اصفهان شرق- محسن منصوری کارشناس ارشد روابط بین الملل

آپارتاید اسرائیلی
تحولات این روزهای خاورمیانه ذهن ها را مجددا به سمت غزه و فلسطین رهنمون ساخت و سوالات بیشماری را مطرح ساخت. در نوشتار اول بطور مختصر بیان گردید که چگونه “یهودی آزاری” بهانه ای شد در دست یهودیان صهیونیسم که با استفاده از آن در پی تشکیل دولت برایند.

بطور مختصر می توان گفت ادعای” یهودی آزاری” نقطه اغازین شکل گیری “هویت مشترک” یهودیان پراکنده در سرتاسر جهان گردید . حال برای اثبات ، برتری و تداوم این هویت تلاش گردید تا مهاجرین وارد شده به فلسطین خود را” قومی برتر” نشان دهند. از این رو یهودیان، اعراب غیر یهودی فلسطینی را بیگانه و غیر خودی و تنها سکنه واقعی فلسطین را یهودیان مهاجر دانستند چیزی که در نوشتار دوم با عنوان آپارتاید و تبعیض نژادی به آن اشاره می شود .

 
مقدمه
در زمانه ی ما واژه های زیادی وارد ادبیات سیاسی و روابط بین الملل شده است واژه هایی مانند حقوق بشر ، دموکراسی، آزادی، حق تعیین سرنوشت ، مبارزه با تروریسم، برابری و… که هر کشوری در تلاش است تا خود را مدافع ان نشان دهد مانند آمریکاییان که بیان می کنند در مبارزه با تروریسم (اسلامی) در افغانستان و مبارزه با سلاح های کشتار جمعی در عراق وارد شده اند. اما اپارتاید واژه ای است که کم تر در عصر ما از ان صحبت می شود در حالی که در همین همسایگی ما میلیون ها نفر بطور مستقیم از این سیستم غیر انسانی رنج می برند.

 
آپارتاید

 
اپارتاید نامی بود که دولت افریقای جنوبی به نظام تبعیض نژادی خود داده بود این واژه نخستین بار در سال 1943 میلادی در روزنامه ای وابسته به حزب ملی گرای افریقای جنوبی بکار رفت. آپارتاید یعنی زندگی پر امتیاز و پر تنعم بر پایه استثمار نیروی کار از جانب اقلیت سفید پوست بر اکثریت غیر سفید پوست. در 30 زوئن 1991 این نظام رسما ملغی گردید و به دنبال ان نلسون ماندلا رهبر کنگر ملی به ریاست نهضت طرفدار مذاکره با دولت افریقای جنوبی برگزیده شد. ماندلا پس از رژیم آپارتاید اولین ریییس جمهور سیاه پوست منتخب مردم شد .

نلسون ماندلا نخستین رئیس جمهور آفریقای جنوبی بود که در انتخابات دموکراتیک عمومی برگزیده شد. وی پیش از ریاست جمهوری از فعالان برجسته مخالف آپارتاید در آفریقای جنوبی و رهبر کنگره ملی آفریقا بود.

 
آپارتاید اسراییلی

 
در اسرائیل تبعیضات زیادی وجود دارد که مهمترین نمود ان در تمایز ، تفاوت و نابرابری میان “یهودیان مهاجر” و “اعراب فلسطینی “می باشد. بعبارتی اسراییلیان شهروندان موجود در فلسطین اشغالی را به دو گروه و دسته تقسیم می کنند، شهروندان درجه یک که شامل یهودیان و شهروندان درجه دو که اعراب فلسطینی را شامل می شود.
اسراییلیان آن چنان در این تمایز اصرار دارند که بنا به گزارشات مستند از فاصله 1948 تا 1958 میلادی یعنی حدود 10 سال 168 دهکده عرب نشین را ویران کردند و ساکنانش را اخراج کردند یا حتی ان ها را به قتل رساندند تا بدینوسیله در کنار آپارتاید جنایت دیگری بنام نسل کشی نیز در کارنامه سیاه آنان دیده شود.

نسل کشی در کنار آپارتاید مسئله ای است که کارنامه اسراییل را هر روز سیاه و سیاه تر می کند.

