به گزارش اصفهان شرق: حسین محمدرضایی رییس انجمن حمایت از کشاورزان اصفهان در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، منطقه اصفهان، اظهار کرد: به دلیل نبود مدیریت، رودخانه‌ای که روزی همه را سیراب و دشت‌ها را سرسبز می‌کرد امروز بیش از همه تشنه قطره‌ای آب است و حتی توان تامین آب شرب مردم را هم ندارد.

وی با اشاره به بی آبی و خشکی 200 کیلومتر مسیر انتهایی زاینده رود ادامه داد: مردم و کشاورزان این مسیر، به ویژه منطقه شرق اصفهان بیش از یک دهه است به دلیل غصب حق آبه‌هایشان توسط صنعت، شرب و انتقال آن به بیرون از حوضه زاینده رود خسارت زیادی دیده‌اند به گونه‌ای که معاش این افراد به شدت دچار مشکل شده است.

عضو کارگروه آب، کشاورزی و منابع طبیعی فرمانداری اصفهان با اشاره به طرح‌های انتقال آب زاینده‌رود خاطرنشان کرد: با وجود خشکی زاینده‌رود و بحران شدید بی‌آبی در استان اصفهان به گونه‌ای که شرب مردم با مشکل مواجه شده است، با انتقال آب از زاینده رود، موافقت و هر روز نقشه جدیدی برای به‌ تاراج‌ بردن آب می‌کشند.

محمد رضایی گفت: با وجود خشکسالی و بی آبی زاینده رود در لایحه بودجه 93، ردیف بودجه‌ای برای خط دوم انتقال آب زاینده رود به یزد به میزان 150 میلیون مترمکعب در سال مصوب کرده‌اند که جای تعجب دارد، در صورتی که مصوب شده بود اولین خط لوله انتقال آب زاینده رود به یزد بعد از افتتاح تونل سوم کوهرنگ باشد، ولی 13 سال پیش این اتفاق افتاد و آب زاینده رود برای شرب، صنایع کوچک و بزرگ مانند چند کارخانه فولاد و کارخانه‌های تولید کاشی و سرامیک و گلخانه‌های صنعتی به استان یزد انتقال یافت.

وی افزود: با انتقال آب به استان یزد در سال 1379 اولین خشکی در زاینده رود شکل گرفت و هر روز به برداشت آب از زاینده رود افزوده شد و هر سال خشکی آن گسترش یافت تا اکنون که به وضع موجود رسیده‌ایم.

عضو کمیته بررسی مشکلات زاینده رود مدعی شد: کارشناسان و اساتید دانشگاه خوزستان بدون در نظر گرفتن حق آبه محیط زیست و نادیده گرفتن حق آبه چند هزار ساله کشاورزان و حق آبه داران زاینده رود به خود اجازه می‌دهند برای آب زاینده رود قضاوت کنند؛ سوال ما از آنها این است که اگر شما استاد دانشگاه و کارشناس هستید چطور آب زاینده رود را فقط برای شرب محاسبه کرده و هیچ مصرف دیگری را در نظر نگرفته‌اید و فقط مقدار آبی که از تونل‌ها خارج می‌شود ملاک قرار داده‌اید.

وی افزود: آنان میزان تبخیر، فرو رفتن آب در زمین، برداشت‌های غیرمجاز در طول مسیر رودخانه در استان چهارمحال و بختیاری، مقدار آب انتقالی به استان یزد، محیط زیست رودخانه در 200 کیلومتر انتهایی رودخانه، زنده ماندن تالاب بین المللی گاوخونی، مشکلات روحی روانی که برای مردم ایجاد شده و حق آبه کشاورزان که از بی آبی ورشکسته و آواره شده‌اند را در نظر نگرفته‌اند.

محمدرضایی ادامه داد: با پیش بینی‌های وزارت نیرو و مدل ارایه شده توسط آنها، میزان آب شرب استان اصفهان، صنعت، کشاورزی غرب اصفهان، آب انتقالی به استان یزد و مقدار برداشت آب در چهارمحال و بختیاری مشخص شده است و طبق این الگو برای کشاورزان حق آبه دار شرق اصفهان آبی در نظر گرفته نشده است. کشاورزان حق آبه دار شرق اصفهان طبق این الگو تنها می‌توانند در پاییز سال 93 برای کشت غله خود آب بگیرند.

رییس انجمن حمایت از کشاورزان اصفهان خاطرنشان کرد: طبق این الگو اگر آبی در سد وجود داشته باشد و کشاورزان بتوانند، کشت و مرحله دوم آبیاری خود را در اسفند تا نیمه خرداد 94 به خوبی انجام دهند، بیش از 30 تا 40 درصد زمین‌های خود را نمی‌توانند به زیرکشت ببرند.

وی افزود: در صورتی‌که در پاییز 93 کشت انجام شود برداشت محصول آنها در اواخر تیر 94 خواهد بود بنابراین کشاورزان 17 ماه دیگر محصولشان را برداشت خواهند کرد. شما قضاوت کنید کشاورزی که قبل از این به دلیل بی آبی درآمدی نداشته و زیر فشار اقتصادی قرار دارد و حتی برای خرید بذر مورد نیاز خود پولی ندارد چگونه 17 ماه پیش روی خود را سپری کند؟!

عضو هیئت مدیره نظام صنفی کشاورزی شهرستان اصفهان گفت: همه کشاورزان حق آبه دار متفق القول حرفشان گرفتن آب است و در مرحله آخر اگر وزارت نیرو برای شرب و صنعت نیاز به آب حق‌آبه داران داشته باشد باید مثل کشورهای توسعه یافته با کشاورزان وارد معامله شده و آب را از آنها خریداری و آنها را راضی کند. قانون گذار در ماده 44 قانون توزیع عادلانه آب مصوب مجلس شورای اسلامی در سال 1361 این موارد را در نظر گرفته است.

وی افزود: اگر به قانون توزیع عادلانه آب عمل می‌شد نه مشکلی بود و نه مشکلی پیش می‌آمد نه زاینده رود خشک و فصلی می‌شد، بنابراین مشکلات از اجرا نشدن قانون است، در کشورمان کمبود قانون نداریم، بلکه باید قانون‌های موجود به خوبی اجرا شود