به گزارش اصفهان شرق، بحث حکم روایی را بانک جهانی در اواخر دهه ۱۹۸۰ میلادی به عنوان راهکاری برای چالشهای مدیریتی در سطح کشورها مطرح کرد و دامنه آن به سطوح خردتر یعنی شهرها نیز کشیده شد.

حکم روایی شهری عبارتست از مجموع روش‌های برنامه‌ریزی و مدیریت عمومی شهر از سوی افراد، نهادهای عمومی و نهادهای خصوصی و نیز فرایند مستمری است که از آن طریق، منافع متضاد یا متعارض با یکدیگر همراه شده و زمینه همکاری و کنش متقابل فراهم می‌آید.

الگوی حکمروایی خوب شهری ارتباط متقابل عواملی همچون شهروندان، مدیران محلی، حکومت ملی، سازمانهای مردم نهاد، نهادهای مدنی، گروههای ذینفع و ذی نفوذ، بخش خصوصی، بدنه علمی و دانشگاهی با یکدیگر، جوامع شهری را قادر می‌سازد تا به وفاق رسیده قوانین را صورت‌بندی، تکمیل و اجرا کنند و مقررات شهری را با قوانین انطباق داده و اجرایی سازند و به گونه‌ای شفاف شهر را به لحاظ عدالت اجتماعی، رفاه شهروندی و حفظ محیط‌ زیست اداره نمایند.

حکم روایی خوب شهری به طور کلی به معنای فهم و درک متغیرها و عناصر مهم زندگی شهری از جمله رفاه شهروندان، توانمندسازی شهروندان جهت دستیابی به مزایا و حقوق شهروندی و پاسداشت این اصل اساسی است که نمی توان هیچ شهروندی را از دسترسی به ضروریات زندگی شهری مانند بهداشت، محیط‌ زیست، آموزش و پرورش، امنیت مالکیت، آب و تغذیه مناسب، اشتغال و امنیت عمومی محروم کرد.

الگوی حکم روایی خوب شهری امروزه در بسیاری از کشورها و شهرهای جهان بکار گرفته می شود و ناگفته پیداست که حکمروایی شهری ابعاد و اضلاع مختلفی دارد که شهرهای مختلف در چندین بعد مشخص سرمایه گذاری کرده و برنامه حکمروایی شهری را پیش می برند.

بررسی تجارب کشورهای مختلف در این زمینه حاکی از آن است که گونه های مختلف و با خصوصیات متفاوتی از الگوی حکمروایی شهری وجود دارد و در کشورهای توسعه یافته نیز الگوی یکسانی بچشم نمی خورد که در ایالات متحده ویژگی برنامه‌ریزی آمریکایی محدودیت در قدرت تصمیم گیری است فلذا تأیید طرح‌ها و مقررات روندی قانونی است که برعهده نهادهای قانون گذار و منتخب مردم یعنی شوراها می باشد و اجرای مقررات شهرسازی برعهده اداره شهرسازی دولت محلی است.

شهرداری‌ها که بیشتر متشکل از شهردار و شورای شهر هستند با رأی مستقیم مردم انتخاب می شوند و میزان تابعیت آنها از قوانین فدرال و قوانین ایالتی معین است که در نظام مدیریت شهری امریکا شوراها بسیار اهمیت دارند و عناوین ارگان هایی که در مورد مسائل مربوط به برنامه‌ریزی و منطقه بندی صاحب اختیارند در هر ایالت ممکن است با دیگری متفاوت باشد.

تمام این موارد معمولاً توسط نهاد قانون گذار محلی نظیر شورای شهر، شورای شهرک، انجمن شهر، هیأت ناحیه‌ای یا هیأت ناظران عالی ایجاد می‌شوند و می‌توانند اندازه‌های متفاوت داشته باشند و اعضایشان انتصابی یا انتخابی باشند و طول دوره خدمت افراد نیز در آنها متفاوت باشد.

قانون ایالتی و اساسنامۀ شهرداری نقش و مسئولیت آنها را تعیین می کند و در ایالات متحده حکمروایی خوب شهری عمدتاً با محور موضوع مشارکت اجتماعی صورت گرفته که برای مثال می توان به طرح ایجاد دپارتمان محله ای شهر سیاتل اشاره کرد هدف صریح این طرح، ایجاد فضا و بستری برای مشارکت مردم و ارتباط آنها با مقامات محلی شهر سیاتل بود و بنابراین رئیس این دپارتمان نه یک برنامه‌ریز حرفه‌ای بلکه یک سازمان دهنده اجتماعی بود و از طریق این طرح و سازوکاری که تدوین کرده بود محلات شهری به مدار حکمروایی شهری فراخوانده شدند و صدای آنها در فرایند بودجه ریزی و اختصاص بودجه به پروژه‌های محله‌ای شنیده شد.

انتهای پیام/صاحب نیوز