به گزارش اصفهان شرق، می خواهم با هم کمی در مورد یک اتفاق مهم که در تمام کشورهای دنیا و جامعه بشری رخ می دهد صحبت کنیم، و این چیزی نیست جز جنگ و تروریسم.

جنگ چیست؟ و برای چه می جنگیم با هم نوع خود؟
چرا از گذشته تا به امروز جنگ وجود داشته است؟
جنگ و جنگیدن از کجا ریشه دارد؟ قدرت و ترس چه تأثیری بر ملت ها می گذارد؟
هویت حیوانی با هویت انسانی چه فرقی دارد و چه تأثیری در جنگ و جنگیدن می گذارد؟
آیا مدرن بودن و پیشرفت تکنولوژی تأثیری بر جنگ و پیشرفت بشر داشته است؟
حمله ترویستی چیست و چرا به وجود می آید؟
برای اینکه جنگ و عوامل تروریستی به وجود نیاید چه باید کرد؟

جنگ چهره دو چیز را از بین خواهد برد یکی چهره ما را و دیگری شهرمان را.
می خواهد این جنگ موشکی باشد یا جنگ های تن به تن یا اینکه جنگ های روانی.
وقتی خیابان ها مملو از وحشت می شود ناخودگاه انسانیت نابود می شود چرا که با خون نمی توان یک کشور یا شهر را ساخت تنها با خون درد ها را بیشتر و بیشتر می کنیم.
هیچگاه با جنگ و خونریزی یا تروریسم، نمی شود زندگی کرد نمی شود کتاب خواند، نمی شود رشد کرد. بدونه وقفه روح خواهد مرد و چیزی جز نفرت و ناامیدی و فلاکت به جای نخواهد ماند…

ﺟَﻨﮓ ‏ﺑﻪ ﺩﺭﮔﯿﺮﯼ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥﯾﺎﻓﺘﻪ، ﻣﺴﻠّﺤﺎﻧﻪ ﻭ ﻏﺎﻟﺒﺎً ﻃﻮﻻﻧﯽﻣﺪﺗﯽ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﯿﻦ ﺩﻭﻟﺖﻫﺎ، ﻣﻠﺖﻫﺎ ﯾﺎ ﮔﺮﻭﻩﻫﺎﯼ ﺩﯾﮕﺮ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﺎ
ﺧﺸﻮﻧﺖ ﺷﺪﯾﺪ، ﮔﺴﯿﺨﺘﮕﯽ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻭ ﺗﻠﻔﺎﺕ ﺟﺎﻧﯽ ﻭ ﻣﺎﻟﯽ ﺯﯾﺎﺩ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺍﺳﺖ. ﺍﺯ ﺁنجا ﮐﻪ ﺟﻨﮓ ﯾﮏ ﺩﺭﮔﯿﺮﯼ ﻣﺴﻠﺤﺎﻧﻪٔ ﻭﺍﻗﻌﯽ، ﺍﺭﺍﺩﯼ ﻭ ﮔﺴﺘﺮﺩﻩ ﺑﯿﻦ ﺟﻮﺍﻣﻊ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﺍﺳﺖ ﻣﯽﺗﻮﺍﻥ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﻮﻋﯽ ﺧﺸﻮﻧﺖ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﺗﻠﻘﯽ ﮐﺮﺩ. ‏ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺟﻨﮓ ‏(ﻭ ﺩﯾﮕﺮ ﮔﻮﻧﻪﻫﺎﯼ ﺧﺸﻮﻧﺖ‏) ﺩﺭ ﺟﺮﯾﺎﻥ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﻭﺿﻌﯿﺖ ﺻﻠﺢ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭ ﺍﺳﺖ.

ﻃﻮﻻﻧﯽﺗﺮﯾﻦ ﻭ ﮐﻮﺗﺎﻩﺗﺮﯾﻦ جنگ!
ﮐﻮﺗﺎﻩﺗﺮﯾﻦ ﺟﻨﮓ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﯿﻦ ﺍﻧﮕﻠﯿﺲ ﻭ ﺯﻧﮕﺒﺎﺭ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﺑﯿﻦ ۳۸ ﺗﺎ ۴۵ ﺩﻗﯿﻘﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻃﻮﻝ ﻧﮑﺸﯿﺪ ﻭ ﺑﺮﯾﺘﺎﻧﯿﺎ ﺑﺎ ﺍﺑﺰﺍﺭ ﻭ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺑﻬﺮﻩ ﺑﺮﺩﻥ ﺍﺯ ﺧﯿﺎﻧﺖ ﺑﺮﺧﯽ ﺯﻧﮕﺒﺎﺭیﻫﺎ ﺑﺮ ﺍﯾﻦ ﮐﺸﻮﺭ ﺁﻓﺮﯾﻘﺎﯾﯽ ﺳﻠﻄﻪ ﯾﺎﻓﺖ.
ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﯾﻦ ﺟﻨﮕﯽ ﮐﻪ ﺗﺎﮐﻨﻮﻥ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﻪ ﺛﺒﺖ ﺭﺳﯿﺪﻩ، ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺟﻨﮓﻫﺎﯾﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﻨﮓﻫﺎﯼ ﺻﺪﺳﺎﻟﻪ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﺍﺳﺖ. ﺍﯾﻦ ﺟﻨﮓﻫﺎ ﺑﯿﻦ ﺍﻧﮕﻠﺴﺘﺎﻥ ﻭ ﻓﺮﺍﻧﺴﻪ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺳﺎﻟﻬﺎﯼ ۱۳۳۷ ﻭ ۱۴۵۳ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺍﻓﺘﺎﺩ.
ﺍﯾﻦ ﺟﻨﮓﻫﺎ ﺁﻧﻘﺪﺭ ﻃﻮﻻﻧﯽ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﺪﺕ ﺯﻣﺎﻥ ﺟﻨﮓ، ﻓﺮﺍﻧﺴﻪ ۵ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﻭ ﺍﻧﮕﻠﺴﺘﺎﻥ ﻫﻢ ۵ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﺩﺭ ﺑﺮﺧﯽ ﻣﻨﺎﻃﻖ ﭘﯿﺮﻭﺯ ﺷﺪﻩ ﻭ ﯾﺎ ﺷﮑﺴﺖ ﻣﯽﺧﻮﺭﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﯾﺖ ﭘﺲ ﺍﺯ ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺳﺎﻝ، ﻓﺮﺍﻧﺴﻪ ﭘﯿﺮﻭﺯ ﺍﯾﻦ ﺧﺼﻮﻣﺖ ﺷﺪ.
ﺩﺭ ﺳﺪﻩ ﺑﯿﺴﺘﻢ ﺟﻨﮓﻫﺎﯼ ﻃﻮﻻﻧﯽ ﮐﻤﺘﺮ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﯽﺧﻮﺭﺩ:
ﺟﻨﮓ ﺁﻣﺮﯾﮑﺎ ﻭ ﻭﯾﺘﻨﺎﻡ
و ﺟﻨﮓ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻭ ﻋﺮﺍﻕ،
ﻃﻮﻻﻧﯽﺗﺮﯾﻦ ﺟﻨﮓﻫﺎﯼ ﺳﺪﻩ ﺑﯿﺴﺘﻢ ﺑﻪ ﺷﻤﺎﺭ ﻣﯽﺭﻭﻧﺪ.

