به گزارش اصفهان شرق،  قسمت نخست گفتگوی ما با دکتر کتایون طایری متخصص بیماری های عفونی و گرمسیری و فلوشیب HIV را خواندید.

با کلیاتی از این بیماری مزمن و و قابل کنترل آشنا شدید و اینک می خواهیم نیمه اصلی این پازل را که همان راه های انتقال و درمان است تکمیل کنیم تا بیشتر با این مقوله ها آشنا شوید. هر چه علم شما درباره بیماری ها بیشتر شود، مصون ماندن شما هم بیشتر است.قسمت دوم این مصاحبه را بخوانید.

عامل ایجاد کننده این بیماری عفونی چیست؟

عامل ایجاد کننده این بیماری عفونی ویروسی به نام HIV است که فقط درون گلبول سفید زنده می ماند. گلبول های سفید در خون و ترشحات خون وجود دارند و در خارج از بدن به سرعت از بین می روند. ویروس خارج بدن قادر به ادامه حیات نیست و با مواد ضد عفونی کننده معمولی مانند وایتکس و یا گرما از بین می رود.

منشأ این بیماری چیست؟

آن چه که به نظر می رسد شباهتی که این ویروس به گونه خاصی از ویروسی که از میمون هاست و تئوری های مختلفی مانند شکار، کشتار و یا حتی خوردن آن ویروس خاص بعد از این که تغییر پیدا کرده در بدن تبدیل به HIV شده است. واقیعت این است که HIV  در محیط مانند ندارد و به عبارتی خاص است.

از راه های انتقال این بیماری بگوئید.

راه انتقال در این بیماری خیلی مهم است؛ ما ویروس را می شناسیم، راه انتقال آن را می دانیم و به بر همین اساس راه پیشگیری را هم خواهیم شناخت.

ویروس باید از طریق ترشحاتی که آلوده به ویروس هستند، که این ترشحات می تواند خون و فرآورده های خونی و یا ترشحات جنسی باشد وارد بدن شود. مثلاً وقتی صحبت از خون و استفاده از سرنگ های مشترک در تزریقاتی که انجام می شود به خصوص در بین کسانی که از مواد مخدر تزریقی استفاده می کنند بیشتر دیده می شود.

وجود روابط جنسی محافظت نشده و بدون استفاده از کاندوم، بالقوه می تواند خطر انتقال ویروس را داشته باشد. نکته بسیار مهم دیگر این که مادری که مبتلا به ویروس باشد می تواند ویروس را در طی بارداری، زایمان و شیردهی به نوزاد خود منتقل کند. اگر این مادر شناسایی شود می توان از کودک او محافظت کرد.

برخی از مردم باورهای غطلی دارند؛ مثلاً این بیماری از طریق خوردن و آشامیدن یا موارد مشابه منتقل می شود. نظر شما در این رابطه چیست؟

این ویروس از راه های معمولی منتقل نمی شود. خوردن و آشامیدن، صحبت کردن، روبوسی و بغل کردن، استفاده از وسایل مشترک و با هم زندگی کردن باعث انتقال این ویروس نمی شود. ما باید بپذیریم کسی که باید به ما کمک کند در کنترل این بیماری خود فرد مبتلاست و اگر برخورد منطقی با این فرد داشته باشیم به ما کمک خواهد کرد تا انتقال صورت نگیرد.

چه رفتاری با مبتلایان به ایدز داشته باشیم؟

نباید این افراد طرد شوند، نباید برخوردهای خصمانه و از روی نا آگاهی انجام شود. جلب حمایت و کمک آن ها بسیار مهم است.

راه های درمان چیست و چه داروهایی برای این بیماری وجود دارد؟

تا این زمان درمان قطعی وجود ندارد. دارو درمانی این بیماری عفونی مزمن را کنترل می کند. وقتی ویروس وارد بدن شد زمانی طول می کشد تا سیستم دفاعی بدن را مورد آسیب قرار دهد. در حال حاضر زمانی که شمار سلول های دفاعی بدن به حدی برسد که ما احساس کنیم باید این فرد درمان را شروع کند استفاده از داروها شروع می شود.

.این داروها ترکیبی و از حداقل سه نوع داروی مختلف هستند. گاهی اوقات ممکن است استفاده از قرص های ترکیبی باشد یعنی فرد در طول روز فقط از یک قرص استفاده می کند ولی گاهی هم قرص ها انواع مختلفی دارد که باید چندین نوبت استفاده شود. البته مانند هر داروی دیگری عارضه خاص خودش را دارد ولی این عوارض در هفته ها و ماه های اول است.

قانونی وجود دارد که اگر فردی درمان را شروع کرد باید تا انتها ادامه دهد. داروها که شروع می شود به تدریج سطح و تعداد سلول های دفاعی فرد بالاتر می رود و قدرت دفاعی و ایمنی افزایش پیدا می کند.

