به گزارش اصفهان شرق؛ فتح الله دهقانی  درباره مشکلات این بخش از شرق اصفهان، اظهار داشت: رودشتین منطقه ای حاصلخیز و شامل” جلگه و بن رود ” است که  سه سهم حق آبه از 33 سهم طومار منصوب به شیخ بهایی به زارعان جلگه تعلق دارد.

وی افزود: این بخش در سال 1382 یعنی دوره خودکفایی گندم کشور یکی از مراکز بزرگ کشت استان اصفهان قلمداد می شد به طوریکه دو جایزه جهانی “سنبل طلای یونسکو” به کشاورزان برتر آن اهدا شد.

نماینده کشاورزان بخش جلگه یادآور شد:در دوره آبسالی این بخش فقط به طور متوسط سالانه حدود 50 هزار تن گندم تولید می کرد که 25 هزار تن آن در داخل مصرف می شد و باقی آن صادر می گشت.

دهقانی تاکید کرد: این منطقه به قدری کاه و علوفه مازاد داشت که علاوه بر مصرف 50 هزار راس گاو  در دامداری های سنتی و خانگی بخش زیادی از آن به عشایر ایزدخواست، عشایر عرب جرقویه و نیز دامداری های نایین،اردستان و استانهای یزد و کرمان هم ارسال می شد.

وی یادآور شد: همواره در پنج هزار هکتار اراضی محصول گلرنگ با عملکرد دو تا سه تن در هکتار کاشته می شد که خاصیت آن رنگ دهی در صنایع غذایی است.

این کارشناس کشاورزی ادامه داد: دو هزار هکتار از اراضی نیز همواره به کشت صیفی جات اختصاص می یافت که امروزه دیگر اثری از آن نیست.

دهقانی تاکید کرد: بحران خشکسالی و از آن بدتر سوء مدیریت مسئولان به دلیل عدم اعطای حق آبه های تاریخی به خصوص برای شرق اصفهان موجب نابودی این حجم بالای تولید در منطقه شده است.

وی در ادامه گفت: در همان دوران رونق به دلیل آنکه غله زیادی از مردم در فصل برداشت در کنار خیابانها می ماند شرکت تعاونی تصمیم به ساخت انباری با ظرفیت 10 هزار تن برای جلگه را گرفت.

این عضو کانون خبرگان کشاورزی شهرستان اصفهان تاکید کرد: متاسفانه انبار ذکر شده فقط در حسرت به آغوش کشیدن گندم کشاورزان است.

شرق اصفهان شاهد زلزله خاموش است

دهقانی با بیان اینکه مشکلات معیشتی شرق اصفهان زلزله ای خاموش است،گفت: اگر مصوبات طرح 9 ماده ای احیای زاینده رود اجرایی نشود و حق آبه تاریخی این منطقه داده نشود آسیب های اجتماعی و روانی ناشی از فقر گسترده مردم فراگیر خواهد شد.

بانکهای بخش جلگه تعطیل شده اند

وی در ادامه تصریح کرد: به دلیل نابودی مزارع و بی دراَمدی مردم، بانک های بخش جلگه در سال های اخیر به تدریج در حال بسته شدن هستند چرا که مردم پولی برای مبادله ندارند.

این فعال بخش زراعت از تعطیلی چهار بانک در منطقه خبر داد و گفت: تعدادی از بانک های موجود نیز برای وصول مطالبات خود مدام به کشاورزان فقیر شده فشار وارد می کنند.

دهقانی تاکید کرد: متاسفانه وام های دو تا سه میلیونی اخذ شده در طول هشت سال اخیر به ارقام 10 میلیون تومانی هم رسیده که امیدواریم مسئولان تخفیفاتی در این شرایط سخت قائل شوند.

لزوم تسریع صدور پروانه های حق آبه داری

وی در بخش دیگری از سخنان خود گفت: مقرر شده است که خسارات زمان خشکسالی با صدور پروانه حق آبه داری پرداخت شود.

نماینده کشاورزان بخش جلگه با اشاره به تعداد چهار هزار حق آبه دار در این بخش گفت: متاسفانه حدود پروانه های حق آبه داری توسط مسئولان آب منطقه ای به طور کامل صادر نشده و این بی توجهی فقط بی انصافی کشاورزان فقیر شده امروز است.

جلگه دارای بندهای سنگی تاریخی در مسیر زنده رود است

دهقانی در ادامه در پاسخ به سوال خبرنگار مهر در خصوص نحوه تقسیم آب در این بخش اظهار داشت: تا قبل از احداث کانال های امروزی کار انتقال آب زاینده رود به مزارع بر عهده مادی های بزرگ بوده است.

وی افزود : بندهایی بسیار قدیمی و ساخته شده از سنگ های لاشه ای و ساروج در این بخش وجود دارد که کار آن نوعی سد برای جمع آوری آب بوده است.

این کارشناس کشاورزی گفت: اولین بند موسوم به “مروان” واقع در شرق زیار است که مادی معروف مروان از آن منشعب و به تعدادی از روستاهای جلگه از جمله برسیان،شاهطور ، گیشی و… می رسیده است.

دهقانی افزود: 15 تا 17 کیلومتر بعد “بند گلی” احداث شده است که مادی معروف آن دو سهم از سه سهم جلگه را به مزارع روستاهای خرم، خورچان، شریف آباد،و … انتقال می داده است.

وی اضافه کرد: بندسنگی معروف “الله وردی خان” یا “جندیج ” در 30 کیلومتر پس از بند گلی ساخته شده که مادی منشعب از آن حق آبه روستاهای سیان، قلعه بالا و نیز مزارع تعدادی از روستاهای منطقه بن رود را تامین می کند.

نماینده کشاورزان بخش جلگه یادآور شد: بند مذکور همواره به دلیل مصالحی که داشت مورد تخریب آب واقع می شد که در سالیان اخیر با میلگرد و بتون در آن محل تقویت شده است.

دهقانی تاکید کرد: بند جندیج در زمان آبسالی محل تجمع گردشگران و ماهیگری آنان هم محسوب می شد.

منبع: مهر