ﺩﯾﺪ ﮐﻠﯽ
ﺑﺎ ﺑﺮﺭﺳﯽ ﮐﻠﯽ ﻣﯽﺗﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺭﺳﯿﺪ ﮐﻪ ﻋﻠﻞ ﺑﺮﻭﺯ ﺟﻨﮕﻬﺎ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﺩﮔﺮﮔﻮﻧﯿﻬﺎﯼ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﯾﺎﻓﺘﻪ ﻭ ﺍﻧﮕﯿﺰﻩ ﻭ ﻋﻠﺘﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﭼﻨﺪ ﻗﺮﻥ ﻗﺒﻞ ﺑﺮﺍﯼ ﺟﻨﮓ ﺍﻓﺮﻭﺯﯼ وجود داشته، ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﻣﻮﺿﻮﻋﯿﺘﯽ ﻧﺪﺍرد ﻭﻟﯽ ﻋﻠﻞ ﻭ ﺍﻧﮕﯿﺰﻩﻫﺎﯼ ﺟﺪﯾﺪﯼ ﺧﻠﻖ شدﻩ ﺍﺳﺖ. ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺘﻮﺍﻥ ﮔﻔﺖ ﺑﺎ ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﻋﻠﻢ ﻭ ﻓﻨﺎﻭﺭﯼ ﻭ ﮔﺴﺘﺮﺵ ﺭﻭﺍﺑﻂ ﺑﯿﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﯽ ﺁﺯﺍﺩﯼ ﻋﻤﻞ ﻭ ﺍﺧﺘﯿﺎﺭ ﮐﺸﻮﺭﻫﺎﯼ ﺟﻬﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺷﺮﻭﻉ ﺟﻨﮕﻬﺎ ﻣﺤﺪﻭﺩﺗﺮ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻧﻔﻮﺫ ﻭ ﺩﺧﺎﻟﺘﻬﺎﯼ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﻭ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﮐﺸﻮﺭﻫﺎﯼ ﻗﺪﺭﺗﻤﻨﺪ ﺻﻨﻌﺘﯽ ﭼﻪ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻭ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ﻭ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﯼ ﺍﺯ ﻃﺮﯾﻖ ﭘﯿﻤﺎﻧﻬﺎ ﻣﻮﺟﺐ ﺷﺪﻩ ﺟﻨﮕﻬﺎ ﺗﺎ ﺣﺪﻭﺩﯼ ﮐﺎﻫﺶ ﯾﺎﺑﻨﺪ.
ﺗﺎﺭﯾﺨﭽﻪ ﭘﯿﺪﺍﯾﺶ ﺟﻨﮕﻬﺎ
ﺗﺎﺭﯾﺦ ﺷﺮﻭﻉ ﺟﻨﮕﻬﺎ، ﺗﺎﺭﯾﺦ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺑﺸﺮ ﺍﺳﺖ. ﺩﺭ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻫﺎﺑﯿﻞ ﻭ ﻗﺎﺑﯿﻞ ﮐﻪ ﻓﻠﺴﻔﻪ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﺍﺯ ﺩﯾﺪﮔﺎﻩ ﺍﺳﻼﻡ ﺍﺳﺖ، ﻧﻤﺎﺩﯼ ﺍﺯ ﯾﮏ ﺟﺮﯾﺎﻥ ﺣﻘﯿﻘﯽ ﺗﺎﺭﯾﺨﯽ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻫﻮﯾﺖ ﺍﻧﺴﺎﻥ، ﺍﺭﺯﺵ ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﺯﻥ ﻭ ﻣﺮﺩ، ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﯾﺪﺁﻝ ﻭ ﺗﺠﻮﯾﺰ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ، ﺟﺒﻬﻪ ﻭ صف ها ﻭ ﻣﻮﺍﻧﻌﯽ ﮐﻪ ﻋﻠﯿﻪ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﮔﺮﻭﻫﻬﺎﯼ ﺩﯾﮕﺮ ﺍﻧﺴﺎﻧﯽ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﻣﯽﺁﯾﺪ، ﺑﻪ ﻧﻤﺎﯾﺶ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮﺩ.
ﺩﻻﯾﻞ ﭘﯿﺪﺍﯾﺶ ﺟﻨﮕﻬﺎ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﻣﻊ ﺍﺑﺘﺪﺍﯾﯽ
۱- ﻏﺎﺭﺕ ﻭ ﮐﺴﺐ ﻏﻨﯿﻤﺖ: ﮔﺮﻭﻫﻬﺎﯼ ﺍﺑﺘﺪﺍﯾﯽ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﮐﻤﺒﻮﺩ ﻣﻮﺍﺩ ﻏﺬﺍﯾﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﻏﺎﺭﺕ ﻭ ﭼﭙﺎﻭﻝ ﺍﻧﺪﻭﺧﺘﻪﻫﺎ ﻭ ﺍﺷﯿﺎﯼ ﻗﯿﻤﺘﯽ ﺍﻗﻮﺍﻡ ﺩﯾﮕﺮ ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﺗﻬﺎﺟﻢ ﻣﯽﺯﺩﻧﺪ.
۲- ﺑﯿﮕﺎﻧﻪ ﺗﺮﺳﯽ: ﺩﻓﻊ ﺧﻄﺮ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ، ﮔﺮﻭﻫﻬﺎﯼ ﺍﺑﺘﺪﺍﯾﯽ ﺭﺍ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﺑﻪ ﺳﺘﯿﺰﻩ ﺑﺎ ﻫﺮ ﺑﯿﮕﺎﻧﻪﺍﯼ ﻣﯽکرﺩ تا ﺑﺎ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﺗﺮﺱ ﺩﺭ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻣﺤﺪﻭﺩﻩ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺁﻧﺎﻥ ﻭﺍﺭﺩ ﻧﮕﺮدند.
۳- ﻗﺪﺭﺕ ﻧﻤﺎﯾﯽ: ﺷﺠﺎﻋﺖ ﻭ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﻗﺪﺭﺕ ﺍﺯ ﻟﻮﺍﺯﻡ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﺑﺘﺪﺍﯾﯽ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺍﻧﺴﺎﻧﯽ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ و ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﺧﻮﺩ ﻭ ﻣﻄﯿﻊ ﮐﺮﺩﻥ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺑﺎ ﺁﻧﺎﻥ ﻣﯽﺟﻨﮕﯿﺪﻧﺪ.
۴- ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﻪ ﻣﺜﻞ: ﺗﻼﻓﯽ ﯾﺎ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﮐﺮﺩﻥ ﺑﺎ ﺗﻬﺎﺟﻢ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﯾﮑﯽ ﺩﯾﮕﺮ ﺍﺯ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺳﺘﯿﺰﻩﻫﺎﯼ ﺍﻭﻟﯿﻪ ﺑﺸﺮ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺪﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﮐﺴﺐ ﻭﺟﺎﻫﺖ ﻭ ﺣﯿﺜﯿﺖ ﻣﯽکردند.
ﺩﻻﯾﻞ ﭘﯿﺪﺍﯾﺶ ﺟﻨﮕﻬﺎ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﻣﻊ ﻣﺘﻤﺪﻥ
۱- ﺟﻨﮓ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﻃﺒﯿﻌﯽ ﻗﺪﺭﺗﻤﻨﺪﯼ ﺍﺳﺖ: ﻫﺮ ﻗﺪﺭ ﯾﮏ ﺷﻬﺮ ﻗﺪﺭﺗﻤﻨﺪﺗﺮ ﻣﯽﺷﺪ، ﺑﻠﻨﺪ ﭘﺮﻭﺍﺯﯼ ﻭ ﺷﻬﻮﺗﺶ ﻧﯿﺰ ﺩﺭ ﮔﺴﺘﺮﺵ ﺳﻠﻄﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﯽﮔﺮﺩﯾﺪ.
