به گزارش اصفهان شرق، با نزدیک شدن به ثبت نام مدارس برای سال جدید، بار دیگر فرصت خوبی است که برای فلسفه تعلیم و تربیت و چگونگی آن چند کلامی را برای والدین دغدغه مند مطرح کنیم.

بسیاری از دانش آموزان قبل از ورود به مدرسه سرشار از نیروی کنجکاوی و شور و پرسشگری هستند اما دیری نمی گذرد که در تهاجم پاسخ های آماده به تحصیل از معرفت باز می مانند.  آن ها قبل از مدرسه طبیعتی معصوم، شاداب، ساده و صمیمی برخوردارند. اما بعد از دوره ای نه چندان طولانی بعضاً به موجوداتی افسرده و… تبدیل می شوند.
براستی در مدرسه چه می گذرد؟ آیا بین داده و ستاده و درونداد و برونداد ارتباط معنی داری برقرار است؟

چه هراسی دارد تربیت کردن!

چه هراسی دارد تربیت کردن! و چگونه است که ما به هراس نمی افتیم؟ چگونه است که در هنگام شکل دادن روان و عواطف کودکان به هراس نمی افتیم؟ چگونه است که اگر از ما بخواهند که به «جراحی مغز» یک کودک دست زنیم بدون تامل از صحنه بیرون می رویم و از عظمت و حساسیت این کار بزرگ و خطرناک بر خود می لرزیم و می دانیم که دست زدن به حساس ترین عضو بدن که مرکز فرماندهی پیام های عصبی و شیمیایی است ممکن است چه پیامدهای مرگ آفرینی را در برداشته باشد.

حتی از فکر کردن به آن نیز دچار هراس و دلهره می شویم و از خود می پرسیم که: مگر ممکن است کسی بدون تخصص و بدون گزراندن آموزشهای پیچیده و کسب صلاحیت های پسندیده و مهارت های علمی و تجربی بتواند جرأت دست زدن به این کار را داشته باشد؟

آیا تربیت یا اصلاح شخصیت و تغیر رفتار یک انسان که نوعی جراحی روانی محسوب می شود، هراسی کمتر از جراحی مغز و اعصاب دارد؟ آیا وقتی کودک مشق هایش را نمی نویسد، در یادگیری مشکل دارد، انضباط ندارد، بی توجه است و… می توان به هر نسخه ای که به ذهنمان می تراود راه حل بر طرف کردن مشکل بدهیم بدون اینکه بدانیم این گونه راه حل ها چه عوارضی رابه دنبال خواهد داشت؟

شواهد بالینی و تجربیات شهودی نشان می دهد که اختلالات و ناهنجاری های رفتاری در کودکان هنگامی شدت می یابد که افرادی تحت عنوان بزرگسالانی در قالب اصلاحگر اقداماتی ناشیانه برای بهبود فرد انجام می دهند و به عبارتی دیگر پیچیدگی و افزایش اختلالات از زمانی تشدید می شود که اقدامات درمانی و دستکاری های روانی و عاطفی بر روی کودک آغاز می شود.

تا چه اندازه اطمینان داریم که روش های بکار گرفته شده در اصلاح و درمان کودکان پیامدهای مثبت به همراه داشته است؟ چه بسا مشکلات و اختلالات را که کودک و دانش آموزان دارند اگر به طور ناشیانه و عجولانه دستکاری نکنیم شانس بهبودی شان بیشتر و مطمئن تر از زمانی است که چندین نفر از چندین موضع با انواع روش های سطحی و حدسی به جراحی های روانی می پردازند.

چگونه است که بزرگان تعلیم و تربیت و پرورشکاران برجسته و ورزیده با صراحت و تواضع و فروتنی به ناتوانی خود در تربیت و اصلاح متربیان اعتراف می کنند و هرچه میزان آگاهی آنان از پیچیدگی های تربیت افزون تر می گردد، هراس و دلهره آنها نیز نسبت به تربیت و دستکاری روان و عواطف متربی بیشتر می شود، اما افرادی که با اندک بضاعت علمی و صلاحیت های اخلاقی و تربیتی با بی باکی و از روی آسوده خاطری و اطمینان قلب برای هر فردی با هر نوع مشکلی نسخه های آماده و فرمول های از پیش تعیین شده دارند و تربیت را همچون «کتاب آشپزی» تلقی می کنند که برای پختن انواع غذاها دستورات یکسان و مشخصی می دهد که باید به ترتیب رعایت کرد و به عنوان «یک تجربه» همچون «سفره خانواده» جهت توصیه به خانواده ها، مطالبی را بیان می کنند.

براستی تا چه میزان از آثار درمانی تجویزهای سلیقه ای و شخصی خود آگاهی دارید؟ تا چه میزان بررسی کرده ایم که تاثیرپذیری روش ها و نسخه های درمانی بکار گرفته شده بر روی فرزندان خود و دیگران چگونه بوده است؟

مدرسه تربیتی «طاها» به دنبال پرورش قلب هاست/ ثبت نام دبستان و پیش دبستانی

موسسه آموزشی تربیتی طاها درسال ۱۳۸۶ با هدف تربیت انسانهایی متدین، متفکر، مؤثر و توانمند تأسیس گردید و بر این اعتقاد است که مدیران بزرگ فردا از فرزندان امروزند.

این موسسه واقع در خیابان فلسطین، با افزایش ظرفیت در سال ۱۳۹۷، در مقطع پیش دبستانی و دبستان ورودی می پذیرد.

جهت پیش ثبت نام در مصاحبه ورودی می توانید به سایت رسمی موسسه (اینجا) یا کانال تلگرام (اینجا) مراجعه فرمایید.

انتهای پیام/ ندای اصفهان