به گزارش اصفهان شرق، کارگران فصلی یکی از اقشار آسیب پذیر جامعه به حساب می آیند که علاوه بر مشکلاتی که جامعه کارگری با آن ها دست و پنجه نرم می کند که از جمله آن ها سختی کار، کم بودن سطح درآمد، میزان برخورداری از رفاه اجتماعی است، با مشکلات مهمی همچون امنیت شغلی، بیمه تامین اجتماعی و ثبات درآمدی مواجه هستند.

عرصه کارگران فصلی در ایران هرچند حول محور مشاغلی مانند ماهیگیری، برنج کوبی، نی بری و مشاغل مرتبط با کشاورزی می چرخد، اما مشاغل مرتبط با ساخت و ساز و کارگران ساختمانی به سبب آب و هوا در فصول مختلف و نیز رکود و رونق ساخت و ساز در ایران نیز در گروه مشاغل فصلی قرار می گیرند.

این کارگان در مرکز استان و برخی از شهرهای بزرگ استان حضور دارند که اکثر بناهای ساخته شده در این مراکز با عرق جبین این  کارگران بنا نهاده شده است.

اگر به حاشیه برخی از نقاط بزرگراه های اصفهان و یا خیابان های فرهی شهرهای بزرگ استان در ساعات اولیه سری بزنید می توانید تجمع گروهی از این کارگران را که گروهی از آن ها با تجهیزات کارگری مانند بیل و کلنگ و برخی با دست خالی منتظر کارفرمایانی که شاید بیایند و آن ها را به کار گیرند ایستاده اند؛ اگرچه بخشی از کارگران با استادکاران خاص خود کار می کنند و برخی از کارفرمایان مشغول در صنعت ساخت و ساز، گروه کارگری خاص خود را دارند، اما بخش اعظمی از این خانواده کارگری، از طریق همین ایستادن در حواشی شهر به دنبال کسب روزی می روند.

در یکی از روزهای زمستان امسال به سراغ محل تجمع این کارگران در یکی از شهرهای استان رفتیم؛ به محض توقف اتومبیل گروهی از کارگران به سمت خودرو دویدند.

یکی از کارگران که پیش از بقیه متوجه حضور ما شده بود، زودتر از بقیه خود را به خودرو ما رساند؛ بلافاصله همراه با نفس نفس زدنی که حاصل از دویدن بود، گفت:«ارباب، برویم، من همه کار بلدم، روزی 100 تومان بدهی، تا شب از بنایی تا گچ کاری و سرامیک کاری انجام می دهم، ناهار هم نمی خواهم».

کم کم دسته کارگران به خودرو ما رسیدند. کارگر دیگر که خود را از کارگر اول عقب تر می دید فروا با لحجه ای که مشخص بود مرتبط با آن منطقه نیست، گفت« آقا من با 70 تومان می آیم، خودم بیل و کلنگ هم دارم»؛ دیگری با فریاد گفت«من 50 تومن می گیرم، یک هفته است که کار نکرده ام»، که به یکباره اعتراض بقیه را به همراه داشت«چرا نرخ را می شکنی! همه ما یک هفته است که کار نکرده ایم، تو سر مال نزن!».

از ماشین پیاده شده و برایشان دلیل حضورمان گفتیم؛ یکی از کارگران که سن و سالش کم تر از بقیه بود، گفت:«برای کجا فیلم می گیری؛ اصلا چرا می خواهی بگیری، من زمین داشتم، رعیت(کشاورز) بودم، پدرم هم کشاورز بود، زمین هم کم و بیش زندگی ما را می گذراند، آب که کم شد، دیگر به ما آب نرسید، مجبور شدیم به شهر بیاییم؛ فکر می کردم بهتر می شود، اینجا هر روز هشتم گرو 9 است؛».

دیگری که تا این لحظه ساکت بود، به یکباره با صدایی که با بغض همراه بود رو به ما گفت:« آقای من یک هفته است هیچ چیز سر سفره خانواده ام نبرده ام، از خجالت رویم نمی شود چیزی به زن و بچه ام بگویم، روزها تا ظهر این جا می ایستم و ظهر دست خالی به خانه برمی گردم».

کار به این جا که رسید یکی از کارگران با فریادی اعتراضی گفت: «آقا چه را می خواهی بگیری بدبختی را، بیچارگی ما را، برو از اون مسئولانی که لم دادند در اتاق های گرمشان سوال کن.»

کارگران ساختمانی به دلیل رکودی سنگینی که در طول پنج سال گذشته در کشور حاکم بوده است با سختی های زیادی دست و پنجه نرم می کنند و از طرفی مهاجرپذیری شهرهای بزرگ استان که عمدتا از روستاهای فاقد آب و به ویژه از نسل جوان است، بر آمار  این قشر افزوده است و این شغل را به مرز اشباع نزدیک کرده است؛ با این وجود برخی اقدامات مثبتی که در سال های گذشته برای بیمه این کارگران صورت گرفته بود، به دلیل کاهش بودجه با مشکلاتی برخورد کرد است و هنوز جمعیت عظیمی از این قشر بدون هسچ بیمه و قرارداد کاری مشغول به کار هستند.

معاون بیمه سازمان تأمین اجتماعی در این رابطه آمار کارگران ساختمانی که تحت پوشش بیمه قرار گرفته‌اند گفته بود: در حال حاضر یک میلیون و ۲۰۰ هزار کارگر ساختمانی شناسایی شدند که از این تعداد یک میلیون و ۴۰ هزار و ۱۸۹ نفر تحت پوشش بیمه قرار گرفته اند.

محمدحسن زدا گفته بود: بر اساس آمارهای انجمن صنفی کارگران ساختمانی در حال حاضر ۵۰۰ هزار نفر در این شغل مشغول کار هستند که تحت پوشش بیمه قرار ندارند البته این آمار انجمن صنفی است و ما از تعداد پشت نوبتی ها اطلاعی نداریم.

به گفته زدا، در حال حاضر با توجه به اینکه بودجه مربوط به بیمه کارگران ساختمانی هزار و ۵۰۰ میلیارد تومان کاهش پیدا کرده است.

بر این اساس و با توجه به این که یکی از شعارهای دولت حسن روحانی در دور جدید ریاست جمهوری خود، ریشه کنی فقر مطلق تا پایان سال 98 و نیز و کاهش فقر در سطح جامعه است، این وظیفه دولت است که اقدامات خود در این زمینه را مشخص کند و راهکاری برای ثبات شغلی و بیمه این قشر که ساخت و ساز کشور بر دوش آن ها است تصویب کند و در بودجه های خود در نظر گیرد تا شاهد تداوم این وضع در جامعه و افزایش میزان آسیب پذیری این قشر نباشیم.

انتهای پیام/صاحب نیوز