۲- ﺟﻨﮓ ﻣﺤﺼﻮﻝ ﺗﻨﻔﺮ ﻭ ﺧﺸﻢ ﻣﻠﻞ ﺍﺯ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﺍﺳﺖ: ﺑﺮﺍﯼ ﻭﺭﻭﺩ ﺍﯾﺘﺎﻟﯿﺎ ﺑﻪ ﺟﻨﮓ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺩﻭﻡ ﺑﻪ ﺭﻫﺒﺮﯼ ﻣﻮﺳﻮﻟﯿﻨﯽ ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺯ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﯾﮏ
ﺍﯾﺪﺋﻮﻟﻮﮊﯼ ﻓﺎﺷﯿﺴﺘﯽ ﻧﺒﻮﺩ. ﺍﻭ ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﮐﺴﯽ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﺻﻞ ﺳﯿﺎﺳﺖ ﺩﺍﺧﻠﯽ ﺍﯾﺘﺎﻟﯿﺎ ﺭﺍ ﺑﺮ ‏«ﺧﺸﻮﻧﺖ» ﻭ ﺳﯿﺎﺳﺖ ﺧﺎﺭﺟﯽ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺮ ‏«ﮐﺸﻮﺭ ﮔﺸﺎﯾﯽ» ﺑﻨﺎ ﻧﻬﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ. ﺍﻭ ﺿﻤﻦ ﺗﻬﺪﯾﺪ ﯾﻮﮔﺴﻼﻭﯼ ﺑﻪ ﺗﺠﺰﯾﻪ، ﻗﺼﺪ ﺩﺍﺷﺖ ﺷﮑﺴﺖ ﺍﯾﺘﺎﻟﯿﺎیی ها ﺭﺍ ﺩﺭﺁﺩﻭﺍﺩﺭ (۱۸۹۵) ﺟﺒﺮﺍﻥ ﻧﻤﺎﯾﺪ.
۳- ﺟﻨﮓ ﻣﺤﺼﻮﻝ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺗﺤﻘﯿﺮ ﻣﻠﻞ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﺍﺳﺖ: ﺑﻬﺎﻧﻪﻫﺎﯼ ﺭﻭﺍﻧﯽ ﻭ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺿﻌﻒ ﻭ ﺗﺤﻘﯿﺮ ﻣﻠﻞ ﺍﺯ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﻋﻠﺖ ﺟﻨﮓ ﺍﻓﺮﻭﺯﯼ ﺑﺎﺷﺪ. ﺩﺭ ﺟﻨﮓ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺩﻭﻡ، ﺁﻟﻤﺎﻥ ﺑﺮ ﺗﺤﻘﯿﺮﯼ ﺍﻧﮕﺸﺖ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﻣﻠﺖ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺷﮑﺴﺖ ﺟﻨﮓ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺍﻭﻝ ۱۹۱۷ ﻣﺘﺤﻤﻞ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ.
۴- ﺟﻨﮕﻬﺎ ﻋﻠﻞ ﻣﺬﻫﺒﯽ ﻭ ﻋﻘﯿﺪﺗﯽ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ: ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﺟﻨﮕﻬﺎ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺟﻨﮕﻬﺎﯼ ﻣﺬﻫﺒﯽ ﺩﺭ ﺍﺭﻭﭘﺎ ﺑﯿﻦ ﮐﺸﻮﺭﻫﺎﯼ ﺍﻧﮕﻠﺴﺘﺎﻥ ﻭ ﻓﺮﺍﻧﺴﻪ ﯾﺎ ﺟﻨﮕﻬﺎﯼ ﺻﻠﯿﺒﯽ ﺑﯿﻦ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﻭ ﻣﺴﯿﺤﯿﺎﻥ ﮐﻪ ﻣﺪﺕ ﺩﻭ ﻗﺮﻥ ﺑﻪ ﺩﺭﺍﺯﺍ ﮐﺸﯿﺪ، ﺭﯾﺸﻪ ﻋﻘﯿﺪﺗﯽ ﻭ ﺍﺧﺘﻼﻓﺎﺕ ﻣﺬﻫﺒﯽ ﺩﺍﺷﺘﻪﺍﻧﺪ.
۵- ﺟﻨﮕﻬﺎ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﻣﺎﺩﯼ ﻣﺎﻫﯿﺖ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭﯼ ﺩﺍﺷﺘﻪﺍﻧﺪ: ﺍﺯ ﻗﺮﻥ ﺷﺎﻧﺰﺩﻫﻢ ﺑﺎ ﺷﺮﻭﻉ ﺩﺭﯾﺎﻧﻮﺭﺩﯼ ﺗﻬﺎﺟﻢ ﺑﻪ ﻣﻠﻞ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﻗﺼﺪ ﭼﭙﺎﻭﻝ ﻭ ﺑﻪ ﯾﻐﻤﺎ ﺑﺮﺩﻥ ﺳﯿﻢ ﻭ ﺯﺭ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﻭﻧﻖ ﯾﺎﻓﺖ ﻭ ﺩﻭ ﻗﺮﻥ ﺍﺧﯿﺮ ﺑﻪ ﺍﺳﺎﺭﺕ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻣﻠﻞ ﻭ ﻫﻮﯾﺖ ﺑﺮﺧﯽ ﺍﺯ ﮐﺸﻮﺭﻫﺎ ﺍﺳﺎﺱ ﻓﻌﺎﻟﯿﺘﻬﺎﯼ ﺳﯿﺎﺳﯽ ـ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﯼ ﺟﻮﺍﻣﻊ ﺍﺭﻭﭘﺎﯾﯽ ﮔﺮﺩﯾﺪ.
۶- ﺟﻨﮕﻬﺎ ﺑﻪ ﺩﻟﯿﻞ ﻧﯿﺎﺯ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﻘﻼﻝ ﻭ ﺭﻫﺎﯾﯽ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭ ﻣﺎﻫﯿﺖ ﺿﺪ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭﯼ ﺩﺍﺷﺘﻪﺍﻧﺪ: ﺑﯿﺪﺍﺭﯼ ﮐﺸﻮﺭﻫﺎﯼ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻧﯿﺎﻓﺘﻪ ﻭ ﻣﺴﺘﻌﻤﺮﻩ ﻭ ﺗﻼﺵ ﺑﺮﺍﯼ ﺭﻫﺎﯾﯽ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﻼﻝ ﺍﺯ ﮐﺸﻮﺭﻫﺎﯼ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭﮔﺮ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭﮔﯿﺮ ﺟﻨﮕﻬﺎ ﻭ ﺧﺸﻮﻧﺘﻬﺎﯼ ﺷﺪﯾﺪ ﻧﻤﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺎ ﭘﯿﺮﻭﺯﯼ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﻮﺩ.
۷- ﺍﺧﺘﺮﺍﻉ ﻭ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺗﺴﻠﯿﺤﺎﺕ ﻧﻈﺎﻣﯽ: ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﺟﻨﮕﻬﺎ ﺑﻪ ﺟﻨﮕﻬﺎﯼ ﻓﻨﺎﻭﺭﺍﻧﻪ ﺗﺒﺪﯾﻞ شده ﺍﺳﺖ. ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎﺕ ﻭ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ ﮔﺬﺍﺭﯾﻬﺎﯼ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺩﺭ ﺧﻼﻝ ﺟﻨﮓ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺩﻭﻡ ﺗﺴﻠﯿﺤﺎﺕ ﺧﻄﺮﻧﺎﮎ ﻭ ﭘﯿﭽﯿﺪﻩﺍﯼ ﺍﺧﺘﺮﺍﻉ ﮔﺮﺩﯾﺪ ﮐﻪ ﻫﺴﺘﯽ ﻭ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﻞ ﺍﺑﻨﺎﯼ ﺑﺸﺮ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺧﻄﺮ ﺟﺪﯼ ﺭﻭﺑﺮﻭ ﻧﻤﻮﺩ؛ ﺍﻣﺮﯼ ﮐﻪ ﺗﺎﮐﻨﻮﻥ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺑﺸﺮ ﺑﯽﺳﺎﺑﻘﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.
ﻫﻮﻳﺖ ﺑﺸﺮﻱ:

ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺳﺎﺧﺘﺎﺭ ﻫﻮﻳﺖ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻣﻲ ﺗﻮﺍﻥ ﮔﻔﺖ: ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﮐﻠﻲ ﺩﺍﺭﺍﻱ ﺳﻪ ﮔﻮﻧﻪ ﻫﻮﻳﺖ ﺍﺳﺖ:
۱- ﻫﻮﻳﺖ ﺑﺸﺮﻱ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻋﺮﺻﻪ ﺣﻴﺎﺕ ﻃﺒﻴﻌﻲ ﺷﮑﻞ ﻣﻲ ﮔﻴﺮﺩ ﻭ ﻣﺸﺘﻤﻞ ﺑﺮ ﻗﻮﺍﻱ ﻧﻔﺴﺎﻧﻲ ﺷﻬﻮﺕ ﻭ ﻏﻀﺐ ﺍﺳﺖ.
۲- ﻫﻮﻳﺖ ﺍﻧﺴﺎﻧﻲ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻋﺮﺻﻪ ﺣﻴﺎﺕ ﻋﻘﻼﻧﻲ ﻭ ﺗﻮﺳﻂ ﻧﻴﺮﻭﻱ ﻋﻘﻞ ﺭﺷﺪ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ.
۳- ﻫﻮﻳﺖ ﺍﻟﻬﻲ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻋﺮﺻﻪ ﺣﻴﺎﺕ ﻋﺮﻓﺎﻧﻲ ﻭ ﻗﻠﺐ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﻣﻲ ﻳﺎﺑﺪ.
ﺁﻧﮑﻪ ﻣﻲ ﺧﻮﺭﺩ ﻭ ﻣﻲ ﺧﻮﺍﺑﺪ، ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻭ ﺁﻣﻴﺰﺵ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ، ﺷﻬﻮﺕ ﻭ ﻏﻀﺐ ﺩﺍﺭﺩ، ﮐﺎﺭ ﻭ ﺗﻼﺵ ﻃﺒﻴﻌﻲ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻲ ﺩﻫﺪ، ﻫﻮﻳﺖ ﺑﺸﺮﻱ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ. ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﮐﺮﻳﻢ ﺁﻣﺪﻩ: ﺳﺮﺍﻥ ﮐﻔﺮ ﺑﻪ ﺑﻪ ﻗﻮﻡ ﺧﻮﺩ ﻣﻲ ﮔﻔﺘﻨﺪ: «ﺁﻧﮑﻪ ﺍﺩﻋﺎﻱ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻱ ﺩﺍﺭﺩ، ﺟﺰ ﺑﺸﺮﻱ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺴﺖ. ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﻲ ﺧﻮﺭﻳﺪ ﻭ ﻣﻲ ﻧﻮﺷﻴﺪ، ﻣﻲ ﺧﻮﺭﺩ ﻭ ﻣﻲ ﻧﻮﺷﺪ». (ﻣﻮﻣﻨﻮﻥ، ۳۳)
ﻫﻮﻳﺖ ﺑﺸﺮﻱ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺯ ﺳﻨﺦ ﺣﻴﻮﺍﻥ ﺍﺳﺖ؛ ﻳﻌﻨﻲ ﻧﻮﻋﻲ ﺍﺯ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺣﻴﻮﺍﻧﺎﺕ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺣﻴﻮﺍﻥ ﺳﺨﻨﮕﻮ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻣﻲ ﮔﺮﺩﺩ، ﻭﻟﻲ ﻫﻮﻳﺖ ﺍﻧﺴﺎﻧﻲ ﺍﻭ ﺍﺯ ﺳﻨﺦ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻭ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﻓﺮﺍ ﻃﺒﻴﻌﻲ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﺧﺎﺹ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻲ ﻃﻠﺒﺪ. ﺧﺪﺍﻱ ﻣﺘﻌﺎﻝ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﮐﻪ ﺑﺪﻥ ﻭ ﻫﻮﻳﺖ ﺑﺸﺮﻱ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﮑﻤﻴﻞ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺭﻭﺡ ﺧﻮﻳﺶ ﺩﺭ ﺍﻭ ﺩﻣﻴﺪ ﻭ ﺁﺩﻣﻲ ﺻﺎﺣﺐ ﺑُﻌﺪ ﻣﺠﺮﺩ ﺍﻧﺴﺎﻧﻲ ﺷﺪ.
ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻧﻘﺶ ﻣﺜﺒﺖ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﻣﺎﺩﻱ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﺴﻴﺮ ﺧﻮﺩﺳﺎﺯﻱ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﻨﻴﻢ. ﺑﺪﻥ ﺍﺑﺰﺍﺭ ﻭ ﻣﺮﮐﺐ ﺭﺍﻫﻮﺍﺭﻱ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺳﺎﻟﮏ ﺍﻟﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺑﻨﺸﻴﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﮐﻤﮏ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺭﻳﺎﺿﺖ ﻧﻔﺲ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﺩ ﻭ ﺭﻭﺡ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﻌﺎﻟﻲ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ، ﮐﺴﻲ ﮐﻪ ﺑﺪﻥ ﺳﺎﻟﻢ ﻭ ﻗﻮﻱ ﻧﺪﺍﺭﺩ، ﺗﻮﺍﻥ ﺣﺮﮐﺖ ﺑﻪ ﺳﻮﻱ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ، ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺍﺻﻞ ﺣﺮﮐﺖ ﺭﻭﺣﺎﻧﻲ ﻭ ﻣﻌﻨﻮﻱ ﺍﺳﺖ.
ﻧﻘﺶ ﻣﻨﻔﻲ ﺑﺪﻥ ﻭ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﻣﺎﺩﻱ، ﺍﻳﺠﺎﺩ ﮔﺮﺍﻳﺶ ﻫﺎﻱ ﺩﻧﻴﻮﻱ، ﺗﺤﺮﻳﮏ ﺍﻣﻴﺎﻝ ﻏﺮﻳﺰﻱ، ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺗﻤﺎﻳﻞ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻟﺬﺕ ﻫﺎﻱ ﻣﺎﺩﻱ ﻭ ﺑﻪ ﭼﺎﻟﺶ ﮐﺸﻴﺪﻥ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﻋﺮﺻﻪ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻭ ﮔﺰﻳﻨﺶ ﺍﺳﺖ.

