به گزارش اصفهان شرق، روزها، روزهای بی‌قراری و دلدادگی است. روزهایی که همه خود را برای رساندن به خیل عظیم عاشقان تجهیز می‌کنند و هر کس آنچه در پیمانه دارد نذر راه ارباب می‌کند.

این روزها، روزهای بی‌قراری و دلدادگی است، روزهایی برای رسیدن به آستان ارباب، روزهایی که مثل هر زمان دیگر راه بسیار است برای رساندن ارادتمان به محضر سیدالشهدا و آداب بسیارتر؛ اما در این میان دو راه بیشتر مورد التفات راهیان کوی دوست قرار می‌گیرد

یکی راه عاقلان و زاهدان و دیگری راه عاشقان و عارفان، که هر دسته برای خود راه و مرام و آدابی خاص جهت زیارت سیدالشهدا برگزیده‌اند اما عاقلان و زاهدان رعایت آداب زیارت ارباب را به شرح ذیل شمرده‌اند:

1- ترک کلام بیهوده و لغو و مخاصمه و مجادله در راه
2- غسل کردن پیش از زیارت، اگرچند امام زیارت می‌شوند، برای زیارت هر امام یک غسل انجام شود و در هنگام غسل نیز دعای مأثور قرائت شود
3- طاهر بودن؛ به این معنی که انجام غسلی بر او واجب نبوده و با وضو باشد
4- پوشیدن جامه‌های پاکیزه و نو
5- کوتاه برداشتن گام‌ها هنگام رفتن به زیارت و حرکت کردن به‌آرامی و باوقار
6- گفتن ذکر «اللَّهُ أَکْبَر»، «الْحَمْدُ للَّهِ»، «سُبحانَ اللَّهِ» و «لا الهَ الَّا اللَّهُ» هنگام رفتن به زیارت و صلوات فرستان بر پیامبر و آل او
7- خواندن اذن دخول قبل از ورود به حرم مطهر
8- تلاش جهت تحصیل رقّت قلب، سوزش دل و خضوع
9- سجده برای خداوند به‌منظور تشکر از این نعمت الهی
10- مقدم داشتن پای راست هنگام ورود و پای چپ هنگام خروج
11- ایستادن هنگام زیارت، اگر فرد عذری ندارد
12- سربه‌زیر انداختن و توجه نکردن به بالا و طرف راست و چپ
13- خواندن زیارت‌های مأثوره و ترک زیارت‌های غیر مأثوره
14- خواندن نماز زیارت که حداقل دو رکعت است
15- خواندن دعاهای وارده، بعد از نماز و زیارت
16- خواندن مقداری از قرآن و هدیه کردن ثواب آن به روح مقدس صاحب آن مرقد شریف
17- مقدم کردن نماز واجب بر نماز زیارت؛ اگر مشغول زیارت بود و «قَدْ قامَتِ الصَّلاه» را شنید، زیارت را ترک و در نماز جماعت شرکت کند
19- زیارت کردن به نیابت پدر و مادر و دوستان و نزدیکان و برای آن‌ها طلب مغفرت کردن
20- ترک سخنان ناشایست و کلمات لغو و بیهوده و صحبت‌های دنیایی که در هر جا مذموم و مانع رزق و سبب قساوت قلب است، به‌ویژه در بقاع مقدس
21- بلند نکردن آواز و صدای خود در آن مشاهده شریفه، برای هر علتی که باشد
22- وداع با صاحب آن مرقد شریف هنگام رفتن از آن شهر
۲3- قصد بازگشت به آن مکان مقدس هنگام وداع
۲4- بهتر شدن حال و کردار و گفتار، نسبت به‌پیش از زیارت
۲5- انفاق و احسان بر فقیران و مجاوران آن بقعه

در زیارت امام حسین (ع)، موارد دیگری نیز بر این آداب افزوده‌ شده که قابل‌ توجه و دقت است ازجمله:

26- عطر نزدن و سرمه نکشیدن؛ «وَلاتَدَّهِنْ وَ لاتَکتَحِل حتّی تَأتِیَ الفُرات»
27- حرکت به سوی حرم با آرامش و متانت؛ «وَیَلْزَمُکَ التَّوقیرُ لِأَخْذ ما لَیْسَ لَکَ»
28- دیده از محرمات پوشاندن؛ «وَیَلْزَمُکَ انْ تَغُضَّ بَصَرَکَ»
29- پرهیز از خصومت و نزاع و سوگند زیاد
۳0- کم سخن گفتن جز به خیر
۳1- پرهیز از شوخی و مزاح؛ «وَاقِلّ مِنَ الکَلامِ وَالمِزاح»
۳2- مصاحبت نیکو با هم‌سفران؛ «یَلْزَمُکَ حُسْنَ الصَّحابَهِ لِمَنْ یَصحَبُک»
۳3- زیاد ذکر خدای گفتن؛ «وَأَکْثِر مِنَ اللَّهِ تَعالی»
۳4- پابرهنه و همچون بندگان حرکت نمودن؛ «وَامْشِ حافیاً وَامْشِ مَشْیَ العَبد الذَّلیل»
و اما دسته دوم عاشقان و عارفان به جمله‌ای اکتفا کرده و رهسپار آستان‌بوسی ارباب خواهند شد و آن اینکه هیچ آدابی و ترتیبی مجو هرچه می‌خواهد دل‌تنگت بگو؛ مطلبی که مولانا در قالب داستان موسی و شبان نقل می‌کند.

به‌راستی‌که گاه عاشقی و دلدادگی در راه دوست آن‌چنان شیرین و لذت‌بخش است که انسان را به مقام تحیر می‌رساند تا جایی که از عمق جانش فریاد برمی‌آورد که بابیانت و امی و نفسی و اهلی و مولای یا اباعبدالله… در این وانفسای جان، اگر عرض ارادتی به آستان بی‌مثال و پرفروغش داشتید جان‌های ما نیز را فراموش نکنید.