سرویس: غیر تولیدی » نقلی 09:16 - دوشنبه 18 اسفند 1393

يادداشت؛

«فرهنگ‎‏ سازی آب» در محاق فراموشی

مدیران و متولیان آب کشور هر روز داد سخن بر زبان می ‏رانند که: «بحران آب جدی است»، «راه گذر از بحران آب، مشارکت همه شهروندان است» و «افزایش بهره‏ وری در مصرف و استفاده بهینه از آب، در گروی ارایه آموزش و فرهنگ ‏سازی است». اما وقتی عملکردها را مرور می‏ کنیم، کمتر رد پایی از تحقق این شعارها می ‏یابیم.

به گزارش اصفهان شرق؛ احمد طبایی ـ کارشناس ارشد مهندسی آبیاری و زهکشی اظهار داشت: بحران آب در ایران، پیوسته ابعاد جدی ‏تری پیدا می ‏کند چراکه از یک سو به دلیل پدیده «تغییرات اقلیمی» میزان بارش ‏ها به ویژه برف، کاهش یافته و از دیگر سو به دلیل دخل و تصرف ‏های انسانی در طبیعت و محیط زیست و بروز خشکسالی هیدرولوژیکی، حجم رواناب ‏ها به شدت کم شده است.

وقوع چنین رخدادهای طبیعی که منجر به کاهش قابل ملاحظه ذخایر سدها شده، در کنار برداشت‏ های بی‏ رویه از سفره‏ های آب زیرزمینی،‏ رشد جمعیت و افزایش تقاضا برای آب، توسعه صنعت و کشاورزی به عنوان بزرگترین مصرف ‏کننده آب کشور، همه و همه دست در دست هم، حلقه ‏های زنجیر بحران آب را شکل داده ‏اند. زنجیری که هر روز بر گرد شریان ‏های حیاتی این سرزمین، تنگ ‏تر و تنگ ‏تر می ‏شود!

اما چاره کار در چیست؟ قفل این زنجیر، همانا یک کلید بیشتر ندارد و آن هم «افزایش بهره ‏وری» و «استفاده بهینه از آب» است. نکته ای که مرتب در کلام همه مدیران، مسوولان و صاحب ‏نظران بخش آب تکرار می ‏شود، بی ‏آنکه مجال چندانی برای تبدیل به واقعیت بیابد!

مدیران و متولیان آب کشور هر روز داد سخن بر زبان می ‏رانند که: «بحران آب جدی است»، «راه گذر از بحران آب، مشارکت همه شهروندان است» و «افزایش بهره‏ وری در مصرف و استفاده بهینه از آب، در گروی ارایه آموزش و فرهنگ‏ سازی است». اما وقتی عملکردها را مرور می‏ کنیم، کمتر رد پایی از تحقق این شعارها می ‏یابیم.

چه فرصت ‏ها و مناسبت‏ های ارزشمندی که در سایه فرصت ‏سوزی و بی ‏برنامه عمل کردن مدیران ذی‏ربط در انجام رسالت اطلاع‏ رسانی و آگاهی ‏بخشی، به هدر می ‏رود، حال آنکه پیامدهای ناگوار خشکسالی و کمبود آب، هر روز بیش از پیش در جای جای این سرزمین، رخ می ‏نماید. برای ارزیابی این موضوع، لازم نیست خود را به دردسر بیندازید، چراکه به قول معروف: «شاهد از غیب رسیده است»!

در تقویم کشور ما، روز سیزدهم اسفند به نام «روز ملی آب» نام گرفته است. این روز که در نزد ایرانیان باستان «نوروز آب ‏ها» خوانده می ‏شد، با آیین ‏های ویژه ‏ای همراه بود. نیاکان آب‏ آشنای ما، در این روز به کنار رودها و چشمه‏ ها می ‏رفتند و جشن آب برپا می‏ کردند. دوم فروردین ماه برابر با 22 مارس نیز از سوی سازمان ملل متحد به نام «روز جهانی آب» نامگذاری شده است. در این روز که مهم‏ ترین رویداد جهانی آب به حساب می ‏آید، کنفرانس ‏های زیادی با محوریت آب در کشورهای مختلف برگزار می ‏شود و ضمن تبادل تجربیات، تازه ‏ترین راهکارها به منظور مدیریت درست منابع آب، ارایه می ‏گردد.

اما در کشور ما که بحث آب، به مراتب چالش ‏برانگیزتر و بحرانی ‏تر از بسیاری کشورهای دیگر است، این فرصت ‏ها و مناسبت ‏ها به راحتی نادیده گرفته می‏ شوند و با یکی دو برنامه بی‏خاصیت، آن هم از سر رفع تکلیف و برای خالی نبودن عریضه، سر و ته ماجرا جمع می ‏شود. حال آنکه می ‏بایست از این بازه زمانی ارزشمند ـ حدفاصل روز ملی و جهانی آب که شایسته است آن را «دودهه فرهنگ‏‏ سازی آب» بنامیم ـ برای گسترش آگاهی ‏بخشی نسبت به وضعیت بحرانی آب و نیز ارایه آموزش‏ های درست به شهروندان برای مدیریت مصرف این مایع حیات ‏بخش، بهره بگیریم.

منبع:دانا

یک نظر در مورد “«فرهنگ‎‏ سازی آب» در محاق فراموشی”

  1. محمدرضا گفت:

    مقاله بسيار مفيدي بود. سپاس از شما و سپاس از آقاي طبايي

دیدگاهتان را بنویسید

توجه: از انتشار نظرات توهین آمیز معذوریم.