سرویس: اجتماعی 18:00 - دوشنبه 01 آذر 1395

کارشناس ارشد روانشناسی عمومی:

ایجاد شخصیت ضد اجتماعی، پیامد تلخ کودک آزاری/ کودک آزارها را بشناسید!

مهم ترین مشکلی که یک کودک قربانی تا پایان زندگی با آن دست به گریبان خواهد بود این است که فردی کاملاً ضد اجتماعی بار می آید و به راحتی نقص قوانین می کند؛ دیگر نه پایبندی به خانواده دارد و نه هیچ چیز دیگر که بزرگ ترین آسیب را به خود و جامعه خواهد زد

به گزارش اصفهان شرق، کودک آزاری رفتاری است که از طرف بزرگسالان (والدین، سرپرستان، معلمان و افراد دیگر) نسبت به کودکان انجام می شود و به سلامت جسمی و روانی آنان آسیب می رساند. این عمل سبب اضطراب، فشار روانی، خستگی محرومیت از خواب و استراحت کافی و در نتیجه کاهش سلامت جسمی و روانی کودکان می شود.

کارشناس ارشد روانشناسی عمومی در گفتگو با صدای سلامت در این رابطه گفت: کودک ‌آزاری بزرگ ترین ستم وارده به کودکان است و در کشور ما کودک آزاری پدیده ای رو به افزایش است که در این بین متأسفانه برداشت بسیاری در مورد کودک آزاری، صرفاً کتک کاری تا حد مرگ کودک است، این در حالی است که هر نوع رفتار و کردار بزرگسالان که موجب آسیب روحی، روانی و جسمی کودک شود، کودک آزاری تلقی می شود.

مهناز کریمی افزود: بسیاری از والدین در حال حاضر  هر نوع رفتار با کودک را حق خود می دانند و کتک کاری را لازمه رشد و تربیت کودک می پندارند و تلقی جامعه ما از کودک هنوز با برداشت های سنتی همراه است؛ از طرفی هم حجم وسیعی از رفتارها با کودکان می تواند مصداق کودک آزاری محسوب شود که به نظر بزرگسالان کودک آزاری قلمداد نمی شود.

وی ادامه داد: این دوگانگی باعث شده است تا علیرغم جرم انگاری کودک آزاری، هنوز شاهد وقوع آن باشیم و باید بدانیم واقعیت این است که کودک آزاری نه تنها کودک را آزار می دهد بلکه جامعه نیز از آن رنج خواهد برد.

کارشناس ارشد روانشناسی عمومی به انواع کودک آزاری اشاره و اظهار کرد: کودک آزاریِ جسمی، بارزترین نمونه است؛ همچنین حملۀ فیزیکی به کودک، به طوری که می تواند موجب درد، بریدگی، کبودی، شکستگی استخوانی، و سایر جراحات و یا حتی مرگ کودک گردد هم تعریفی از کودک آزاری جسمی می تواند باشد.

* تحقیر، ترساندن و مسخره کردن از جلوه های کودک آزاری

کریمی تصریح کرد: کودک آزاری جنسی هم به کارگیری، استفاده و واداشتن کودک به درگیر شدن با هرگونه رفتار روشن جنسی یا نمایش رفتارهای جنسی، تجاوز، تماس جنسی، فحشاء و هرگونه بهره برداری جنسی از کودکان را شامل می شود.

وی در تشریح کودک آزاری عاطفی گفت: هرگونه رفتار نا مناسبی همانند آزارهای کلامی و غیر کلامی، سرزنش یا تحقیر، ناسزا گفتن، مسخره کردن، ترساندن مکرر کودک از تنبیه سخت بدنی، انتظارات و برخوردهای نا متناسب با سن و سال کودک که بر عملکرد رفتاری، شناختی، عاطفی و جسمی کودک تأثیر منفی داشته باشد هم یکی از دسته های این پدیده به شمار می آید.

به عقیده این روانشناس، عدم مراقبت و علاقه مندی به کودک شامل محرومیت از نیازهای اساسی مانند غذا، پوشاک و محرومیت از اقداماتی که برای رشد و نمو طبیعی کودک نیاز است هم نوعی کودک آزاری به حساب می آید که در اثر غفلت اتفاق می افتد.

مهناز کریمی در مورد علل کودک آزاری گفت: کودک آزاری یک مسئله فرهنگی، اجتماعی و پزشکی است و معمولاً چندین عامل به طور مشترک در بروز آن نقش دارند که تا به حال خودِ کودک، والدین و علت های محیطی و اجتماعی در این بین نقش پررنگ تری داشته اند.