وحشت افکنی برای رسیدن به هدف!

ﺗِﺮﻭﺭﯾﺴﻢ ﯾﺎ ﺗﺮﻭﺭﯾﺰﻡ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻓﺎﺭﺳﯽ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﺎ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻭﺣﺸﺖﺍﻓﮑﻨﯽ، ‏ﺩﻫﺸﺖﺍﻓﮑﻨﯽ ﯾﺎ ﻫﺮﺍﺱﺍﻓﮑﻨﯽ ﻧﺎﻡ ﺑﺮﺩﻩ ﺷﺪﻩﺍﺳﺖ، ﺑﻪ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺧﺸﻮﻧﺖ ﻭ ﯾﺎ ﺗﻬﺪﯾﺪ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺧﺸﻮﻧﺖ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﺳﺘﯿﺎﺑﯽ ﺑﻪ ﺍﻫﺪﺍﻑ ﺳﯿﺎﺳﯽ، ﻣﺬﻫﺒﯽ، ﻭ ﯾﺎ ﺍﯾﺪﺋﻮﻟﻮﮊﯾﮑﯽ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮﺩ. ﺩﺭ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﻣﺪﺭﻥ، ﺗﺮﻭﺭﯾﺴﻢ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﺍﺻﻠﯽ ﺗﻬﺪﯾﺪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎﺭ ﻣﯽﺭﻭﺩ ﻭ ﻃﺒﻖ ﻗﻮﺍﻧﯿﻦ ﺿﺪ ﺗﺮﻭﺭﯾﺴﻢ ﺩﺭ ﺍﮐﺜﺮ ﮐﺸﻮﺭﻫﺎﯼ ﺩﻧﯿﺎ ﺗﻮﺳﻂ ﺳﯿﺴﺘﻢ ﻗﻀﺎﯾﯽ ﺟﺮﻡ ﺑﻪ ﺣﺴﺎﺏ ﻣﯽﺁﯾﺪ.

ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺟﻨﮕﯽ ﻋﻠﯿﻪ ﻏﯿﺮ ﺟﻨﮕﺠﻮﯾﺎﻥ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﻬﺮﻭﻧﺪﺍﻥ ﻋﺎﺩﯼ، ﻧﯿﺮﻭﻫﺎﯼ ﺑﯽﻃﺮﻑ، ﻭ ﯾﺎ ﺍﺳﯿﺮﺍﻥ ﺟﻨﮕﯽ ﺑه کار ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﺟﻨﺎﯾﺖ ﺟﻨﮕﯽ ﺑﻪ ﺣﺴﺎﺏ ﻣﯽﺁﯾﺪ.
ﻃﯿﻒ ﻭﺳﯿﻌﯽ ﺍﺯ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥﻫﺎﯼ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﭘﯿﺸﺒﺮﺩ ﺍﻫﺪﺍﻑ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺗﺮﻭﺭﯾﺴﻢ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻧﻤﻮﺩﻩﺍﻧﺪ. ﺍﺯ ﮔﺮﻭﻩﻫﺎﯼ ﭼﭙﯽ، ﺗﺎ ﮔﺮﻭﻫﺎﯼ ﺭﺍﺳﺘﯽ، ﻧﺎﺳﯿﻮﻧﺎﻟﺴﯿﺖﻫﺎ، ﮔﺮﻭﻫﺎﯼ ﻣﺬﻫﺒﯽ، ﺍﻧﻘﻼﺑﯿﻮﻥ، ﻭ ﺣﺘﯽ ﺩﻭﻟﺖﻫﺎﯼ ﺣﺎﮐﻢ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺣﺮﺑﻪ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ کرده اند. ﺗﺮﻭﺭﯾﺴﻢ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﻋﺎﻣﻞ ﺗﺮﺱ ﺑﺮﺍﯼ ﺭﺳﯿﺪﻥ ﺍﻫﺪﺍﻑ ﺍﺳﺖ.

ترور در زبان فرانسوی
ﺍﻭﻟﯿﻦ ﮐﺎﺭﺑﺮﺩ ﻭﺍﮊﻩ ﺗﺮﻭﺭ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﺪﺭﻥ، ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﻣﻔﺎﻫﯿﻢ ﻧﻮﯾﻦ، ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻓﺮﺍﻧﺴﻪ ﻧﺸأﺕ ﻣﯽﮔﯿﺮﺩ ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﺮ ﻋﮑﺲ ﺍﻣﺮﻭﺯ، ﺑﺎﺭ ﻣﻌﻨﺎﯾﯽ ﻣﺜﺒﺖ ﺩﺍﺭﺩ! ﺩﺭ ﻟﻐﺖﻧﺎﻣﻪ ﺩﻫﺨﺪﺍ ﺁﻣﺪﻩﺍﺳﺖ:

‏«ﺗﺮﻭﺭ ﻣﺄﺧﻮﺫ ﺍﺯ Terreur ﻭ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎﯼ ﻗﺘﻞ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﺑﻪ ﻭﺳﯿﻠﻪ ﺍﺳﻠﺤﻪ ﺩﺭ ﻓﺎﺭﺳﯽ ﻣﺘﺪﺍﻭﻝ ﺷﺪﻩﺍﺳﺖ ﻭ ﺗﺎﺯﯾﺎﻥ ﻣﻌﺎﺻﺮ ﺇﻫﺮﺍﻕ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﺗﺮﻭﺭ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﻣﯽﺑﺮﻧﺪ ﻭ ﺍﯾﻦ ﮐﻠﻤﻪ ﺩﺭ ﻓﺮﺍﻧﺴﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎﯼ ﻭﺣﺸﺖ ﻭ ﺧﻮﻑ ﺁﻣﺪﻩ ﻭ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺗﺮﻭﺭ ﻫﻢ ﺍﺻﻮﻝ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺳﻘﻮﻁ ﮊﯾﺮﻭﻧﺪﻥﻫﺎ ‏(ﺍﺯ ۳۱ ﻣﻪ ۱۹۷۳ ﺗﺎ ۱۹۷۴ﻡ ‏) ﺩﺭ ﻓﺮﺍﻧﺴﻪ ﻣﺴﺘﻘﺮ شد ﻭ ﺍﻋﺪﺍﻡﻫﺎﯼ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻓﺮﺍﻭﺍﻧﯽ ﺭﺍ ﻣﺘﻀﻤّﻦ ﺑﻮﺩ.»

تروریسم دولتی
ﺩﺭ ﺳﯿﺎﺳﺖ ﺑﻪ ﮐﺎﺭﻫﺎﯼ ﺧﺸﻮﻧﺖ ﺁﻣﯿﺰ ﻭ ﻏﯿﺮ ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ ﺣﮑﻮﻣﺖﻫﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﺳﺮﮐﻮﺑﯽ ﻣﺨﺎﻟﻔﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺗﺮﺳﺎﻧﺪﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﺗﺮﻭﺭ ﺩﻭﻟﺘﯽ ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ ﻭ ﻧﯿﺰ ﮐﺮﺩﺍﺭ ﮔﺮﻭﻩﻫﺎﯼ ﻣﺒﺎﺭﺯﯼ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺭﺳﯿﺪﻥ ﺑﻪ ﻫﺪﻑﻫﺎﯼ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﺧﻮﺩ ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﮐﺎﺭﻫﺎﯼ ﺧﺸﻮﻧﺖ ﺁﻣﯿﺰ ﻭ ﻫﺮﺍﺱ ﺍﻧﮕﯿﺰ ﻣﯽﺯﻧﻨﺪ، ﺗﺮﻭﺭﯾﺰﻡ ﻧﺎﻣﯿﺪﻩ ﻣﯽﺷﻮﺩ.