از طرف دیگر تعداد ویروس در خون و ترشحات آن کاهش پیدا می کند که این موضوع با آزمایشات دوره ای مشخص می شد. بیمار باید درمان ها را به دقت و هر روز استفاده کند. مصرف داروها باعث می شود کیفیت و طول عمر بیمار افزایش پیدا کند. خوشبختانه این داروها در کشور ما رایگان است و این شرایط خوبی را برای درمان ایجاد می کند.

از عوارض مصرف داروها برایمان بگویید.

مانند هر داروی دیگری عوارض مختلفی وجود دارد. ممکن است دچار عارضه گوارشی شوند. بعضی از داروها ایجاد تهوع و دل درد می کنند. یکی از داروها تأثیر بر سیستم عصبی می گذارد که البته از قوی ترین داروها است که توصیه اکید داریم چند هفته را تحمل کنند، به صورت سر درد و یا کابوس های شبانه و گیجی که همراهان بیمار و خانواده باید همراه باشند و آن ها را درک کنند.

چه مقدار ممکن است بر طول عمر این افرادی که درمان را شروع می کنند اضافه شود؟

به طور متوسط گفته شده کسانی که درمان را شروع می کنند و داروها را به دقت مصرف می کنند و مراقبت های لازم را انجام دهند و در جایی که لازم است درمان را تغییر دهند طول عمر طبیعی خواهند داشت.

افرادی که ناقل این ویروس هستند محدودیتی برای ورزش دارند؟ چه ورزش هایی را توصیه می کنید؟

مانند سایر افراد هر آن چیزی که باعث تقویت سیستم ایمنی بدن و تقویت قدرت بدن باشد به این بیماران کمک می کند تا این بیماری را بهتر کنترل کنند. بنابراین ورزش یکی از بهترین شیوه هایی است که می تواند به آن ها کمک کند.

ورزش می تواند انواع مختلفی داشته باشد که بر اساس قدرت بدنی این افراد و مرحله بیماری توصیه می شود. همواره یک پیاده روی روزانه داشته باشند. در کنار ورزش تغذیه مناسب و از همه مهم تر دوری از مواد مخدر و هر نوع سمومی که می تواند سیستم دفاعی بدن را مورد آسیب قرار دهد بیشتر از داروها به این بیماران کمک می کند.

مادران باردار در بسیاری از بیماری ها از گروه های حساس هستند. مادران باردار مبتلا به این ویروس چگونه بیماری را به جنین انتقال می دهند؟

مادری که مبتلا به این بیماری باشد در طی بارداری ممکن است ویروس را به نوزاد خود منتقل کند. ما اگر ۱۰۰ مادر مبتلا به ویروس داشته باشیم که درصدی خطر انتقال به جنین وجود داشته باشد و اگر تحت درمان هم نباشند از این تعداد ۴۰ نوزاد مبتلا خواهند شد؛ در صورتی که اگر مادر داروی پیش گیرانه مصرف کند تنها یک نوزاد و شاید هیچ نوزادی مبتلا نشود.

توصیه ها و صحبت های پایانی خود را به مخاطبان ما بگوئید

مهار همه گیری HIV امکان پذیر است، به شرط این که برخورد آگاهانه و منطقی با بیماران داشته باشیم. از یاد نبریم که همه افراد جامعه در پیش گیری از گسترش این ویروس مسئولیت دارند. ترس و پنهان کاری از مهم ترین عوامل گسترش و آسیب رساندن به مبتلایان است و برای کاهش آن باید یاد بگیریم که برخوردهای انسانی با مبتلایان داشته باشیم.

حمایت منطقی از مبتلایان، حمایت از جامعه است. با برخورد و رفتار صحیح بیماران را ترغیب کنیم که تحت درمان مناسب قرار بگیرند. مبتلایان به HIV هر چه زودتر برای دریافت درمان و مراقبت به مراکز مربوطه مراجعه کنند. چرا که راه کنترل بیماری، شناسایی زود هنگام است.

تنها راه شناسایی مبتلایان، انجام آزمایش در مراکز معتبر است. ترس از بیماری فقط منجر به تشدید آن و از دست دادن فرصت کنترل بیماری می شود. باید بپذیریم اگر چه با یک بیماری مزمن قابل کنترل مواجه هستیم ولی همه هدف ما این است که افراد مبتلا به HIV نشوند و اگر شدند به موقع برای تشخیص و دریافت خدمات درمانی مراجعه کنند.

مهم ترین توصیه و درخواست من این است که همه خصوصاً جوانان این تست را انجام دهند و به آموزش هایی که دریافت می کنند بها بدهند. مردم نباید از اطلاعاتی که از اینترنت و شبکه های اجتماعی دریافت می کنند دچار وحشت شوند و همچنین از انجام تست نترسند.

انتهای پیام/ صدای سلامت