وحدت به معنی یکی بودن، یگانگی و هماهنگ بودن اجتماع است و از نظر فلاسفه ای چون شیخ اشراق؛ از اموری است که قابل تمدید و تعریف نیست، مگر به مقابله با کثرت.
وحدت همان صراط مستقیمی است که قرآن، احادیث و سنت پیامبر و یارانش مبیّن آن است و مخالفت با آن مخالفت با سخن خداوند و کفر محسوب می شود.
قرآن به وحدت توجه فراوانی داشته است و وحدت میان دل های مؤمنان را ضروری دانسته و راه کارهای گوناگونی را برای این کار پیش بینی کرده است.
محور وحدت در دیدگاه قرآنی «توحید» و دین اسلام است. قرآن کریم می فرماید: «ای پیامبر! به اهل کتاب بگو، بیایید بر اساس کلمه ای که بین ما و شما مشترک است، غیر از خدا را نپرستیم و یکدیگر را در برابر خداوند به عنوان رب و پروردگار نگیریم پس اگر روی برگرداندند بگویید، شاهد باشید که ما اهل تسلیم در برابر حق هستیم». (آل عمران، ۶۴)
بر اساس آیات قرآنی، وحدت امت، سبب مصونیت دین، تأیید الهی و نصرت است و نعمتی است که هیچ مسئله ای با آن برابری نمی کند. (انفال، آیات ۶۲ تا۶۴)
چندین سال است عده ای معلوم الحال که اقدامات آن ها علیه وحدت امت اسلامی و دعوت به برائت مسلمانان از یکدیگر، یا بر اساس عناد با نظام و انقلاب اسلام و امام راحل و رهبر معظم انقلاب – که پرچمدار وحدت امت اسلامی هستند – است و یا ناخواسته عامل و دست نشانده استعمار پیر انگلیس شده اند و با این روند در تحقق اهداف اسلام ستیزی آمریکا و انگلیس به این دشمنان قسم خورده اسلام کمک می کنند و کار را به جایی رسانده اند که با بدعت هایی مانند قمه زنی، ابداع غدیر ثانی، هفته برائت و… موجبات تشتت و تفرقه هر چه بیشتر را بین فرق و مذاهب و امت اسلامی فراهم می کنند.
در همین زمینه خوب است این افراد تاملی در دغدغه های پیامبر نسبت به آینده و سرنوشت امت اسلامی که در طول تاریخ بعد از خودشان داشته اند، داشته باشند که یکی از نگرانی ها و دغدغه های ایشان مساله تفرقه و اختلافات بین امت است که اگر چه به دست نااهلان واقع شد اما سوال این است که یا در طول تاریخ، مسلمین باید به جان هم بیفتند و به این اختلاف و تفرقه مهلک دامن بزنند و روز به روز این شکاف شیطانی بین امت اسلامی را عمیق تر کنند و یا این که خواص امت اسلامی در طول تاریخ اسلام همچون آیت الله العظمی بروجردی ها و امام راحل و رهبر معظم انقلاب و عموم مراجع و بزرگان به فکر تقریب مذاهب و پیشگیری از توسعه این اختلاف و تفرقه در نسل های آینده مسلمین باشند و با این رویکرد اصلاحی مانع تحقق اهداف اسلام ستیزی دشمنان شوند و از طرفی مانع جنگ های داخلی امت اسلامی شوند که مسلما توصیه آن رهبر سعادت؛ یعنی پیامبر عظیم الشان اسلام همین رویکرد دوم است که بارها و بارها به وحدت امت بعد از خودشان توصیه کرده اند.
البته این نکته بدیهی است که منظور از وحدت امت اسلامی، وحدت در پرتو شعار توحید (لااله الاالله) است در مقابل شرک و کفر و نفاقی همچون آمریکا و اسرائیل و انگلیس، وهابیت و داعشی و این به معنای دست بر داشتن از معتقدات حقه و مسلم شیعه نیست.
در پایان به عنوان نمونه توصیه هایی از پیامبر اکرم (ص) پیرامون پرهیز از تفرقه ذکر می شود:
۱- اختلاف و تفرقه موجب هلاکت امت اسلامی است.
قال رسول الله (ص): لا تَختَلِفوا، فَإِنَّ مَن کانَ قَبلَکمُ اختَلَفوا فَهَلَکوا
با هم اختلاف نکنید، که پیشینیان شما دچار اختلاف شدند و نابود گشتند.
۲- اختلاف و تفرقه موجب تسلط باطل گرایان بر حق گرایان می شود.
از پیامبر اکرم (ص) روایت شده است: «مَا اختَلَفَ اُمَّهٌ بَعدَ نَبیِّها الّا ظَهَرَ اَهلُ باطِلَها علی اَهلِ حَقِّها». (کنزالعمال، ح۹۲۹) هیچ امتی پس از پیامبرشان اختلاف نکردند؛ مگر آن که اهل باطل، بر حق گرایان چیره و مسلّط شدند.(کتاب حکمت نامه پیامبر اعظم (ص)، ج ۵، ص ۳۱۳).
انتهای پیام/ چشم برخوار
