به گزارش اصفهان شرق؛ رانندگی این روزها به معنای پشت فرمان وسیله نقلیه نشستن و یک استارت زدن و فرمان را به چپ و راست چرخاندن معنا شده و نه یک هنر که باید ساعت ها وقت و دقت و حوصله را صرف آن کرده و برای آن اخلاقی تعریف شده باشد و همین موضوع سبب شده که تصادفات سومین دلیل مرگ و میر در ایران شود.

اینکه امروزه رانندگی در اصفهان پیش از اینکه یک فن و هنر جلوه کند بلکه یک امر سطحی در بین عامه مردم استان جای گرفته تنها و تنها به دلیل بی اهمیت جلوه دادن آموزش رانندگی است و اگر امروز شاهدیم که یک فرد به راحتی پس از گذراندن ده جلسه آموزش رانندگی، راننده می شود و حق رانندگی را دارد در کشورهای اروپایی آموزش رانندگی بیش از صد جلسه و طی دو ماه انجام می گیرد که این امر ماحصل بی‌تدبیری قانون‌مدارانی است .

اگر چه جاده ها و خودروهای غیر استاندارد از دلایل بروز تصادفات است اما آنچه بر این دو دلیل غالب است آموزش های ده روزه رانندگی به داوطلبین است.

نظر بسیاری از کارشناسان و متخصصان راهنمایی و رانندگی برآن است که اگر فقط زمان آموزش رانندگی در ایران را بتوان همچون کشورهای اروپایی به بیش از ۱۰۰ ساعت و دو ماه ارتقا داد و راننده ای متبحر و ماهر را تحویل جامعه داد به طور قطع از ۸۰ درصد بروز تصادفات جلوگیری می‌شود.

یک راننده ماهر به راحتی می تواند یک خودرو غیر استاندارد را کنترل و در جاده ای غیر استاندارد رانندگی کند هرچند این موضوع دلیل موجه ای بر کم کاری مسئولان در این دو امر نیست اما آنچه تصادفات را از دلایل اصلی مرگ و میر کرده است، نه موتور سیکلت سواران است و نه عدم فرهنگ رانندگی در گام نخست است بلکه در گام اول بی تدبیری قانون مدارانی است که گواهینامه رانندگی را با گذراندن ۱۰ روز آموزش رانندگی تحویل میدهند.

در کشورهای اروپایی ضمن اینکه آموزش رانندگی طی دو ماه انجام می‌گیرد تا یک ماه نیز فرد تازه آموزش دیده با نصب تابلوی احتیاط بروی خودروی خود حق تردد در خیابان و معابر عمومی شهر را دارد و در صورت تخلف با قوانین سختی از جمله تبعید به مکان دوره افتاده مجازات می‌شود.

اگر چه مدرسان دوره های آموزشی رانندگی اصفهان نیز خود از منتقدان اصلی دوره های کوتاه مدت آموزشی رانندگی هستند و با این تمثیل ها و مقایسه‌ها بین ایران و کشورهای دیگر تمام تلاش خود را می کنند که اهمیت آموزش را بین هنرجویان رانندگی جلوه دهند اما خسارات ناشی از تصادفات مسئله ای نیست که تنها با گوشزد و کلام و دلسوزی مدرسان قابل حل باشد بلکه جز با افزایش دوره های آموزشی و اعمال مجازات قانونی سخت برای متخلفان مشکلات تصادفات در اصفهان حل نمی شود.

براساس تجزيه و تحليل آمارها، راننده، اصلي‌ترين و مهم‌ترين علت در ايجاد حوادث و سوانح رانندگي کشور محسوب می شود بنابراين براي کاهش نقش راننده در بروز تصادفات، ضروري است که روش‌هاي رايج آموزش رانندگي مورد بررسي جدي و حتي تجديدنظر قرار گيرد.