ﻭﺍﮊﻩ ﺗﺮﻭﺭﯾﺴﻢ ﺩﻭﻟﺘﯽ ﻭﺍﮊﻩﺍﯼ ﺟﻨﺠﺎﻝ ﺑﺮﺍﻧﮕﯿﺰ ﺍﺳﺖ. ﺗﺮﻭﺭﯾﺴﻢ ﺩﻭﻟﺘﯽ ﺍﺻﻄﻼﺣﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﺧﺎﻟﺖ ﺩﻭﻟﺖ ﯾﺎ ﺩﻭﻟﺘﻬﺎﯾﯽ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﺩﺍﺧﻠﯽ ﯾﺎ ﺧﺎﺭﺟﯽ ﺩﻭﻟﺘﯽ ﺩﯾﮕﺮ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻭﺳﯿﻠﻪ ﺍﺟﺮﺍ ﯾﺎ ﻣﺸﺎﺭﮐﺖ ﺩﺭ ﻋﻤﻠﯿﺎﺕ ﺗﺮﻭﺭﯾﺴﺘﯽ ﯾﺎ ﺣﻤﺎﯾﺖ ﺍﺯ ﻋﻤﻠﯿﺎﺕ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺯﻭﺍﻝ، ﺗﻀﻌﯿﻒ ﻭ ﺑﺮﺍﻧﺪﺍﺯﯼ ﺩﻭﻟﺖ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﯾﺎ ﮐﻞ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﺣﺎﮐﻤﻪ ﺁﻥ ﮐﺸﻮﺭ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﯽﺷﻮﺩ.
ﮐﻤﮑﻬﺎﯼ ﻣﺎﺩﯼ ﻭ ﻣﻌﻨﻮﯼ ‏(ﻣﺜﻞ ﺣﻤﺎﯾﺖ ﺳﯿﺎﺳﯽ‏) ﺑﻪ ﮔﺮﻭﻫﻬﺎﯼ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻭ ﻣﺸﺎﺭﮐﺖ ﺩﺭ ﻋﻤﻠﯿﺎﺗﯽ ﭼﻮﻥ ﺑﻤﺐﮔﺬﺍﺭﯼ، ﻣﯿﻦ ﮔﺬﺍﺭﯼ ﺑﻨﺎﺩﺭ ﻭ ﺳﻮﺍﺣﻞ،
ﺁﺩﻡﺭﺑﺎﯾﯽ، ﻫﻮﺍﭘﯿﻤﺎﺭﺑﺎﯾﯽ ﻭ ﺗﺮﻭﺭ ﻣﻘﺎﻡ ﻫﺎﯼ ﻋﺎﻟﯽ ﻣﻤﻠﮑﺘﯽ، ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎﯾﯽ ﺍﺯ ﺗﺮﻭﺭﯾﺴﻢ ﺩﻭﻟﺘﯽ ﺍﺳﺖ.
ﺑﺮﺍﯾﺎﻥ ﺟﻨﮑﯿﻨﺲ ﺍﺯ ﺧﺒﺮﻧﮕﺎﺭﺍﻥ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﺩﺭ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺗﺮﻭﺭﯾﺴﻢ، ﺍﺯ ﺗﺮﻭﺭﯾﺴﻢ ﺩﻭﻟﺘﯽ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ‏«ﺟﻨﮓ ﺍﺯ ﻃﺮﯾﻖ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻘﺎﻡ‏» ﯾﺎﺩ ﻣﯽﮐﻨﺪ. ﻭﯼ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ: ‏«ﺍﯾﻦ ﮐﺸﻮﺭﻫﺎ ‏(ﭘﯿﺮﻭﺍﻥ ﺗﺮﻭﺭﯾﺴﻢ ﺩﻭﻟﺘﯽ‏) ﺑﺮ ﻣﺤﺪﻭﺩﯾﺖ ﻫﺎﯼ ﺟﻨﮓ ﻫﺎﯼ ﻣﺘﻌﺎﺭﻑ ﻭﺍﻗﻒ ﺍﻧﺪ. ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﯾﻦ ﺗﺮﺟﯿﺢ ﻣﯽﺩﻫﻨﺪ ﺍﺯ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﺗﺮﻭﺭﯾﺴﺘﯽ، ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﺳﺎً ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﯾﺎ ﺗﻐﺬﯾﻪ ﻣﺎﻟﯽ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻋﻬﺪﻩ ﺩﺍﺭﻧﺪ، ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻬﺪﯾﺪ ﺩﺷﻤﻦ ﯾﺎ ﺍﺧﻼﻝ ﺩﺭ ﺛﺒﺎﺕ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻭ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﯼ ﺁﻥ ﮐﺸﻮﺭ ﯾﺎ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﺑﯽ ﺛﺒﺎﺗﯽ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻭ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﯼ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﻤﻠﮑﺖ ﺑﻬﺮﻩ ﮔﯿﺮﻧﺪ‏».

ﺟﻨﮑﯿﻨﺲ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺷﮑﻞ ﺍﺯ ﺗﺮﻭﺭﯾﺴﻢ ﺑﻪ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ ﮔﺬﺍﺭﯼ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﮐﻤﺘﺮﯼ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﯾﮏ ﺟﻨﮓ ﻣﺘﻌﺎﺭﻑ ﻧﯿﺎﺯ ﺩﺍﺭﺩ، ﺩﺷﻤﻦ ﺭﺍ ﺍﺯ ﭘﺎﯼ ﻣﯽﺍﻧﺪﺍﺯﺩ ﻭ ﻣﯽﺗﻮﺍﻥ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﺗﺮﻭﺭﯾﺴﺖ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﮐﻠﯽ ﻣﻨﮑﺮ ﺷﺪ.
ﺗﻔﺎﻭﺕ ﻋﻤﺪﻩ ﺗﺮﻭﺭﯾﺴﻢ ﺩﻭﻟﺘﯽ ﻭ ﺗﺮﻭﺭﯾﺴﻢ ﻏﯿﺮﺩﻭﻟﺘﯽ ﺩﺭ ﻣﺠﺮﯼ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ. ﺑﺪﯾﻦ ﻣﻌﻨﯽ ﮐﻪ ﻣﺠﺮﯼ ﻭ ﻃﺮﺍﺡ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺗﺮﻭﺭﯾﺴﺘﯽ ﻏﯿﺮﺩﻭﻟﺘﯽ ﺍﻓﺮﺍﺩ، ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎ ﻭ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﺍﻧﺪ، ﻭ ﻣﺠﺮﯼ ﻭ ﻃﺮﺍﺣﯽ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺗﺮﻭﺭﯾﺴﺘﯽ ﺩﻭﻟﺘﯽ، ﯾﮏ ﺩﻭﻟﺖ ﯾﺎ ﭼﻨﺪ ﺩﻭﻟﺖ ﺧﺎﺹ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺍﯾﻦ ﺩﺧﺎﻟﺖ ﺩﻭﻟﺖ ﯾﺎ ﺩﻭﻟﺖ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺗﺮﻭﺭﯾﺴﺘﯽ ﺩﻭ ﮔﻮﻧﻪﺍﺳﺖ:
۱- ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ؛ ﯾﻌﻨﯽ ﺧﻮﺩ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺗﺮﻭﺭﯾﺴﺘﯽ ﺭﺍ ﻋﻠﯿﻪ ﺩﻭﻟﺖ ﺩﯾﮕﺮ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﯽﺩﻫﺪ.
۲- ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻏﯿﺮﻣﺴﺘﻘﯿﻢ؛ ﯾﻌﻨﯽ ﺑﻪ ﻭﺳﯿﻠﻪ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻥ ﮐﻤﮑﻬﺎﯼ ﻣﺎﺩﯼ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﯾﻦﮐﻪ ﺍﺳﻠﺤﻪ، ﻣﻬﻤﺎﺕ ﻭ ﻭﺳﺎﯾﻞ ﭘﯿﺸﺮﻓﺘﻪ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﯿﺎﺭ ﮔﺮﻭﻫﻬﺎﯼ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺩﻭﻟﺖ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﻮﺩ ﯾﺎ ﮔﺴﺘﺮﺩﻥ ﭼﺘﺮ ﺣﻤﺎﯾﺖ ﻣﻌﻨﻮﯼ ﺍﺯ ﮔﺮﻭﻫﻬﺎﯼ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺣﻤﺎﯾﺖ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﯾﺎ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﯼ ﯾﺎ ﺗﺒﻠﯿﻐﺎﺗﯽ.
ﺑﻪ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﻣﻮﻟﻔﺎﻥ ﮐﺘﺎﺏ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺍﺻﻄﻼﺣﺎﺕ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻭ ﺍﺳﺘﺮﺍﺗﮋﯾﮏ، ﺳﻪ ﻣﻘﻮﻟﻪ ﺭﺍ ﺑﺎﯾﺪ ﺍﺯ ﺗﺮﻭﺭﯾﺴﻢ ﺩﻭﻟﺘﯽ ﺍﺳﺘﺜﻨﺎ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﻏﯿﺮ ﺩﻭﻟﺘﯽ ﺗﻠﻘﯽ ﮐﺮﺩː
۱- ﮔﺮﻭﻫﻬﺎﯼ ﺁﺯﺍﺩﯼ ﺑﺨﺶ ﻣﻠﯽ
۲- ﮔﺮﻭﻫﻬﺎﯼ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ
۳- ﮔﺮﻭﻫﻬﺎﯼ ﻗﻮﻣﯽ ﯾﺎ ﻣﺬﻫﺒﯽ

