امیرحسین نوروزی:
آب به مثابه نفت برای شرق اصفهان و راهکارهای اقتصاد مقاومتی
از آنجایی که معیشت و منبع درآمد ساکنان شرق اصفهان متکی بر کشاورزی و یا کارهای مرتبط با آن می باشد آب در این میان نقش اصلی را تعیین می کند.
اصفهان شرق- امیرحسین نوروزی شاهتوری
اقتصاد مقاومتی اقتصادی است که در شرایط تحریم و بحران در بازار نفت شاهد ثبات و نیز پیشرفت در اقتصاد کشور هستیم.
مقصود این است که به نحوی اقتصاد مقاومتی را از سطح کشور به سطح منطقه ای بررسی نماییم. در حال حاضر نفت در اقتصاد ایران اصلی ترین عامل برای گردش چرخ های اقتصاد و صنعت و معیشت مردم می باشد. همین موضوع در جریان معیشت برای مردم شرق اصفهان صدق می کند منتها نفت جای خود را به آب می دهد.
از آنجایی که معیشت و منبع درآمد ساکنان شرق اصفهان متکی بر کشاورزی و یا کارهای مرتبط با آن می باشد آب در این میان نقش اصلی را تعیین می کند. آب برای معیشت شرق اصفهان به مثابه نفت برای اقتصاد ایران می باشد از طرف دیگر وضعیت خشکسالی های اخیر نیز همچون تحریم ها باعث بوجودآمدن مشکلاتی عدیده برای معیشت مردم این منطقه گشته است.
*************************
در ابتدا باید به این موضوع را بررسی نماییم که آیا اقتصاد متکی بر کشاورزی درست است؟ آیا کشورهای صنعتی و توسعه یافته امروزی چه برخوردی با بخش کشاورزی داشته اند؟
در جواب باید بیان کنیم اکثر کشورهای توسعه یافته امروزی با توجه به پتانسیل خاص خود ابتدا سعی در مکانیزه کردن کشاورزی خود نمودند این امر از چند بعد قابل بررسی است:
1. کالاهای کشاورزی جزء کالاهای ضروری کشور می باشد و مرتبط با نیازهای اولیه مردمان یک سرزمین می باشد چنانچه موقعیت جزیره ای بریتانیا همواره باعث شده این کشور در تأمین مواد غذایی نگاهی به بیرون داشته باشد.
2. کشورهای توسعه یافته ای همانند ژاپن در مسیر توسعه خود نه تنها بخش کشاورزی را به کنار ننهادند بلکه اولین تلاش های خود را در این بخش به کار بستند و با مکانیزه کردن این بخش گامی عظیم در امر توسعه برداشتند.
3. امروزه کشورهای اروپایی از عمده تولیدکنندگان محصولات کشاورزی می باشند و در این امر نه تنها نگاهی به بیرون ندارند بلکه گاهاً صادرکننده محصولات کشاورزی خود به این کشورها می باشند.
*************************
حال این سوال مطرح می شود که با توجه به موارد فوق الذکر و با توجه به پتانسیل های موجود در شرق اصفهان آیا به کنار نهادن بخش کشاورزی و یا رها کردن آن امری معقولانه است؟
باید بیان کنیم اقتصاد مقاومتی توصیه به بهبود شیوه های تولید و استفاده حداکثری از منابع انسانی و طبیعی موجود می نماید. در ابتدا نگاهی به حال و پس نگاه خردمندانه ای به آینده می اندازیم.
در حال حاضر شیوه کشاورزی ساکنان شرق اصفهان سنتی است و شیوه آبیاری نیز غرق آبی می باشد از طرف دیگر اکثراً یک نوع کشت را به کار می برند. در سالهای اخیر در راستای اقتصاد مقاومتی تلاشهایی برای آشنا کردن مردم با دیگر مشاغل مرتبط با کشاورزی و نیز شیوه های مکانیزه کردن بخش آبیاری و آشنایی مردمان با دیگر محصولات کشاورزی صورت گرفته است اما اینگونه کارها بصورتی پراکنده و غیر منظم صورت پذیرفته اندهرچند کارهایی نظیر اعطای وام برای مشاغل خانگی، اعطای وام برای مشاغل مولد، ایجاد بنگاه های اقتصادی خانوار، برگزاری کلاسهای آموزشی( پرورش قارچ، زنبور عسل، کشت زعفران و …) و نیز حمایت نسبی از آن قابل تحسین می باشند اما اقتصاد مقاومتی چنان که باید به عرصه اجرا گذاشته نشده است.
*************************
حال نگاه ما به آینده ای خردمندانه متکی به اقتصاد مقاومتی معطوف می گردد.
در ابتدا باید پتانسیل های موجود در هر بخشی از این منطقه باید شناسایی شود. این امر باید با استفاده از متخصصان انجام پذیرد. پس باید برای آشنایی مردم با مشاغل ثانویه مرتبط با کشاورزی اقداماتی صورت پذیرد. این امر باید بطور پیوسته و منسجم انجام شود. از طرف دیگر باید حمایت های مالی و تأسیساتی از ساکنان این منطقه صورت پذیرد. (لازم به ذکر است سپاه پاسداران انقلاب اسلامی همراه در راه جهاد سازندگی اقدامات مالی خود از ساکنان شرق اصفهان را با اعطای وام های کم بهره را به عمل رسانیده است.)
گام بعدی صنعتی نمودن بخش هایی از این منطقه می باشد منتها صنایعی که مرتبط با کشاورزی باشند و با آن بیگانه نباشند و از طرف دیگر برای تولیدات صنعتی خود حداقل ممکن نیاز به آب داشته باشند و در راستای سیاست خصوصی سازی واگذاری سهام این کارخانجات به اهالی منطقه.
*************************
عوامل فوق الذکر به صورت کلی بیان گردید و در آینده به صورت جزئی و مفصل مورد بررسی قرار خواهند گرفت هدف از این نوشته بیان این امر است که اقتصاد مقاومتی ایده ای نو و قابل تقسیم به کلیه نقاط کشور با توجه به پتانسیل های خاص آن منطقه می باشد و می تواند در آینده ای نه چندان دور به توسعه و رونق اقتصادی نواحی مختلف کشور و در نهایت توسعه کشور کمک نماید و از طرف دیگر بخش کشاورزی را مورد نگرش قرار داده است که نه تنها زیان آور نمی باشد بلکه از عوامل توسعه کشور به شمار می رودو عدم توجه به آن می تواند کشور را در آینده با مشکلات عدیده ای رو به رو سازد.
چنانچه سیاست یکجا نشین کردن عشایر باعث کاهش تولید فراورده های دامی گردید و در دهه های آتی کشور را از یک صادرکننده محصولات دامی به یک وارد کننده تبدیل کرد.