کارشناس رسمی دادگستری اصفهان در امور وسیله نقلیه و موتوری با اعلام اینکه در کشوری مانند ژاپن از هفت سالگی فرهنگ ترافیک به کودک تعلیم داده می شود و در کشوری همچون بلژیک بیش از ۱۲۰ ساعت رانندگی آموزش داده می شود ، گفت: اگر دوره آموزش رانندگی در ایران هم به بیش از یکصد ساعت افزایش یابد هزینه کلاس با توجه به تورم فعلی به ۴ تا ۵ میلیون تومان افزایش یابد که در حال حاضر پرداخت ۱۰۰ هزار تومان هم برای برخی از هنرجویان دشوار است.

البته طی سال های اخیر که  امر پیشگیری بر مسئله درمان پیشی گرفته است و تمام عزم مسئولان طبق فرمان حکومتی در حوزه پیشگیری است اینکه چرا در امر آموزش رانندگی هنوز این فرهنگ سازی  صورت نگرفته است که سرمایه گذاری جدی دولت در زمینه آموزش رانندگی و دوره های آموزشی رایگان رانندگی در عرض دو ماه برای هنرجویان یا گذراندن این دوره‌ها با هزینه های فعلی طی دو ماه می تواند از بسیاری خسارات وارده بر جامعه و مردم پیشگیری کند.

فیض الله ظهیری در ادامه صحبت های خود با تائید اینکه آموزش ۲۰ ساعت رانندگی نقش مهمی در بروز تصادفات دارد ، اعلام کرد: در کشورهای اروپایی اگر به دلیل خطا در رانندگی به کسی تذکر داده شود ضمن تشکر در جهت رفع آن تلاش می کنند در صورتی که در ایران اگر این اقدام از سوی هر فردی انجام گیرد با فحش و ناسزا مواجه می شویم.

وی با اشاره به اینکه اگر افرادی اقدام به بستن کمربند می کند نه به دلیل محافظت از خود و ایمنی از تصادف است بلکه به دلیل ترس از پلیس است، گفت: هنوز بسیاری از رانندگان فلسفه اینکه چرا در قسمت بالای صندلی راننده (قسمت سر راننده) پشتی مانند است، نیستند و این به دلیل ضعف آموزش رانندگی است.

ظهیری در حالی خبر از بیش از ۸۰ ساعت آموزش رانندگی در کشورهای عربی داده است که در منطقه خاورمیانه و اروپایی تنها ایران است که مدت زمان آموزش رانندگی فقط ۲۰ ساعت است و رانندگان آن به راحتی پس از ده روز در تمام معابر و خیابان های اصلی شهر حق تردد دارند.

مدرس و استاد آئین نامه راهنمایی و رانندگی در این ارتباط  گفت: ریشه تمام حوادث رانندگی در فقر فرهنگی در این حوزه خلاصه می شود و بیش از اینکه ارگانی همچون ناجا مسئول فرهنگ سازی در حوزه رانندگی است لازم است که سازمان های همچون آموزش و پرورش در این امر بگنجد.

اصغر توکلی در ارتباط با نقش آموزشگاه های رانندگی و تاثیر آن در کاهش حوادث رانندگی افزود: در شرایط فعلی آموزشگاه های رانندگی نه اینکه از این توانمندی برخوردار نباشند بلکه از لحاظ فضا و امکانات استانداردهای لازم وجود ندارد که اگر این حرکت علمی محقق شود پیامدهای مثبت آن در هنرجو ایجاد می شود.

وی با اشاره به اینکه بارها به مسئولان مربوطه پیشنهاد دادم که با افزایش تعداد جلسات آموزش رانندگی و الگوبرداری از کشورهای اروپایی و رساندن تعداد ساعات آموزش به بیش از یکصد جلسه با سرمایه گذاری دولت در این حوزه، از بروز تصادفات جلوگیری کنیم، اضافه کرد: این پیشنهاد تاکنون مورد موافقت واقع نشده است.

مدرس و استاد آئین نامه راهنمایی و رانندگی به پیامدهای حوادث رانندگی در کشور اشاره کرد و گفت: به یقین یک حادثه رانندگی ضمن آثار تلخی که برای فرد و خانواده دارد احتمال انتقال آن به نسل های بعدی نیز وجود دارد به گونه ای که تا ۷۰ درصد افرادی که بر اثر سانحه تصادفی دچار حادثه می شوند بازماندگان آن دچار عارضه ptst و اختلالات روحی و روانی از جمله سردرد، اضطراب، سرگیجه، ترس و صرع می شوند.