وی ادامه داد: کودکانی که ضعف و ناتوانی جسمی دارند، همچنین کودکان نارس و کودکانی که وابستگی شدیدی به پدر و مادر خود دارند، معمولاً جزء کودکانی هستند که بیشتر مورد آزار قرار می گیرند.

* تنبیه مهم ترین ابزار تربیتی نیست!

این روانشناس عمومی افزود: کودکانی که شب ادرای دارند و یا دچار پرخاش گری و اضطراب هستند، پدر و مادر با خشونت با آن ها رفتار می کنند و کودک تنبیه بدنی می شود که به عقیده ما در این جا هم آزار جسمی اتفاق می افتد.

کریمی نکته دیگری که خانواده ها باید به آن توجه کنند را این گونه تشریح کرد: بی توجهی به کودک و عدم درک نیازهای کودک جزء کودک آزاری عاطفی است.

%d8%aa%d8%b1%d8%a8%db%8c%d8%aa-%da%a9%d9%88%d8%af%da%a9

کارشناس ارشد روانشناسی عمومی در ادامه خاطرنشان کرد: یکی دیگر از عوامل کودک آزاری ناشی از مشکلات اجتماعی است که فقر اقتصادی، مشکلات فرهنگی و سنت های غلطی که در خانواده ها وجود دارد، فرهنگ ضعیف تربیتی که تنبیه را مهم ترین ابزار تربیت می دانند، ترویج استفاده نادرست از موبایل و رسانه های جمعی و چنین مواردی را شامل می شود.

وی تصریح کرد: ما در دنیا قوانین محکمی برای کودک آزاری نداریم و این موضوع از نظر برخی از فعالان حوزه روانشناختی ضعف محسوب می شود.

عضو انجمن روانشناسان ایران خاطر نشان کرد: فقدان مهارت های کافی در رابطه با تربیت فرزند، اشتغال مادران که باعث کمبود عاطفی در کودک می شود، فشارهای مالی که باعث برآورده نشدن نیازهای کودک می شود و اعتیاد والدین که باعث بی مسئولیتی و کمبود عاطفه در والدین می شود، همگی از علل زمینه ای و پیش زمینه ای بروز کودک آزاری خواسته یا ناخواسته هستند.

مهناز کریمی یکی دیگر از جلوه های کودک آزاری را مربوط به طلاق دانست و در این زمینه گفت: قربانیان اصلی طلاق کودکان هستند، چون یا از مهر مادری و یا لطف پدری محروم می شوند و داشتن انتظارات غیر واقعی، درک و تصور تحریف شده و اشتباه از توانایی های کودک که متناسب با سن اوست، اتفاق می افتد.

این کارشناس بهزیستی همچنین بیان کرد: کودکی که از هر لحاظ مورد آزار قرار بگیرد به مرور زمان خودش را به صورت های مختلف نشان می دهد و همچنین کودکی که مورد خشونت پدر و مادر قرار بگیرد، در بزرگسالی به یک فرد پرخاش گر و ضد اجتماعی تبدیل می شود.

* درمان والدین، مهم ترین اقدام

وی افزود: کودکی که دچار مشکلات و کمبودهای عاطفی است در آینده نمی تواند محبتی به فرزندان و خانواده خود داشته باشد.

این روانشناس در توصیه به خانواده ها هم گفت: پدر و مادرها باید بدانند که معنای کودک آزاری چیست و کلاس های آموزشی، مدارس و رسانه ها می توانند نقش مهمی را هم برای والدین و هم برای کودکان ایفا کنند.

کریمی بالابردن سطح فرهنگی خانواده ها و وضع قوانین محکمی در خصوص کودک آزاری را گام مثبتی در این زمینه دانست و اذعان کرد: بعضی از متخصصان مهمترین اقدام را درمان والدین می دانند، اما درمان کودک هم ضروری است؛ در کل می توان گفت درمان به صورت گروهی است و متخصصین روانپزشکی اطفال، پزشکی قانونی، پزشک اطفال، مددکار اجتماعی و روان شناس در یک گروه درمان کامل شرکت دارند.

وی تصریح کرد: اصول درمان شامل حمایت از کودک، مراقبت و روان درمانی گروهی و خانواده درمانی است که خصوصاً در موارد کودک آزاری روحی، نیاز به بررسی روانشناختی کودک ضروری به نظر می آید؛ همچنین درمان اختصاصی برای اختلالات روحی و رفع ترس و اضطراب و برگرداندن اعتماد به نفس به کودک، بهبود اختلالات خواب و تغذیه ای، درمان خیس کردن رختخواب، بهبود توجه و صحبت کردن کودک هم ضرورت بالایی دارد.

انتهای پیام/صدای سلامت

دیدگاهتان را بنویسید

توجه: از انتشار نظرات توهین آمیز معذوریم.