به گزارش اصفهان شرق، روز دانش آموز بهانه ای شد تا به سراغ پژوهشگر 10 ساله ای از دیار شرق اصفهان برویم، آنهایی که برای یافتن پاسخ سوال خود، به کاوش در صحرا رفته است تا هزارتوی جهان را کشف کند.

پریا نیکبخت یکی از آن کودکان است که در پایه چهارم ابتدایی مشغول به تحصیل می باشد که با تشویق و همراهی ویژه پدرش موفق به ساخت مترسک خورشیدی شد.

دختری بسیار با اخلاق و باهوش همراه با ذهن کنجکاو

برای آشنایی با این مخترع کوچک در ابتدا با مدیر مدرسه اش هم کلام شدیم. شاکری پریا را دختری بسیار با اخلاق و باهوش توصیف کرد که در مدرسه نمونه است. او از ذهن کنجکاو پریا برای ما گفت و اینکه به راحتی از چیزی نمی گذرد.

وی افزود: با توجه به تاکیدات مقام معظم رهبری مبنی بر تقویت روحیه پرسشگری وزارت آموزش و پرورش جشنواره ای را با عنوان جابر بن حیان با هدف تحریک ذهن دانش آموان و واکاوی چیستی مسائل پیرامون و مشاهده دقیق محیط زندگی برگزار می کند.

شاکری ادامه داد: در این جشنواره آثار و پروژه های دانش آموزان دوره ابتدایی با یک رقابت سالم و هیجان انگیز در قالب نمایشگاه های علمی عرضه و داوری شده و در سطوح آموزشگاهی، منطقه ای استانی و کشوری برگزار می گردد.

مدیر مدرسه 15 خرداد نصرآباد تصریح کرد: برگزاری این جشنواره می تواند زمینه شکوفایی استعدادهای و پرورش خلاقیت ها دانش آموزان را در سطح جامعه فراهم می کند که پریا نمونه بارز آن است. نگاه دقیق به محیط پیرامون از سوی کودکان و نوجوانان و مطالعه آن قطعاً می تواند به طرح بسیاری مشکلات و معضلات جامعه و بیان راه حل کمک کند.

وی خاطرنشان کرد: اگر دانش آموز در این دوره بتواند به پژوهش و تحقیق بپردازد و این تمرین را در مدارس خود انجام دهد قطعا در بزرگسالی و در دانشگاه یک محقق، مشاهده گر و تحلیل گر خوبی خواهند شد.

خانم شاکری به دانش آموزانی مانند پریا افتخار و برایشان آرزوی توفیق و موفقیت دارد.

ایجاد جرقه طرح مترسک خورشیدی در زمین کشاورزی

در ادامه گفتگو با این مخترع همراه شدیم. با ذوق و شوق فراوان از اختراعش می گفت. پریا از روزی گفت که همراه پدرش به مزرعه رفته بود و قوطی های حلبی که دورتادور زمین آویزان شده بود توجه اش را جلب کرد.

این دانش آموز نمونه شرق اصفهان تعریف کرد: از پدرم که همراه همیشگی من است دلیل آن را پرسیدم و ایشان برای من گفتند که این کار برای ترساندن پرندگان از زمین است تا محصولاتمان آسیب نبیند.

پریا نیکبخت دوست داشت درباره مترسک خورشیدی که با دستان کوچکش ساخته بود حرف بزند و ادامه داد: چند روز فکرم مشغول مزرعه بود و دوست داشتم کاری کنم که این همه زحمت نداشته و در عین حال کارآمدی داشته باشد.

طرح من نمونه کوچکی است تا افراد با امکانات بیشتر آن را توسعه دهند

وی افزود: با همکاری پدرم شروع به ساخت با وسایل ساده کردم. آرمیچر پرقدرت، حلبی برش داده شده، باتری های قلمی و یک مکعب چوبی وسایلی بود که در ساخت مترسک خورشیدی استفاده کردم. در زمین کشاورزی آن را امتحان کردم و از اینکه بازتابش نور خورشید را به خوبی انجام دادم خوشحال شدم.

برگزیده جشنواره جابربن حیان در بین صحبت هایش جمله قابل تاملی داشت. او گفت من این نمونه کوچک را ساختم تا افرادی که امکانات و فکرهای بزرگتری دارند از آن استفاده کنند و بتوانند یک مترسک خورشیدی خیلی بزرگ برای زمین های کشاورزی تولید کنند.

پریا از اینکه طرحش در منطقه و استان و آخر در کشور برگزیده شده بود بسیار خوشحال بود و از طرح های جدیدی که در ذهنش بود صحبت می کرد. آرزو داشت درسش را ادامه دهد و در دانشگاه مهندس معماری بخواند تا برای مردم کشور مفید باشد.