وی به وجود بچه های یتیم و بی سرپرست و زنان بی سرپرستی که ماحصل نقص عضو پدر خانواده یا مرگ همسرشان در تصادفات رانندگی هستند اشاره داشت و افزود: خارج شدن نیروی انسانی ، فکری و جوان و مولد کار از چرخه اقتصادی دیگر مضرات سهل انگاری در امر آموزش رانندگی به داوطلبین است.

عليرضا عباسي مدير آموزشگاه رانندگي «م» در باره کیفیت آموزش رانندگی اعلام کرد: «ساعت‌هاي آموزشي بايد طبق استعداد، سن و ديگر خصوصيات متقاضي دريافت گواهينامه تعيين شود و نمي‌توان براي يک خانم ۲۰ ساله و يک خانم ۵۰ ساله، تنها گذراندن ۱۰ جلسه را ملاکي براي داشتن مهارت رانندگي دانست. به عقيده من فرد در اين ۱۰ جلسه دو ساعته فقط نکات اصلي و کلي را ياد مي‌گيرد البته تجربه هم نشان ‌داده که بيش از ۵۰ درصد افرادي که به تازگي گواهينامه مي‌گيرند، قادر نيستند به تنهايي رانندگي کنند».

خانم محمدی يکي از کارآموزاني است که با پشت سر گذاشتن ۸ جلسه کلاس آموزشي عملي رانندگي هنوز آماده امتحان نيست و مي‌گويد: «من فکر مي‌کنم تا ۱۰ جلسه ديگر هم نمي‌توانم امتحان بدهم زيرا هنوز قادر به کنترل ماشين نيستم و به تنهايي و بدون کمک مربي نمي‌توانم رانندگي کنم.»

آقای ضیایی از کارآموزاني است که دو بار در جلسه امتحان رانندگي مردود شده و براي سومين بار است که قصد امتحان دادن دارد. او مي‌گويد: «تا الان ۱۴ جلسه کلاس برداشتم. بار اول که هول شدم و حتي نتوانستم ماشين را يک قدم جلو ببرم. بار دوم هم وقتي مي‌خواستم داخل کوچه‌اي بپيچم با خودروي پارک شده‌اي برخورد کردم. متاسفانه مربيان فقط پارک کردن دوبل و دور يک فرمان و دو فرمان را با ما تمرين مي‌کنند و ما پس از گذراندن کلاس‌هاي عملي هنوز فاصله‌ها را تشخيص نمي‌دهيم و با موانع برخورد مي‌کنيم».

خانم طایی ۵۲ ساله، که در آزمون عملي قبول شده است،‌ مي‌گويد: «۲۸ جلسه کلاس عملي گذراندم و هر شب حدود دو ساعت با همسرم تمرين رانندگي ‌کردم و پس از پنج بار مردود شدن در آزمون، بالاخره قبول شدم. البته در اين مدت، چهار مربي عوض کردم. خيلي از مربيان با بداخلاقي، اعتماد به نفس را از افراد مي‌گيرند. البته حالا هم که در آزمون قبول شده‌ام باز هم مي‌ترسم که تنها رانندگي کنم. در کلان شهر ها مثل اصفهان و تهران هرچه‌قدر هم که مواظب باشي تا تصادف نکني باز هم ممکن است ديگران با تو تصادف کنند».

هرساله تعداد زیادی از افراد بر اثر تصادفات یا نقص عضو می شوند یا به کام مرگ کشیده می شوند یا اینکه تخت های بیمارستانی را اشغال می کنند و بودجه های کلان که صرف بیماران سخت حاصل از تصادفات می شوند و سالهاست که تنها قانون با جریمه کردن رانندگان به دنبال اصلاح شیوه رانندگی است؛ امری که تاکنون کاری از پیش نبرده است و لازم است که دیگر به جای رفتن به حواشی به اصل موضوع و آنهم آموزش رانندگی پرداخته شود.

منبع:مهر