گزﺍﺭﺵ ﺷﺎﺧﺺ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺗﺮﻭﺭﯾﺴﻢ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۲۰۱۳
ﯾﺎﻓﺘﻪﻫﺎﯼ ﮔﺰﺍﺭﺵ «ﺷﺎﺧﺺ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺗﺮﻭﺭﯾﺴﻢ» ﻧﺸﺎﻥ ﻣﯽﺩﻫﺪ ﮐﻪ ۱۰ ﻫﺰﺍﺭ ﺣﻤﻠﻪ ﺗﺮﻭﺭﯾﺴﺘﯽ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۲۰۱۳ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺳﺎﻝ ۲۰۱۲، ۴۴ ﺩﺭﺻﺪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺍﯾﻦ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﮐﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﻣﻮﺳﺴﻪ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩ ﻭ ﺻﻠﺢ ﺗﻬﯿﻪ ﺷﺪﻩ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۲۰۱۳ ﺣﺪﻭﺩ ۱۸ ﻫﺰﺍﺭ ﻧﻔﺮ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺣﻤﻼﺕ ﺗﺮﻭﺭﯾﺴﺘﯽ ﺟﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻩﺍﻧﺪ ﮐﻪ 80 ﺩﺭﺻﺪ ‏(۱۴ ﻫﺰﺍﺭ ﻭ ۷۲۲ ﻧﻔﺮ) ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﮐﺸﻮﺭﻫﺎﯼ ﻋﺮﺍﻕ، ﺳﻮﺭﯾﻪ، ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ، ﭘﺎﮐﺴﺘﺎﻥ ﻭ ﻧﯿﺠﺮﯾﻪ ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ.

ﺑﻨﺎ ﺑﺮ ﺍﯾﻦ ﮔﺰﺍﺭﺵ، ﻋﺮﺍﻕ ﺑﺎ ۶ ﻫﺰﺍﺭ ﻭ ۳۶۲ ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ‏(ﺑﯿﺶ ﺍﺯ ﯾﮏﺳﻮﻡ ﮐﻞ ﮐﺸﺘﻪﻫﺎ‏)، ﺑﺰﺭﮒﺗﺮﯾﻦ ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﺣﻤﻼﺕ ﺗﺮﻭﺭﯾﺴﺘﯽ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﮔﺮﻭﻩﻫﺎﯼ ﺩﺍﻋﺶ، ﺍﻟﻘﺎﻋﺪﻩ، ﺑﻮﮐﻮﺣﺮﺍﻡ ﻭ ﻃﺎﻟﺒﺎﻥ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﺑﯿﺸﺘﺮﯾﻦ ﮐﺸﺘﺎﺭﻫﺎ ﺑﻮﺩﻩﺍﻧﺪ. ﺟﻨﮓ ﺩﺍﺧﻠﯽ ﺳﻮﺭﯾﻪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺳﺎﻝ ۲۰۱۱ ﺷﺮﻭﻉ ﺷﺪ، ﺑﯿﺸﺘﺮﯾﻦ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻓﺰﺍﯾﺶ ﺣﻤﻼﺕ ﺗﺮﻭﺭﯾﺴﺘﯽ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ.

ﺩﺭ ﻓﻬﺮﺳﺖ ﮐﺸﻮﺭﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮﯾﻦ ﺁﺳﯿﺐ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺗﺮﻭﺭﯾﺴﻢ ﺩﯾﺪﻩﺍﻧﺪ، ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺟﺰﻭ ۱۳ ﮐﺸﻮﺭﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻨﺎ ﺑﺮ ﺍﯾﻦ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺩﺭ ﻣﻌﺮﺽ ﺧﻄﺮ ﺍﻓﺰﺍﯾﺶ ﺣﻤﻼﺕ ﺗﺮﻭﺭﯾﺴﺘﯽ ﺍﺳﺖ.

راهکار…

برای دفاع از زیبایی یک کشور باید راه عدالت و صلح را پیش گرفت نه جنگ و تروریسم را.
باید مردم یک جامعه سرشار از روشنفکرانی باشند تا بدانند برای چه زندگی می کنند و برای چه بیهوده می جنگند.
دردی بدتر از این نیست که مردمی هستند پر از ذهن های آشفته و نادان که فقط به فکر منافع خود هستند.
چرا نباید در بین مردم صلح و آرامش برقرار باشد؟ چرا نباید سایه آرامش و صلح به روی یک کشور بیفتد و چرا باید مردم آن جامعه در استرس و نگرانی به زندگی روزمره خود ادامه دهند؟
هر انسان حق زندگی کردن دارد اما این روزها جنگ های متفاوتی در جهان دیده می شود و پر از تأسف و تلخی است و برای یک کشور ناراحت کننده و دشوار است.
کجای کار مشکل دارد، ریشه ازکجا دارد، این همه ناهنجاری های بی حد و بی مرز، چرا گاهی عده ای با کشور و ملیت خود بی گانه می شوند و به همه چیز پشت پا می زنند؟
مگر انسان بودن چقدر سخت است که گاهی آن را فراموش می کنیم؟ بیایم کمی به آرامش و صلح بیاندیشیم.

انتهای پیام/ندای اصفهان