سرویس: غیر تولیدی 16:07 - یکشنبه 08 اسفند 1395

جشنواره «بهشت در قاب تصویر» رقیبی تازه نفس برای عمار؛

آیا جشنواره فیلم عمار مردمی باقی خواهد ماند؟!

جشنواره فیلم عمار با وجود عملکرد خوبش در این سال ها نشان داده است که تمایلات سیاسی انقلابی اش برجسته تر از دیگر وجوهش است و برندگان عمده جوایزش فیلمسازهایی هستند که با پشتوانه یک موسسه یا نهاد خاص دست به تولید زده اند

به گزارش اصفهان شرق، سینما غیرعادی وارد کشور ما شد. اولین تصاویر از پادشاه قاجاری است که روبروی دوربین راه می رود. دوربینی که در دربار نصب می شود. سینمای ما اینگونه آغاز شد.
آرام آرام با چشم دوختن به ساخته های آن طرف مرز، خواه هالیوود و ایتالیا و فرانسه باشد و خواه سینمای هند و مصر، کسانی در ایران فیلم ساختند. به مرور آثار سطحی و نازل که آکنده از آواز و رقص و چاقو بودند تبدیل به سینمای بدنه شدند و اصطلاح «فیلم فارسی» شکل گرفت. آن طرفش هم سینمای هنرزده ای بود که عده ای روشنفکر بنا نهاده بودند. قبل از انقلاب گرچه معدود آثار درخشان هم بود اما در نمای کلی وضعیت خوبی نداشت.
انقلاب که شد صحنه تغییر کرد. با روی کار آمدن حکومت دینی که به تمام ابرقدرت ها و ایدئولوژی های غیرالهی پشت کرده بود سینماگران و علاقه مندان به سینما با این علامت سوال روبرو شدند که چه بلایی سر سینما خواهد آمد و به قول خودشان آیا حکومت آخوندی میانه ای با سینما و هنر خواهد داشت یا خیر.
از طرف دیگر ملتی که انقلاب را شکل دادند انتظار داشتند که به تبع تغییرات اساسی که صورت دادند سینمایی را شاهد باشند که مسیرش را با حرکت مردم همسو کند. در حیرت همگان کسانی همچون حاتمی کیا و ملاقلی پور و بحرانی و مرحوم سلحشور، پا به عرصه گذاشتند و نشان دادند که بر پرده سینما چیزهای نورانی هم می توان نمایش داد.

تولید فیلم مردمی اما وابسته به ارگان هایی خاص؟!
حرکت در مسیر سینمایی که برازنده انقلاب باشد در دهه هایی با کندی و بعضا رکود همراه شد اما چیزی که در دهه سوم از انقلاب شاهد آن هستیم رجوع مجدد اهل هنر به مبانی انقلاب است چیزی که شاید از ورود نسل تازه ای به این عرصه نشأت بگیرد. حرکت هایی مانند پاگیری و رشد جشنواره عمار و شکل گیری مجموعه هایی مانند سفیرفیلم، اوج، باشگاه فیلم سوره، شبکه افق و… که تبدیل به جریانی شده است که طی آن تلاش دارد مبانی اصیل و اساسی انقلاب را بعد از گذشت سی چهل سال به بیان و زبان هنر، مجددا به میدان بکشد.
اما آفتی که در این مدت گریبانگیر بسیاری از حرکت های بالا شد، وابستگی به ارگان های خاصی نظیر سپاه و یا حوزه هنری بود که این امر در کنار اینکه از لحاظ مالی لازمه چنین تولیداتی است، موجب شد از وجهه مردمی بودن تا حدی فاصله بگیرد؛ هرچند این مطلب عمومیت ندارد اما معضلی است که ناگزیر سراغ کارهایی از این دست می آید.

اگر مجموعه ای تأمین مالی بخواهد ظاهرا منجر به نوعی وابستگی می شود و از طرف دیگر بدون تأمین و پشتوانه هم نمی تواند حرکت رو به جلو داشته باشد.

