گزارشی از یک ضرورت غیر قابل انکار؛
کم توجهی به وضعیت ستاد بحران، خسارت غیرقابل جبران به شرق اصفهان وارد می کند
کم توجهی به ستاد بحران و فعالیت های این ستاد، ممکن است خسارات و صدمات جبران ناپذیری را متوجه شهروندان ساکن در منطقه کند و مسئولان باید در این خصوص توجه کافی نشان دهند.
به گزارش اصفهان شرق، در زمان‌های دور، کشتی ای بر اثر توفان در دریا غرق شد. مسافران همگی غرق شدند. در این میان، مردی توانست خود را با تخته‌پاره‌ای به ساحل برساند. مرد خود را در ساحلی ناشناخته دید، بدون هدف راه افتاد تا به شهری رسید.
در دروازه‌ی شهر گروه زیادی از مردم ایستاده بودند. همه به سوی او رفتند. لباسی گران‌قیمت به تنش پوشاندند. او را بر اسبی سوار کردند و با احترام به شهر بردند.
مسافر از این‌که نجات پیدا کرده خوشحال بود اما خیلی دلش می‌خواست بفهمد که اهالی شهر چرا آن‌قدر به او احترام می‌گذارند. با خودش گفت: نکند مرا با کس دیگری عوضی گرفته‌اند.
مردم شهر او را یک راست به قصر باشکوهی بردند و به‌عنوان شاه بر تخت نشاندند.
مرد مسافر که عاقل بود، سعی کرد به این راز پی ببرد. عاقبت به پیرمردی برخورد که آدم خوبی به نظر می‌رسید. محبت زیادی کرد تا اعتماد پیرمرد را به خود جلب کرد. در ضمن گفتگوها فهمید که مردم آن شهر رسم عجیبی دارند.
پیرمرد، به او گفت: ما هر سال یک پادشاه برای خودمان انتخاب می‌کنیم. هر سال پادشاه سال پیش خودمان را به دریا می‌اندازیم و کنار دروازه‌ی شهر منتظر می‌مانیم تا کسی از راه برسد. اولین کسی که وارد شهر بشود، او را بر تخت شاهی می‌نشانیم.
مسافر فهمید که چه سرنوشتی در پیش روی اوست. دو ماه بود که به تخت پادشاهی رسیده بود. حساب کرد و دید ده ماه بعد او را به دریا می‌اندازند. او برای نجات خود فکری کرد: از فردا بدون این‌که اطرافیان بفهمند توی جزیره‌ای که در همان نزدیکی‌ها بود کارهای ساختمانی یک قصر آغاز شد. در مدت باقی‌مانده، شاه یکساله هم قصرش را در جزیره ساخت و هم مواد غذایی و وسایل مورد نیاز زندگی‌اش را به جزیره انتقال داد.
ده ماه بعد، وقتی شاه خوابیده بود، مردم ریختند و بدون حرف و گفتگو شاهی را که یکسال پادشاهی‌اش به سر آمده بود از قصر بردند و به دریا انداختند.
او در تاریکی شب شنا کرد تا به یکی از قایق‌هایی که دستور داده بود آن دور و برها منتظرش باشند رسید. سوار قایق شد و به‌طرف جزیره راه افتاد. پادشاه با خود گفت: مطمئن بودم که واقعه‌ی به دریا افتادن من اتفاق خواهد افتاد، به همین دلیل گفتم که پیش از وقوع و به‌وجود آمدن این واقعه باید فکری به حال خودم بکنم. از این جا بود که گفته می شود: « علاج واقعه قبل از وقوع باید کرد»
این داستان درس های آموزنده ای برای مجموعه ستاد بحران در سطح ملی و منطقه ای دارد. سازمانی که وظیفه آمادگی و پیشگیری از بحران‌ها، مدیریت آنها و ارائه کمک‌های اولیه به آسیب‌دیدگان و ساماندهی و بازسازی مناطق آسیب‌دیده با استفاده از همه امکانات و لوازم وزارتخانه‌ها، موسسات و شرکتهای دولتی و عمومی و خصوصی، بانک‌ها و بیمه‌ها، نیروهای نظامی و انتظامی و … را بر عهده دارد.
در طی سال های اخیر رویدادهای طبیعی نظیر سیل، خشکسالی، بیماری های واگیردار و یا زلزله در منطقه شرق اصفهان روی داده است. هر چند اکثر آنها با مدیریت قوی و فوری ستادهای بحران مستقر در منطقه به نوعی به سرانجام رسیده است ولی به نظر می رسد که در برخی از حوزه ها با ضعف هایی همراه هستیم. عمده ترین ضعف این حوزه عدم آگاهی شهروندان در برخورد با این نوع حوادث است. به عبارتی آموزش های لازم در برخورد با انواع حوادث این چنینی متاسفانه به مردم داده نشده است. یک شهروند عادی نمی داند در هنگام وقوع زلزله چه اقداماتی باید انجام دهد، از انجام چه کارهایی باید پرهیز کند. بنابراین آموزش پیرامون انواع حوادث طبیعی موضوعی است که باید سرلوحه برنامه های ستاد بحران در منطقه قرار گیرد.
برگزاری مانورهای دوره ای با مشارکت آحاد مردم و با هدف آموزش و آشنایی مردم با حوادث مهمترین کاری است که به نظر در طی سال های اخیر رنگ و بویی در منطقه به خود ندیده است. به گونه ای که تصور عامه این است که حادثه ای باید روی دهد تا ستاد بحران وارد عمل شود. این تصور اشتباهی است از این رو علاج واقعه قبل از وقوع باید کرد.
کم توجهی به این مسائل ممکن است خسارات و صدمات جبران ناپذیری را متوجه شهروندان ساکن در منطقه کند. همانطور که در ماههای ابتدایی سال وقوع سیل در دو ناحیه از منطقه شامل محمد آباد و ورزنه خسارات زیادی را به مردم این مناطق وارد کرد و چه بسا اگر این حادثه در سایر شهرها و روستاهای منطقه روی می داد ، عواقب ناگواری را به همراه داشت. از این رو فعالیت های پیشگیرانه این ستاد باید نمود عینی تری به خود گیرد. برای نمونه در برخی از نقاط سیل بند شهر حسن آباد که از سال های قبل ساخته شده، مشاهده می شود که به علت تردد وسایل نقلیه در برخی از این نقاط امکان مقاومت در برابر سیل های قوی را نخواهد داشت. بنابراین کار ترمیم و بازسازی موارد این چنینی تلاش و جدیت بیشتری را می طلبد. و چه زیبا و آموزنده است این سخن سعدی که فرمود:
علاج واقعه پیش از وقوع باید کرد، دریغ سود ندارد چو رفت کار از دست
به روزگار سلامت سلاح جنگ بساز، و گرنه سیل چو بگرفت، سد نشاید بست
گزارش از حسن صادقی
انتهای پیام/ اصفهان شرق
