اصفهان شرق _ ایزدی/ یکی از نیاز های اساسی در جامعه کنونی تقویت بنیان خانواده و ترویج اصل خانواده محوری است. «زن» به عنوان ستون اصلی خانواده است که اگر کانون خانواده، در حیطه کنترل و نظارت هوشمندانه او نباشد، بسیاری از مشکلات خانوادگی و اجتماعی را در پی خواهد داشت.

و لیکن اغراق نیست اگر بگوییم امروزه اکثریت زنان، به خصوص در جوامع شهری، وظایف مهمی چون همسر و مادر بودن، و در مجموع مدیریت خانواده را از یاد برده اند و آن را به صورت یک امر حاشیه ایی که زیر مجموعه ای از فعالیت های اجتماعی آنان است، می نگرند.

در ادوار گذشته، آنچه برای زنان مهم تر بود، حفظ کرامت و شان زنانگی و سپس انجام وظایف تعریف شده، در چارچوب خانواده بود. غالبا سقف تحصیلات، مشخص بود و اگر زنی شاغل می شد، از وظایف خود، در حوزه خانواده غافل نمی شد و امر خانه و خانواده داری را بر حرفه اجتماعی خود ترجیح می داد.

اکثریت زنان، مشاغل خانگی مانند خیاطی، قالی بافی و انجام هنرهای دستی را  انتخاب می کردند تا همزمان با کمک مختصر به اقتصاد و معیشت خانواده از وظایف اصلی و حضور در خانواده غافل نشوند.

متاسفانه در عصر حاضر، در تشریح حدود مسائل اجتماعی مرتبط با زنان تا حد زیادی، به خطا رفته ایم. که بخشی از این اشتباه  با تاثیر پذیری از فضای مجازی و رسانه ها مخصوصا سریال ها و فیلم های تلویزیونی و ماهواره ای مربوط است و بخش دیگر، سیاست گذاری های غلط برخی از مسئولان این حوزه می باشد که نیاز به باز نگری و به روز رسانی دارد.

سر دادن شعارهایی همچون، برابری زن و مرد و تاکید موکد بر ارتباط ارتقای شخصیت اجتماعی با اشتغال  و تحصیلات عالی، زنان را از دل خانواده به اجتماع کشانده  است و در این بین وظایف مادری، قربانی وظایف شغلی و اجتماعی شده است.

قطعا نفوذ فرهنگی و هجمه بی امان دشمنان، زن را به عنوان رکن اصلی خانواده، به نشانه گرفته است و در تلاش است که با اشاعه باورهای غلط و برگرفته از مکاتب و متون غربی، زن را با خصوصیات «مرد گونه» تعریف و در نهاد خانواده و ارزش های اساسی آن تزلزل و گسستگی ایجاد کند و بسیار اسفناک است که در این میان، دغدغه ی برخی از مسئولان، بحث رفتن به ورزشگاه و دوچرخه سواری زنان است. که خود به نوعی آب بر آسیاب دشمن ریختن است.

«زن» روح و لطافت زندگی و سرشار از احساسات و عواطف است. بنابراین وظیفه اوست که آرامش توام با شور و نشاط را در خانواده جاری کرده و از بروز خلاهای عاطفی و فرهنگی جلوگیری کند. اما متاسفانه، رشد روز افزون طلاق های ثبتی و عاطفی گویای چیز دیگری است.

زنی که تمام هم و غمش ادامه تحصیل یا انجام شغل و به طور کلی حضور افراطی و نامحدود در اجتماع  می باشد، مسلما آن طور که باید، نمی تواند پاسخگوی نیاز خانواده اش باشد. رسیدگی به امور خانه و خانواده، روحیه با نشاط و فعالی را می طلبد ، که یک زن با مشغله و دغدغه اجتماعی بی اندازه، قطعا از آن برخوردار نیست.

همانگونه که رهبر معظم انقلاب اشاره کرده اند؛ ارزش زن به مناصب اجرایی نیست، بلکه به سطح نظر و بینش اوست. بنابراین شعور اجتماعی و تحصیلات، در ابتدا باید در خدمت خانواده و ترببت نسل باشد. دین اسلام مخالفتی با حضور زنان در اجتماع ندارد، اما آنچه حائز اهمیت و در اولویت است، این است که زن به دلیل این حضور اجتماعی، عامل به قصور خانوادگی نشود و همواره در ارائه خدمات به خانواده پیش رو باشد.

البته برخی از زنان، هیچ فعالیتی در اجتماع ندارند و لیکن، آنچنان در شبکه های اجتماعی یکه تازی می کنند که فرصتی برای رسیدگی به سائر امور نخواهند داشت و آن زمانی را که باید صرف همسر و فرزند خود کنند، در فضای مجازی صرف می کنند که این مسئله نیز تبعات سوئی برای خانواده در پی خواهد داشت.

خانواده در عصر کنونی، با معنای واقعی آن بسیار فاصله گرفته است و شاید به جرات بتوان گفت، یکی از علل اصلی این عدم انسجام و فاصله، عامل «زن» در خانواده است.

زنی که به واسطه شغلش تا دیر هنگام، بیرون از خانه است و با کوله باری از خستگی به خانه وارد می شود، چطور می تواند با دقت و حوصله پاسخگوی نیازهای همسر و فرزندانش باشد؟

در زمان فعلی، اکثریت زنان به جای اینکه به فکر فرزندآوری و تربیت صحیح و انتقال آموزه های دینی به فرزندان باشند، سعی می کنند با رویه تک فرزندی و سپردن زود هنگام فرزند به مهدهای کودک از خود رفع مسئولیت کرده و زمان بیشتری را در فضای بیرون از خانه سپری کنند. که این به هیچ عنوان شایسته جامعه اسلامی مان نیست.

مسئولان مرتبط با امور زنان، موظف به تدوین قوانین کاربردی و مهم تری هستند، تا زنان را به حضور در خانواده ترغیب کنند. همچنین به هنگام تبلیغ و تشویق زنان به اشتغال و ادامه تحصیل، علاوه بر ذکر محسنات، از معایب و عوارض قطعی و احتمالی آن نیز سخن بگویند. همچنین به جاست فرهنگ سازی مطابق با فرهنگ اسلامی، توصیه های ائمه و منویات رهبر معظم کشورمان، صورت پذیرد.

این نکته نباید فراموش شود که تربیت یک نسل در گرو انجام صحیح وظایف زنان، در سنگر خانواده است و هنوز هم مرد از دامن زن به معراج می رود. فعالیت بیشتر زنان در دامن خانواده، عملی جهاد گونه است، که منجر به تربیت نسلی سالم و در نتیجه جامعه ای سالم خواهد شد.

امید است زنان کشورمان، در عرصه فعالیت های اجتماعی، با حفظ حدود، حیا و حجاب و با حضور به اندازه و در شان، بیش از پیش به امور خانواده بپردازند و زنان خانه دار نیز به جای سپری کردن اوقات خود، در تماشای فیلم های سخیف و ضد فرهنگی و فضاهایی که آلوده به نفوذ و حربه دشمنان است، به روی موضوع خانه و خانواده متمرکز شوند تا باز هم شاهد نشاط و گرمی در محیط خانواده ها باشیم.

انتهای پیام/