به گزارش اصفهان شرق، انواری که هریک به تنهایی دست یافتن بشر به دامان حقیقت را آسان ساخته و سعادت دنیا و آخرت او را ضمانت می کنند. همچون کشتی نجاتی که بر دریای مواج و خروشان خلقت به آرامی و اطمینان در حرکت است و هرکس را که دست یاری به سویش دراز کرده باشد، به لطف و رحمت در بر خود می کشاند و آسایش و امنیتش را در میان هیاهوی هزار رنگ دنیا تامین می کند.

مگر نه این است که امروز بشریت دامانی خیس از هزاران فتنه و بلا در این دریای بی انتها دارد؟ مگر نه اینکه راهکار هزاران شیوه هزاران بار آزموده شده در حل و فصل معضلات سترگ روحی و معنوی برای انسان ها به بن بست منتهی شده و دستی نیاز است تا سکوی پریدن او از ورای دیوار بلند پوچ اندیشی و بیچارگی باشد؟

دین مبین اسلام، که فحوای خود را تنها تسلیم در برابر عظمت و حقانیت حقیقت قرار داده، کوتاه ترین راه برای خروج از مهلکه مهلک دنیا و فتنه هایش را، دست نهادن در دستان الهی انبیاء و اولیای الهی دانسته و شاه کلید گشودن این راز را، تنها در میزان ایمان و اعتقاد آدمیان به این حقیقت قرار داده است.

امام هدایتگر

سالروز ولادت دهمین گوهر آفرینش، امام هادی(ع) بهانه ای است تا اندکی به مرور این واقعیت ها بپردازیم…

دهمین امام شیعیان، امام هادی (ع) است. ایشان همچون سایر پدران خود خوش چهره و خوش بوی بود و بر طبق آنچه که نقل شده هرکس بر چهره ایشان می نگریست دلشاد و خرم می شد.

«ابن شهر آشوب» از رجال حدیث نقل می کند که او نیک سرشت ترین و پاکترین روش را در میان جامعه داشت. راستگوترین افراد محسوب می شد و گشاده روی و کامل ترین انسان های جامعه از نظر اخلاقی به شمار می رفت.

به هنگام سکوت، شکوه هیبت و تشعشع وقار چهره او را در بر می گرفت و چون لب به سخن می گشود گزیده و نغز می گفت به طوری که شعاع کلامش روح آدمیان را سحر و درخشش کلامش نورافشانی می کرد.

در کتاب «من لا یحضرالفقیه» چنین نقل شده که روزی ابوالحسن امام هادی را مشاهده کردم که در زمین خود با بیلچه مشغول کار وفعالیت است در حالیکه دو پایش در عرق نشسته بود. پیش رفتم و عرضه داشتم فدایت گردم مردان کارورز و کارگر کجایند که شما به زحمت افتاده اید؟ حضرت فرمود: آیا در کار کردن کسی از من و پدرم بهتر وجود دارد؟

عرض کردم: چه کسی از شما والاتر و بهتر است؟ امام فرمود: رسول خدا(ص) و امیرالمومنین(ع) و تمام آباء و اجدادم کار می کردند و با دسترنج خود زندگی می کردند.

آثار و یافته های علمی

امام علی النقی(ع) همچون سایر ائمه معصومین در زمینه ترویج و نشر علوم نیز از همتی والا و توانی ویژه برخوردار بود. حیات ایشان و امام عسگری (علیهم السلام) در سخت ترین شرایط اجتماعی، سیاسی بوده است. آن امامان معصوم(ع) در دوره ای زندگی می کردند که تمام عمر خود را در حبس و تحت نظر ماموران عباسی بودند. هر چه از حکومت عباسیان سپری می شد و از نظر سیاسی و اقتدار سیاسی دچار ضعف می شدند فشار بر امامان شیعه و مراقبت از آنان شدت می یافت. این دوره دقیقاً با این وضع سیاسی مواجه بود و هر دو امام بزرگوار در سنین نوجوانی به شهادت رسیده اند و دوره آنان برای شیعه دوره ای سراسر رنج و تقیه و محنت بود. نابسامانی اجتماعی، سیاسی و نظامی گری و کشتار شیعیان و علویان در این دوران همچنان که از دوره متوکل شدت گرفته بود، استمرار داشت. با توجه به این وضعیت سیاسی حاکم بر دوره حیات آن دو امام بزرگوار دیدار با شیعیان و تشکیل کلاس های درس و فعالیت علمی و بیان احادیث در کمترین حد صورت گرفته ولی با وجود این همه سختی آثار بر جای مانده از آنان قابل توجه است.

۱ـ مجموعه ای از روایات و احادیث که از طریق وکلا و نواب آن امامان(ع) به دست شیعه رسیده که در بر گیرنده ابواب فقهی ، علوم مختلف و نصایح اخلاقی می باشد.

۲ـ حدود پانصد روایت از امام هادی(ع)در دست است که در مجموعه «فرهنگ جامع سخنان امام هادی(ع)» چاپ شده است.

۳ـ متن بسیار عالی زیارت جامعه ومضامین والای آن که در کتاب کامل الزیارات ابن قولویه و سایر آثار حدیثی از طریق امام هادی(ع) آمده است.

۴ـ متن زیارت امام حسین (ع) و شهدای کربلا که در بحار الانوار و سایر منابع آمده و به زیارت ناحیه مقدسه معروف است.

۵ـ متن زیارت نامه حضرت عبدالعظیم حسنی که در کامل الزیارات آمده است.

۶ـ نامه امام هادی(ع) به مردم اهواز که یکی از آثار مهم در توحید و امامت است و نامه های دیگری که در زمینه های علمی موجود است.

کلام گوهربار امام نقی (ع)

در پایان و به یمن سالروز ولادت امام هادی(ع) به چند روایت دلنشین از ایشان نظر کنید.

۱) حسد نیکی ها و حسنات را بر باد داده و نابود می کند و تظاهر و خودستایی موجب خشم و کینه می شود.

۲) نافرمانی از پدر و مادر بدنبال خود کمبود و نارسائی دارد و بالاخره منتهی به ذلت و بدبختی خواهد شد.

۳) بیداری، خواب را لذت بخش تر می کند و گرسنگی، گوارائی و خوشمزگی غذا را می افزاید.

۴) ریشخند و مسخرگی شیوه اراذل و اوباش و جاهلان است.

۵) کسی که به عقده خودپسندی گرفتار شود به یقین آمار عیب جویان او فراوان شود.

۶) از حسادت دوری کن زیرا حسادت آنچه در وجود تو است را آشکار می کند و هیچگونه تاثیری در دشمن تو نخواهد داشت.

انتهای پیام/ایمنا