آیا راه برون رفتی از این مشکل وجود دارد؟
مراسم عزاداری محرم بدون شک بزرگترین و باشکوه ترین مراسم در کشور- و حتی در جهان- است. گستردگی این مراسم و نیز پذیرایی وسیعی که در آن مدت انجام می شود همه را به تحیر می رساند. اما تأمین مالی این حرکت باشکوه و بزرگ از کجاست؟ تصور کنید یکی از ارگان های کشور بخواهد عهده دار مراسم محرم در کل کشور شود؛ با فرض اینکه از لحاظ مالی بتواند از پس این کار بر بیاید آیا باز هم این مراسم به این شکوه و گستردگی می شود؟
به موضوع خودمان برگردیم. اگر ما نقش و حضور مردم را در حمایت از تولیدات هنری دینی پر رنگ کنیم و به آن ها نقش بدهیم می توانیم شاهد شکوه و عظمت چشمگیر در این عرصه شویم. اساس و بنیان جشنواره عمار هم چنین بوده است اما اینکه تا چه حد عملکرد این جشنواره با نام «مردمی» که به دنبال خود می کشد هماهنگی دارد در این سال ها جای تأمل دارد. اینکه تا چه حد تولیداتی که دیده می شوند مردمی هستند باید مورد تأمل قرار بگیرد.
هیأت محلی است که مردم با جان و دل، برای دین خود بذل می کنند و به قطع و یقین اگر بتوان جریان تولیدات فرهنگی و هنری را به نحوی با هیأت گره زد، شاهد رشد و بالندگی هرچه بیشتر این تولیدات خواهیم بود.

جشنواره بهشت در قاب تصویر
جشنواره «بهشت در قاب تصویر» تلاشی در این جهت است. جشنواره ای که به تولیدات رسانه ای مراکز فرهنگی اختصاص دارد. امسال سومین دوره این جشنواره (وابسته به مجمع فیلم سازان انقلاب اسلامی اصفهان- سیمرغ) در حالی برگزار شد که توانسته است تا حد قابل قبولی جای خود را در بین مجموعه های فرهنگی اصفهان پیدا کند و از طرف دیگر باعث ارتقای سطح تولیدات مجموعه های فرهنگی شده است.

این جشنواره ضمن اینکه محلی برای شناسایی و تشویق استعداد های مراکز فرهنگی و هیأت ها در جهت تولیدات رسانه ای است، به دنبال آموزش و ارتقای تک تک مجموعه های مستعد بر آمده است و با رصد پیگیر خود در راهی قدم گذاشته است که می توان امید داشت تا چند سال آینده شاهد موج جدیدی از فیلمسازهای انقلابی از دل اصفهان باشیم.

جشنواره ی عمار با وجود عملکرد خوبش در این سال ها نشان داده است که تمایلات سیاسی انقلابی اش برجسته تر از دیگر وجوهش است و بنابر آنچه پیش تر اشاره شد برندگان عمده جوایزش فیلمسازهایی هستند که با پشتوانه یک موسسه یا نهاد خاص دست به ساخت زده اند.

لذا چنانچه در سال های آتی جشنواره بهشت در قاب تصویر بتواند خود را تا سطح ملی ارتقا دهد و با مقیاس بزرگتر خودش را مطرح کند، بی شک محلی خواهد شد برای عرضه و دیده شدن تولیداتی که از دل هیأت هاست و با پشتوانه مردمی ساخته شده است. آثاری با شکوه نظیر شکوهی که در حضور مردمی پیاده روی اربعین به چشم می آید.
شاید دهه بعدی انقلاب، هنگامه حضور چنین هنرمندانی باشد.

انتهای پیام/ ندای اصفهان

دیدگاهتان را بنویسید

توجه: از انتشار نظرات توهین آمیز معذوریم.