به گزارش اصفهان شرق، شبکه های اجتماعی به عنوان جز جدایی ناپذیر زندگی مردم در دنیای کنونی تبدیل شده اند و با رشد استفاده از تلفن های هوشمند در سطح جهان، استفاده از این شبکه ها نیز بیش از پیش رونق گرفته است و نمونه های مشابه آن ها را که تنها بر بستر سیستم های خانگی ویندوز یا مک، ارائه می شد به حاشیه برده است.
استفاده از این شبکه ها در ایران، نیز همانند سایر کشورهای رونق گرفته است و در این میان ایرانیان در طول دو سه سال اخیر در زمان های مختلف اقبال عمومی به شبکه ها و نرم افزارهای متعددی نشان داده اند و سپس آن ها را به دلایل مختلف از جمله امنیت پایین، فیلترنیگ و یا ایجاد نمونه های بهتر ترک کرده اند.
تلگرام در طول یک سال گذشته توانست به خوبی جای تمام شبکه های پیام رسان پیشین را پر کند و خود را به عنوان غول نرم افزارهای پیام رسان در ایران معرفی کند، به نحوی که با وجود این که این نرم افزار روسی است اما عمده کاربران آن در ایران قرار دارند.
این موفقیت تلگرام به چندین عامل بستگی دارد، که از جمله آنها امنیت مناسب نسبت به نمونه های مشابه، رابط کاربری در دسترس و همچنین امکانات متعددی که این پیم رسان ارائه می کند است.
محاسن این نرم افزار پیام رسان موجب این شده است که هیچ یک از پیام رسان های مشابه توان رقابت با این نرم افزار را نداشته باشند و از طرفی نمونه های ایرانی نرم افزارهای پیام رسان یا دارای باگ ها و مشکلات فراوان بوده و ی برای پذیرش حجم گسترده کاربران ندارند، مشکلی که در روزهای گذشته به وضوح کاربران از آن شکایت کرده اند.
اما این نرم افزار یک مشکل بزرگ دارد و آن این است که سرورهای آن در خارج از کشور قرار داشته و بنیانگذار و مدیر این نرم افزار نیز یک فرد خارجی است؛ این مشکل علاوه بر این حجم انبوهی از اطلاعات کاربران ایرانی را در اختیار کشورهای خارجی قرار می دهد که از نظر امنیت ملی بسیار خطرناک است، زمینه فعالیت معاندان و نیز دشمنان را در این فضا فراهم می کند، نکته ای که در چند روز اخیر به خوبی با آن مواجه بودیم.
در هفته گذشته کانال های تلگرامی ضدانقلاب و معاند وابسته به گروهک های منافق و نیز سرویس های اطلاعاتی علاوه بر تحریک مردم به راهپیمایی، پخش شایعات عجیب و غریب، مدیریت اغتشاشات، اقدام به آموزش تولید اواع بمب های دست ساز، اسپری های اشک آور، چگونگی برخورد با نیرواهی انتظامی و نیز جهت دهی برای حمله به مراکز نظامی و انتظامی می کردند؛ همین امر موجب شد که شورای عالی امنیت ملی، دستور فیلترینگ این پیام رسان را صادر کند.
این امر اگرچه برای جلوگیری از سواستفاده ضدانقلاب از فضای مجازی و احساسات مردم بود اما به دلیل ارتباط تنگاتنگ مردم با این شبکه ها و نیز توسعه بسیاری از شغل ها و استارت آپ ها در بستر این نرم افزار، موجب اعتراض مردم شد.
برخی در فضای مجازی نیز با پر کردن کلیپ و نوشتن متن های اعتراضی خواستار رفع فیلتر این نرم افزار شدند و در مقابل برخی با این استدلال که ادامه فعالیت این نرم افزار موجب ضربه خوردن کشور و کاهش سطح امنیت ملی می شود، خواستار ادامه فیلترینگ این شبکه پیام رسان بودند.
اما به راستی کدام یک درست می گویند؟
با یک بررسی ساده می توان به این نتیجه رسید که هر دو این دو گروه به نکات درستی اشاره می کنند؛ از طرفی نمی توان به یک شبکه پیام رسان اجازه داد تا هر محتوایی که می خواهد منتشر کند، مردم را به شورش و آشوب تشویق کند و اقدامات تروریستی را ترویج دهد، باز گذاشتن چنین بستری همانند باز کردن قلاده یک سگ هار در مرکز یک شهر شلوغ است؛ از طرفی تمام کشورهای دنیا از قوانینی برخوردار هستند که عدم رعایت این قوانین توسط شبکه ها و نرم افزارهای پیام رسان جریمه های سنگین و گاه فیلترینگ را برای این نرم افزارها به دنبال دارد؛ نمونه این قواعد را حتی در کشورهایی مانند آلمان، فرانسه و آمریکا که مدعی آزادی نشر مطالب هستند هم می توان با شدت بالا مشاهده کرد.
از طرفی بستر تلگرام به بخشی از سبک زندگی ایرانی ما وارد شده است که در کنار کسب اطلاعات و اخبار روزمره در آن، پیگیری مطالب فان و سرگرمی، با نزدیکان و خویشاوندان خود معاشرت می کنیم، کارهای اقتصادی و امور شغلی خود را انجام می دهیم حتی تجارت کرده و خرید و فروش می کنیم.
پس در شرایط فعلی نبود یک نرم افزار پیام رسان قوی همانند این است که کل مردم ایران را از خوردن وعده های غذایی محروم کنیم؛ اما راه حل این تنازع چیست؟
شاید در نظر اول روی آوردن به نرم افزاها و شبکه های پیام رسان داخلی نزدیک ترین راه حل باشد، اما تجربه هفته گذشته در کشور نشان داد که هیچ یک از شبکه های پیام رسان داخلی توان کوچ بالغ بر 40 میلیون کاربر ایرانی را ندارند، اما این به معنای آن است که این شبکه ها را کنار گذاشت؟
تجربه ای مشابه تجربه کشور ما در ویتنام هم اتفاق افتاده است و این کشور با حمایت ها و افزایش امکانات در نرم افزار پیام رسان بومی خود، اکنون یک پیام رسان داخلی با بالغ بر 50 میلیون کاربر دارد.
شاید وقت آن رسیده که دولت به بخشی از وعده های خود در زمینه اشتغال زایی و توجه به بستر فضای مجازی در اشتغال زایی توجه کند و بستر و زمینه ایجاد یک پیام رسان بومی با توانمندی های حضور در عرصه جهانی را فراهم کند چرا که نه می توان مانع از این شد که مردم از این فناوری روز استفاده کنند و نه می توان بیش از این اجازه داد امنیت ملی به راحتی دست مایه یک نرم افزار پیام رسان قرار گیرد؛ بدون شک سرمایه گذاری در چنین پروژه ای در کنار سطح بالای اشتغال زایی، یک ضرورت در امنیت ملی نیز به شمار می رود و تنها شرط آن مطالبه عمومی است.
انتهای پیام/صاحب نیوز
