به گزارش اصفهان شرق به نقل از نیویورک تایمز، عبدالفتاح السیسی، افسر سابق ارتش که به زودی رئیس‌جمهور مصر می‌شود وعده داده است که کمبود سوخت در مصر را با نصب چراغ‌های کم مصرف در خانه‌های مردم جبران کند، حتی اگر مجبور شود که برای نصب آنها کارکنان دولت را به تک تک خانه‌ها بفرستد.

او در اولین مصاحبه تلویزیونی اش گفته است: «من نمیگذارم که مردم هر طور دلشان خواست عمل کنند … برنامه‌ی من به صورت قانون در می‌آید».

آقای سیسی ۵۹ ساله مرد منظم و سلطه‌جویی است که انتظار می‌رود پس از انتخابات روز دوشنبه، رئیس‌جمهور مصر شود. او از تابستان گذشته، زمان سرنگون کردن محمد مرسی- رئیس‌جمهوری که از انتخاباتی دموکراتیک سر بر آورده بود- تصمیم گیر اصلی امور مصر بود.

هم اکنون بیش از سه سال از بهار عربی که امید مصر دموکراتیک را زنده کرد، می‌گذرد. ورود او به کاخ ریاست جمهوری، مصر را به حکومت پدرسالارانه‌ی مردان قدرتمند نظامی در سنت جمال عبدالناصر، انور سادات و حسنی مبارک باز می‌گرداند.

سیسی در طی این مدت و همین طور در کمپین سه هفته ای اش برای انتخابات نشان داده است که خود را ظاهرا در جایگاه پدری و مسئول هدایت و اصلاح ملت می‌داند که در صورت لزوم دست محکمی هم دارد و از ابزارهای زور هم استفاده می کند.

او در مکالمه ای ضبط نشده گفته است: «شما میخواهید مردمی درجه اول باشید؟ آیا تحمل می‌کنید که مجبورتان کنم روی پای خود بایستید؟ وقتی ساعت ۵ صبح بیدارتان کنم؟ حاضرید از غذایتان بزنید؟ حاضرید از سیستم‌های تهویه‌ی هوا استفاده نکنید؟»«مردم فکر می‌کنند که من مرد نرمی هستم. [ولی] سیسی [برای شما] شکنجه و رنج است».

دو سال قبل سیسی با رئیس‌جمهور مرسی هم تیمی شد تا به عنوان وزیر دفاع همکاری با او همکاری کند، تنها به این خاطر که سال گذشته او را برکنار کند. او به عنوان رئیس اطلاعات هم معمار استراتژی ژنرال هایی بود که در جریان خیزش سال ۲۰۱۱ حضور داشتند، در مقابل حسنی مبارک و در کنار مردم ایستاد در حالی که ارتش هم تحت کنترل بود.

او تا ۱۰ ماه پیش که ناگهان در نظر عده‌ی زیادی از مردم – و همه‌ی رسانه‌های ملی و خصوصی – به قهرمانی ملی تبدیل شد، ناشناخته بود. زیرا او پس از سه سال، نظم و ثبات را در مصر مستقر کرد.

ملت جدا از هم

اگر سیسی مردم مصر را به خانواده اش تشبیه می‌کند، باید بداند که رئیس ملتی می‌شود که به شدت دچار جدایی و تفرقه هستند، درست مثل جولای گذشته، زمانی که او مرسی را برکنار و زندانی می‌کرد. نیروهای امنیتی تا کنون هزاران نفر از اسلام گرایان طرفدار مرسی را در خیابان‌ها کشته و عده‌ی زیاد دیگری را هم زندانی کرده اند و میلیون‌ها نفر دیگر هم با این دولت احساس بیگانگی می‌کنند. خشونت‌های افراطی بالا گرفته است.

اقتصاد کشور بر لبه‌ی پرتگاه است. سیستم ناکارآمد بودجه‌ی انرژی خزانه را تحلیل می‌برد. اما قیمت‌ها آنقدر کم است که هر تغییری می‌تواند انفجاری در پی داشته باشد. طی ده ماه، دولت مصر حدود ۲۰ میلیارد دلار از کمک‌های مالی دولت‌های پادشاهی خلیج فارس را سوزانده است و در سالهای آتی هم به چندین میلیارد دلار کمک نیاز خواهد داشت.

اما سیسی اغلب مسئله را متوجه مردم این کشور می‌داند و نه زمامداران آن، چه قضیه فقدان صنایع و شرکت‌های بزرگ باشد و چه نابسامانی اخلاقی و چه رشد فزاینده‌ی جمعیت.

او به تازگی از عده ای از پزشکان جوان از این بابت گله کرده است که مصر نمی تواند به همه‌ی مردم سطح برابری از مراقبت‌های بهداشتی ارائه کند و از آنها خواسته است که در مقابل مبالغ کمتر کاری بیشتر ارائه دهند.

وی به عنوان یک سیاستمدار، بسیار پوپولیست است. او اغلب مردم مصر را می‌ستاید و می‌تواند به گونه ای کاملا احساساتی که تا حدودی رمانتیک هم به نظر می‌رسد صحبت کند.

مشاوره به مرسی

سیسی در دیداری خصوصی پس از به دست گرفتن قدرت گفته است که او تلاش می‌کرده که به مرسی درباره‌ی باقی ماندن در قدرت نصیحت هایی بکند. اما سیسی به صورت فزاینده ای تاکید دارد که اخوان المسلمین – که حزبشان در انتخابات دموکراتیک برنده شده بود – تهدیدی برای مصر است: «ساختار ایدئولوژیک آنها، مواجهه شان با ما را اجتناب ناپذیر می‌کند … ساختار ایدوئولوژیک آنها این است که ما مسلمان‌های واقعی نیستیم و آنها مسلمانانی واقعی هستند… این ایدوولوژی نمی تواند [به این کشور] برگردد».

روند انتخابات در هفته گذشته از پیروزی سیسی خبر میدهد، باید دید که مردم مصر مردی با این اقتدار را تا کی تحمل خواهند کرد.