وقتی در غروب دلگیر جمعه راهی برای رهایی از زندان دنیا نداری، بیا( گلستان شهدا ) اینجا صدها دل به آسمان گره خورده که قلب مادر شهید محمد محمدی یکی از این دلهاست.

با سلام و احوال پرسی شروع کردم وقتی از حالش پرسیدم گفت ملالی نیست جز گم شدن ارزش هایمان که امروزه آنرا به اسم جدیدی صدا میزنند به نام فرهنگ.

حرف هایش درد داشت اما واقعی بود. میگفت سی و پنج سال است جنگ ما ادامه دارد. قبلا با اسلحه در مقابل دشمن میجنگیدیم و امروزه با حرف، نوشته، حجاب …
بله درد جامعه امروزی ما حجاب است. حجابی که متاسفانه در جامعه ما کمی کمرنگ شده است.

مادر شهید دلش پر بود از آنهایی که بی حجابی را فرهنگ می پندارند. میگفت وقتی وصیت نامه پسرشهیدم به دستم رسید آن را باز کردم اولین چیزی که ذهنم را مشغول کرده بود جمله ای بود که همیشه تکرار میکرد( خواهران عزیزم زینب وار و برادران عزیزم حسین وار زندگی کنید … هیچگاه حجاب و نماز جمعه را ترک نکنید )

ولی امروز با دیدن بعضی صحنه ها قلبم به درد میآید. فرزند من و فرزندان از سرزمین رفتند تا ارزش ها از بین نرود. رفتند تا ارزش چادر خاکی بانو فاطمه زهرا حفظ شود. قابل بخشش نیستند انسانهایی که این ارزش ها را زیر پا میگذارند. با حجاب بودن نوعی مبارزه است که نه تنها خواهران عزیزم، بلکه برادران گرامی نیز باید آنرا حفظ کنند.
مادر بزرگ همچنان ادامه داد: حجاب ارزشی است که به آسانی به دست نیامده که حال بخواهیم به آسانی از آن بگذریم.

مادر شهید میگفت کاش جوانا یادشان نرود بی حجابی عامل بسیاری از انحرافات در جوامع امروزی میباشد.

توصیه مادر شهید یک جمله نبود بلکه هزاران نکته در خود جای داد:
توصیه من به جوانان این است که همیشه و در همه صحنه ها حجاب خود را حفظ نمایند تا مبادا دشمنان داخلی و خارجی از این عامل سرنوشت ساز سواستفاده به عمل آورد.

وقتی در حال خدافظی از مادر شهید بودم اشک در چشمانش حلقه زده بود … انگار غروب جمعه دلگیر تر از این حرفا بود که فکرش را میکردم … شاید او اننتظار را بهتر میفهمید … شاید هم …

گزارش از امیر حسین خلیلی ورزنه