گفتگو با آزاده ی شاتوری:
اعتصاب سه روزه به غذا نتیجه ی جمله ی خبرنگار عراقی بود
کرمعلی غفوری آزاده شاتوری گفت: وقتی خبرنگار در زندان عراق گفت اینها بچه اند و به اجبار به جبهه آمدند، سه روز اعتصاب غذا کردیم.
به گزارش خبرنگار اصفهان شرق از شاتور:
فرصت ها ونام گزاری روزها تداعی بخش بودن و ماندن است.
روزهایی که اگر شاید در تقویم مطرح نمی شد زود از یاد می رفت و آنگاه بود که از یاد رفتنش به از یاد بردن آزادمردان کشور می انجامید.
کرمعلی غفوری متولد 1348از شاتور یکی از این مردان بزرگ شرق اصفهان است که اسارت او عاملی شد تا امروز برای مصاحبه با او آماده شویم و صفحه ای از اصفهان شرق را به او اختصاص دهیم.
وقتی از او مدت اسارتش را پرسیدیم در چهره اش معلوم بود که هنوز در ان روزها گذر می کند و بعد از مکث کوتاهی گفت: در حدود 7 ماه با احتصاب دوره آموزشی در جبهه بودم و در عملیات محرم و 28 آبان سال 61 اسیر شدم و 7سال و 9ماه در اردوگاههای الانبارحدود 1سال و بین القفسین 1سال و 9ماه اسیر بودم. برخورد آنها خوب نبود و در این مدت به اسرا شلاق و کتکهای زیادی میزدند.
اصفهان شرق- از نحوه اسارت خود کمی صحبت کنید؟
من در گروهان ضربت بودم که در ساعت 11 شب در گیر شدیم و درحین اسارت نیز زخمی شده بودم و در ردیف ما 2 نفر به اسارت در آمدیم و اکثر نیروها با تیربارهای دشمن به شهادت رسیدند. از گروه 300 نفره ما فقط 200 نفر وارد پادگان شدند ولی ما سن پایین ها حدود 100 نفری بودیم که اعتراز کردیم و با شعار یا مرگ یا پادگان جهت آموزش نظامی وارد پادگان شدیم.
اصفهان شرق- از آسایشگاه بگویید؟
محوطه اردوگاه دارای 8 آسایشگاه بود وداخل هر آسایشگاه 600 نفر حضور داشتندو با ابعاد 12*5 بود، رزمندگان در این روزها و سپری کردن در این محیط کوچک به یاد ائمه بودند و هر چند در ایام محرم عزاداری ممنوع بود ولی با اعتصاب ها عزاداری بر پا می شد.
اصفهان شرق- در زمان اسارت چه اقداماتی انجام می دادید؟
ورزش، مراسمات سرگرمی، تئاتر و…برگزار میشد و فقط بین خود اسرا چنین برنامه هایی بود وگرنه تجمع بیشتر از 3 نفر در آسایشگاهها ممنوع بود. از اقدامات دیگر که هر کس را در حال و هوای خود فرو می برد نامه برای خانواده بود. هر چند ماهی بوسیله صلیب سرخ میتوانستیم نامه ای بنویسیم آن هم در حد چند خط که محتوای آن حاوی احوال خانواده بود و ارسال می شد. اولین نامه ای که به خانواده فرستادم 6 ماه پس از اسارت بودکه توسط صلیب سرخ فرستاده شد و نامه های خانواده خیلی کم به دستم میرسید.
اصفهان شرق- ارزش دفاع از وطن را در خاطره ای برای ما بازگو کنید؟
با توجه به اینکه حدود 400 نفر بودیم که از لحاظ سنی و جسمی کوچک بودیم و عنوان میکردند که اینها بچه اند روزی ما را در محوطه اردوگاه فرستادند و یک گروه خبرنگار برای ضبط برنامه آورده بودند و بیان داشتند که اینها بچه اند و اینها را اجباری به میدان جنگ آورده اند و چون دوستان از این موضوع مطلع شدند همگی اعتصاب غذا کردیم و 3 روز این اعتصاب ادامه داشت و همرزمانمان از فرط تشنگی به گوشه ای افتاده بودند ولی یکی از بچه ها بوسیله حوله خیس و چکاندن آب به دهان بچه ها آنها را از تشنگی نجات داد و پس از 3 روز یکی از فرماندهان خودمان دستور شکست اعتصاب غذارا داد.
اصفهان شرق- لبیک شما به ندای رهبر امروز چگونه است؟
اگر امروز هم کسی نگاه چپ به وطن داشته باشد، بعنوان وظیفه و یک واجب حتما” به ندای ولایت فقیه حضور خواهم یافت و دفاع میکنم.
احساسی که برایمان جای توجه داشت:
در سال 1369 به میهن بازگشتم و با توجه به اینکه یک نوع وظیفه شرکت در جنگ و جهاد بود آزاد شدن ما و بازگشت به خانه یک حالت معمولی بود زیرا به نظر خودم وظیفه را انجام دادم.
اصفهان شرق- بعد از اسارت به چه کاری مشغول بودید؟
از سال 69 که بازگشتم تا سال 82 در مقاومت بسیج مشغول به کار شدم و با درجه سرهنگی بازنشسته شدم و از سال 82 به کشاورزی روی آوردم و حدود 1 هکتار زمین خریداری نمودم ولی از چندین سال پیش تا کنون خشکسالی در منطقه پیش آمده است و هیچ فعالیتی در زمینه کشاورزی انجام نداده ام و در حال حاضر عضو کانون بازنشستگان سپاه اصفهان میباشم و در جلسات نورالمهدی (عج) روستا نیز فعال میباشم .در 10مرداد1393 نیز در گردهمایی اسرای اردوگاه الانبار 400 نفر از آن اردوگاه در تبریز برگزار شد که حضور یافتم.
سخن آخر:
جوانان عزیز پاکی را پیشه کنید چشمهایتان, گوشهایتان و جوارح بدنتان پاک باشد و تقوا را پیشه کنید تا در روزگار امروزی رستگار باشید چرا که هر چه با ایمان تر باشید و فقط رضای خداوند را مد نظر داشته باشید موفقیت و شاد کامی روزگار برای شما خواهد بود هر چند با مصیبتها و سختی های زیاد همراه هستید ولی در سایه توکل به خدا همه عوامل آسان است.
