اصفهان شرق_جواد حیدری/ در این یادداشت به بررسی این که آیا برای انجام کارها، استخاره، مفید است یا خیر می پردازیم.

نکته اول: استخاره به معنای طلب کردن خیر، از پروردگار عالم به این شکل که قبل از انجام هر کاری بگوییم: خدایا در این کار برای من خیر قرار بده؛ امری پسندیده و مورد سفارش اهل‌بیت علیهم‌السلام هست. مرحوم شیخ حر عاملی (ره) در وسایل الشیعه، بابی با عنوان بَابُ کَرَاهَهِ عَمَلِ الْأَعْمَالِ بِغَیْرِ اسْتِخَارَهٍ – مکروه بودن انجام عمل بدون استخاره- گشوده‌اند (1).
نکته دوم: نوع دوم استخاره، به معنای خاص و رایج بین مردم هست، که هنگام تردید و تحیر برای انجام کاری، متوسل به آن می‌شوند که در این مورد، نکاتی تقدیم می‌شود:
الف: برای انجام هر کاری، مخصوصاً اگر دارای اهمیت باشد، ابتدا باید از فکر و اندیشه بهره ببریم که امام علی علیه‌السلام فرمودند: «الْفِکْرُ مِرْآهٌ صَافِیَه»؛ «فکر مانند آیینه‌ای صاف، زشتی و زیبایی امور را به انسان نشان می‌دهد». (2)
ب: بعد از اندیشیدن و تفکر، مشورت کردن و بهره بردن از عقل جمعی، مورد سفارش، آموزه‌های اسلام عزیز هست. امیرالمؤمنین علیه‌السلام می‌فرمایند: «لَا ظَهِیرَ کَالْمُشَاوَرَه»؛ «هیچ پشتیبانى همچون مشاوره نیست»‏. (3)
ج: اگر کسی، بعد از تفکر و مشورت، نسبت به انجام عمل، مردّد و متحیّر، باقی‌مانده باشد، فقط و فقط برای رفع تحیر و نجات از حالت تردید، می‌تواند اقدام به استخاره با آدابی که برای آن بیان‌شده است، نماید.
پس کسی نباید از استخاره انتظار غیب‌گویی و پیش‌گویی داشته باشد.
نکته سوم: طبق نظر مراجع معظم تقلید، عمل به استخاره واجب نیست. (4)
نتیجه اینکه: استخاره بعد از فکر و مشورت؛ تنها برای رفع تردید و دودلی و خارج شدن از تحیر هست و نه اینکه پیش‌بینی و غیب‌گویی باشد.
پی‌نوشت:
1. وسائل الشیعه، ج‏8، ص: 79
2. نهج البلاغه (للصبحی صالح)، ص: 470
3. نهج البلاغه (للصبحی صالح)، ص: 478
4. http://www.leader.ir/fa/book/11?sn=4568

انتهای پیام/