این دختر کوچک با فکرهای بزرگ در شرق اصفهان ثابت کرد که کمبود امکانات و دوری از مرکز شهر هرگز عاملی برای نبود استعداد و جلوگیری از پیشرفت نیست. نقش خانواده در تشویق و حمایت از فرزندان بر هیچ کسی پوشیده نیست. برای کامل شدن گزارش به سراغ پدر پریا رفتیم تا از آرزوهای پدرانه اش باخبر شویم.

ذهن کاوشگر پریا در جستجوی راه حل مشکلات

پدر پریا بازنشسته نیروی انتظامی است. از هوش و استعداد دخترش تعریف می کند و از کنجکاوی و حس کاوشگری پریا می گوید. از اینکه او دوست دارد علت همه مسائل را کشف کند و برای همه مشکلات راه حلی پیدا کند.

آقای نیکبخت از روزی که با پریا به مزرعه رفته بود سخن گفت و تعریف کرد که بندکشی دور زمین و آویزان کردن حلبی و وسایل براق برای ترساندن پرندگان اولین جرقه را به ذهن پریا زد و به من گفت که می خواهد یک وسیله با کارآمدی بهتر درست کند تا در طرح جابر بن حیان هم شرکت داده شود.

پدر پریا با دخترش هم عقیده بود و بیان داشت که طرح کوچک دخترش می تواند نمونه های بزرگتری داشته باشد که نیاز است افراد متخصص بررسی کنند تا دستگاهی مدرن تر تولید و برای استفاده بهتر سرمایه گذاری شود.

با دلیل نظر خود را ثابت و راه حل بهتر را عملی می کرد

او از مراحل ساخت مترسک خورشیدی برای ما گفت و اینکه در طول ساخت، پریا نظرات مختلف و جالبی داشت. اگر من نظری داشتم با دلیل به من ثابت می کرد که اشتباه است و راه حل بهتر را عملی می کرد. ما دستگاه را به زمین بردیم و آنجا تست کردیم که خوشبختانه جواب داد.

پدر پریا پا به پای دخترش حرکت می کند. از جایگاه دختر در خانواده صحبت می کرد و از اینکه وظیفه پدر و مادر بها دادن و همراهی فرزندان است. صحبت هایش را اینگونه ادامه داد که ما به دلیل کشاورزی با طرح پریا به صورت عملی درگیر بودیم و می دانستیم که اگر چنین دستگاهی از ابتدا در مزرعه کار کند همه محصولات به صورت یک دست رشد می کند  و خیلی از آسیب ها مانند کرم زدگی به وجود نمی آمد.

آقای نیکبخت از وضعیت اقتصادی منطقه صحبت کرد و اینکه گسترش دادن چنین طرح هایی نیاز به حمایت و سرمایه دارد. افراد متخصصی که وارد شوند و با نظرات مختلف اصولی و کارشناسی طرح را توسعه دهند.

نگرانی از در حد طرح ماندن فکر و ایده پریا و امثال او

پدر بازنشسته نیروی انتظامی از طرح ها و ایده هایی که در ذهن پریا وجود دارد هم خوشحال است و هم دغدغه مند. دغدغه پدر این بود که چنین طرح هایی نیاز به حمایت ها و بررسی های بزرگتری دارد تا قابل استفاده شود و فقط در حد یک طرح باقی نماند.

وی ادامه داد: مسئولان مربوطه باید توجه بیشتری نشان دهند و هر ارگانی که می تواند در توسعه و عملی ساختن طرح ها وارد عمل شود به اقتصاد و علم کشور کمک شایانی خواهد کرد. این فکر و ایده ها جدید است و وارداتی نیست.

پدر پریا با اشاره به استعدادهای دیگر مانند دختر خودش بیان داشت: اگر حتی در تشویق و جایزه دادن به این بچه ها دقت بیشتری شود و حمایت بهتری صورت بگیرد نتیجه بهتری خواهد داشت. نوع تشویق باید بنا به نیاز این دانش آموز در طولانی مدت باشد تا قدردان باشد و در حد یک جایزه کوچک در ذهنش باقی نماند.

حمایت از استعدادها مانند دانه های یک زنجیر است

این پدر از همراهان و مشوقان دانش آموزانی که در طرح جابر بن حیان هستند هم یادی داشت و درخواست کرد تا مسئولان از فکر و خلاقیت آنها هم استفاده کنند شاید در حل مشکلات کمکی باشند.

آقای نیکبخت در پایان گفتگو اظهار کرد: اگر دانش آموزان این چنینی رها نشوند حتما به نفع علم و اقتصاد کشور است. آینده برای همین بچه ها است و خودشان با طرح ها و آرزوهایشان قرار است زندگی کنند. پدر و مادرها باید از فرزندان خود حمایت کنند و به فکر و کارشان ارزش و احترام بگذاریم.  شاید همه پدر و مادرها براین امر واقف باشند ولی وقتی خودشان حمایت های بزرگتری نبینند نمی توانند کاری کنند. حمایت از استعدادها مانند دانه های یک زنجیر است که هرچه طولانی تر شود قطعا محکمتر خواهد بود.

انتهای پیام/ پروانه شریفی