نیز یک بار دیگر دوپینگی اعلام شده بود با مثبت اعلام‌شدن مجدد تستش ابتدا به صورت مادام‌المعر و سپس با کلی کش و قوس در مجامع بین‌المللی، به ۱۲ سال محرومیت محکوم شد و این یعنی پایان عمر وزنه‌بردار جوانی که سال‌ها می‌توانست برای کشورمان افتخارآفرین باشد.

البته باید به این نکته دقت کرد که خیلی از ورزشکاران ندانسته خود را به این مواد نیروزا آلوده می کنند؛ کم نبوده اند ورزشکارانی که بدون آکاهی از مواد تقویت کننده استفاده کرده اند ولی آنها جزو مواد ممنوعه مصرفی بوده است.

استفاده ورزشکاران از مواد نیروزا می‌تواند بر آینده ورزش ایران به شدت تاثیرگذار باشد، پس باید قبول کرد که زمان آن فرا رسیده است که وزارت ورزش و امور جوانان و کمیته ملی المپیک با همکاری فدراسیون های ورزشی تدبیری برای رهایی از این مشکل بزرگ بیاندیشند؛ زیرا اساسا این اتفاقات می تواند اثرات منفی بر نگاه جهانیان به ورزش ایران را در پی داشته باشد و قطعا می تواند برای ما مشکل ساز شود؛ پس نیاز است تا عده ای بسیج شوند و فکری به حال این مشکل کنند.

از این بابت مسوولان ورزش ایران را به توجه بیشتر فرا می‌خوانیم؛ تا با فرهنگ سازی و نظارت دقیق تر بر روی اخلاق حرفه ای در ورزش به مقابله با این پدیده شوم بروند. قطعا برنامه ریزی صحیح و فرهنگ سازی می تواند، کمکی کند تا ورزش پاکتری داشته باشیم و با یک ساز و کار اجرایی مناسب می توان اثرات این پدیده نامبارک را از بین برد.

دیدگاهتان را بنویسید

توجه: از انتشار نظرات توهین آمیز معذوریم.