درسی از امام (ره) :
آن روز که باید فاتحه این نظام را خواند..
آن روزی که دولت ما توجه به کاخ پیدا کرد، آن روز است که باید فاتحه دولت و ملت را بخوانیم. .. آن روزی که رئیس جمهور ما _ خدای نخواسته _ از آن خوی کوخ نشینی بیرون برود و به کاخ نشینی توجه بکند، آن روز است که انحطاط برای او و برای کسانی که با او تماس دارند پیدا میشود
مسیح ذاکر- صاحب نیوز/ اگر انقلاب را برآیند قیام مردم و نقطه همگرایی همه نیروهای آرمانگرای اسلامی قلمداد کنیم، بی‌شک مهمترین سهم در این حرکت‌ها از سوی طبقات فرودستی بوده است که با نورافشانی چراغ فروزانی چون امام خمینی (ره) و با ایستادگی بر تحقق کلمه الله مبنی بر: « تَقُومُوا لِلّهِ مَثْنی وَ فُرادی» در راه تحقق قیام قدم برداشته‌اند و سردی و گرمی روزگار آنان را از این اهتمام دلسرد نکرده است.
در کلام و منش بنیانگذار انقلاب از توده‌های مردمی با لفظ کوخ نشین و از فرومایگان مرفه با عنوان کاخ نشین نام برده شده است و بارها در مدت زعامت حضرتش جمهوری اسلامی را مرهون فداکاری همین کوخ نشینها دانسته‌اند.
حضرت امام به مناسبت عید نوروز در سال۶۲ در پیامی رادیو ـ تلویزیونی خطاب به ملت ایران فرمودند: «آن روزی که رئیس جمهور ما خدای نخواسته… از آن خوی کوخ نشینی بیرون برود و به کاخ نشینی توجه بکند، آن روزی که مجلسیان خوی کاخ نشینی پیدا کنند… ما برای این کشور باید فاتحه بخوانیم. ما در طول مشروطیت از این کاخ نشینها خیلی صدمه خوردیم».
این خُلق کاخ نشینی که به اَشرافیت نیز تعبیر شده است از مهمترین آفات حکومتها و انقلاب‌ها بوده تا جایی که با سیطره این فرهنگ بر حاکمان و انقلابیون در بیشتر تحولات جامعه بشری، به تدریج پس از به دست‌گیری قدرت توسط طبقات فرو دست، معمولا به روش حاکمان و صاحب منصبان قبلی عمل و به هر طریق ممکن سایر رقبا یا مخالفان را از میدان بیرون می‌کرده‌اند. از این رو در تفسیر انقلاب‌ها گفته‌اند که : انقلاب‌ها فرزندان خود را می‌خورند…
اهمیت استیلای این خلق و خو (کاخ نشینی) بر مدیران وکلای مردم در مجلس شورای اسلامی تا به حدی خطرناک و غیر قابل چشم پوشی است که پیر جماران به صراحت از گرایش و اقبال این گروه از سیاسیون به مرفه زیستی و مادی گرایی بعنوان خط بطلانی بر آرمانها و با تعبیری همه فهم « فاتحه ای بر کشور» نام برده‌اند .
از طرف دیگر با ترویج مصرف‌گرایی و ثروت اندوزی توسط افراد منسوب به حکومت بتدریج این رویه در زندگی سایر مردم نیز ترویج شده و به شکل یک بیماری مسری منتشر میشود تا جایی که کسب ثروت به عنوان یک هدف تلقی شده و راههای حصول به آن در هر شرایطی جایز شمرده میشود امری که متاسفانه امروزه بسیار رایج می‌باشد و حداقل تبعات آن اثرات روانی و فشارهای اجتماعی است. در آموزه‌های حضرت امام (ره) از تغییر خلق و خوی اشرافیگری به ساده زیستی بعنوان یک هدف نام برده شده است که در اثر تحقق این هدف تالیفات و اختراعات و اکتشافات تسریع میشود. حضرت امام روح الله (ره) در چند نوبت و به مناسبتهای گوناگون فرموده‌اند: « ما باید کوشش کنیم که اخلاق کاخ نشینی را از این ملت بزداییم» ، « اکثر این خوی‌های فاسد از طبقه مرفه به مردم دیگر صادر شده است.» ، « طبع کاخ نشینی منافات دارد با تربیت صحیح، منافات دارد با اختراع و تصنیف و تألیف و زحمت»
همچنین در اثر مناعت طبع و استغنایی که از ساده زیستی و زندگی توحیدی دریافت میشود، به راحتی می‌توان تندبادهای سیاسی و تهدیدات قدرتهای استکباری و استعماری را پاسخ داد و از تهدیدها فرصت ساخت. شاید بتوان گفت الگوی سیاسی حضرت امام در این باره شهید مدرس (ره) بوده است که در دفاع از اسلام و حقوق ملت با احدی تبانی نکرد و به هیچ یک از قدرتهای زمانه خود باج نداد و این عملکرد ناشی از: ایمان، ساده زیستی و شجاعت او بود .
« ما در طول مشروطیت از این کاخ نشینها خیلی صدمه خوردیم. مجلسهای ما مملو از کاخ نشین بود، و در بینشان معدودی بودند که کوخ نشینها بودند؛ و همین معدودی از کوخ نشینها بودند که از خیلی از انحرافات جلوگیری می‌کردند» …
حضرت امام (ره) در بیانی که می‌توان از آن به تفسیر عملی احکام و آموزه‌های اسلامی نام برد از مدیریت‌های اشراف‌گونه و صدور دستور از درون کاخها به شدت هشدار دادند و آن را آغازی بر پایان انقلاب اسلامی یاد کرده‌اند :
«ما _ بحمدالله _ امروز همه دست اندر کارهایمان کاخ نشین نیستند، دولت ما یک دولت کاخ نشین نیست. آن روزی که دولت ما توجه به کاخ پیدا کرد، آن روز است که باید فاتحه دولت و ملت را بخوانیم. .. آن روزی که رئیس جمهور ما _ خدای نخواسته _ از آن خوی کوخ نشینی بیرون برود و به کاخ نشینی توجه بکند، آن روز است که انحطاط برای او و برای کسانی که با او تماس دارند پیدا میشود. »
ناگفته پیداست ساده زیستی به معنای فقر و ذلت نیست و جامعه اسلامی باید در منتها درجه علم، پیشرفت و رفاه زندگی کند که این امر با همت عالی فرهیختگان و استقامت عموم مردم محقق میشود. ساده زیستی به معنای ایثار و مقدم داشتن زیر دست بر خود است و با این روحیه است که ویرانه‌ها آباد و حاشیه‌ها به متن تبدیل میشود ، با ساده زیستی است که امید در دل طبقات محروم شکوفه می‌زند و رفاه ناشی از عدالت اجتماعی از لایه‌های زیرین جامعه به سمت طبقات بالاتر جریان می‌یابد .
آخرین کلام مبارز خودساخته انقلاب که الگوی فکری و سیاسی مستضعفان جهان است چنین است:
« آنهایی تا آخر خط با ما هستند که درد فقر و محرومیت و استضعاف را چشیده باشند .»