اما یک سوال مطرح است و این که تفکر نژاد پرستی از کجا در اسراییل نضج گرفت؟ واقعیت ان است که نژاد پرستی در اسراییل سابقه ای طولانی دارد مثلا در قرون وسطی خاخام ها در مناطق یهودی نشین به اموزش تلمود می پرداختند و اندیشه اختلاف نژادی را ترویج می دادند بدون شک می توان گفت این اندیشه بر می گردد به این تفکر در بین یهودیان که خود را قوم بر گزیده و برتر خداوند می دانند و دیگران اقوام را پست و پایین تر از خود تصور می کنند.
تلمود چیست؟
واژه آرامی (1) است مشتق از کلمات عبری به معنای تعلیم است که مجموعه مدون از شریعت شفاهی یهود به ضمیمه تفاسیر روحانیون یهود است که در مقابل شریعت مکتوب قرار می گیرد. روحانیون یهود که ان ها را خاخام می نامند طی سالیان متمادی بر تورات تفاسیر مختلفی می نوشتند که در سال 1500 خاخام یوخاس همه ان ها را با چند کتاب دیگر بنام تلمود یعنی تعلیم دیانت و آداب یهود جمع آوری کرد( برای آشنایی بیشتر مراجعه کنید به مقاله خانم جزایری بنام صهیونیسم و نژاد پرستی)

 
در مورد نژاد پرستی صهیونیست ها نکاتی چند قابل توجه است:

 
1- هر چند کنواسیون بین المللی مصوب‌ 21 دسامبر 1965 ميلادي‌ (مطابق‌ با30/8/1344 شمسي‌) تبعیض نژادی را در کلیه اشکال آن منع می کند ولی اسراییلیان همه تلاش خود را انجام می دهند تا همچنان یهودی بر غیر یهودی برتری داشته باشد و برای نیل به این هدف از ابزارهایی مانند وحشت ، سرکوب، تبعیض و کشتار و … استفاده می کنند.
2- این تمایز و تبعیض حتی شامل خود یهودیان نیز می شود که در نوشتار سوم بطور کامل بیان می گردد.
3- نژاد پرستی صهیونیست ها حاکم بر اسراییل به حدی جدی است که سازمان ملل در سال 1975 در مجمع عمومی صهیونیست را با نژاد پرستی برابر دانست.
4- صهیونیست ها در مورد یهودی بودن افراد ان چنان مصر هستند که افراد را مورد کنکاش و تحقیق قرار می دهند از بازرسی بدنی گرفته تا سوالات بیشمار از ان ها . مثلا حتی داشتن پدر یا مادر یهودی داشتن کفایت نمی کند و هر دو باید یهودی باشند.
5- جمعیت غیر یهودی ساکن در اسراییل از بسیاری از حقوق مدنی سیاسی محرومند از مسافرت و دریافت گواهینامه کار تا خرید و فروش و حق اموزش و… در تعلیم و تربیت عرب های غیر یهودی با کمبود شدید مدارس و مراکز تعلیم و تربیت روبرو هستند.
6- استثمار کارگران نیز مصداق دیگری از تبعیض نژادی است تا حدی که میزان درآمد یک کارگر عرب غیر یهودی با کارگر یهودی بسیار تفاوت دارد حتی آن ها از بیمه های اجتماعی، بازنشستگی و حقوق کارگری محروم هستند ( برای اطلاعات بیشتر مراجعه کنید به مقاله صهونیسم و فاشیسم مبانی و کارکردها: آقای منصور نژاد)
7- کشاورزان غیر یهودی نیز اوضاع مناسبی در اسراییل ندارند این کشاورزان مجبورند محصولات خود را به نازل ترین قیمت بفروشند.

 
ادامه دارد …….

(1)زبان آرامی که امروزه تقریباً از میان رفته است.روزگاری در منطقه بین النهرین و کرانه مدیترانه در نواحی سوریه و لبنان و فلسطین فعلی رواج داشت، در زمان ظهور حضرت مسیح مردم ان ناحیه به این زبان سخن می گفتند و زبان حضرت مسیح نیز آرامی بوده است.

 
زبان آرامی از شاخه زبان های سامی می باشد که به زبان های عربی و عبری شباهت های بسیار دارد. یهودیان پس از ویرانی معبد مقدس و در دوران تبعید در بین النهرین به این زبان تکلم می کردند و « تلمود» یا تورات شفاهی به زبان آرامی ولی به خط عبری نگاشته شد.
کورش هخامنشی در دولت هخامنشی زبان آرامی را بعنوان زبان رسمی خود بکار گرفت و آن را در همگی دوران کشورداری خود در تمامی سرزمین های زیر فرمان خود بکار برد و کاتبان آرامی را در کار های دبیری و منشی گری و مکاتبات دیوانی در ایران به کار گماشت.