به گزارش اصفهان شرق، به نقل از صاحب نیوز، بیکاری یکی از مسائل پیچیده و بغرنج کشورهای رو به رشد است که یکی از دلایل آن افزایش سریع جمعیت می­ باشد که متداول ترین نوع آن در ممالک در حال توسعه، بویژه در آن دسته از کشورها که هنوز ساختاری مبتنی بر کشاورزی و روستایی به صورت سنتی و کهن دارند بیکاری پنهان است.

از پیامدهای مثبت رشد و توسعه­ صنایع دستی، کاهش بیکاری و افزایش فرصت­های شغلی است؛ بویژه در مناطق روستایی که کشاورزان در ماه­هایی از سال با بیکاری فصلی مواجه هستند، وجــود امکاناتی برای کار در زمینه ­ی صنایع دستی سبب اشتغال آنها و افزایش تولید خود صنایع دستی می ­شود.

صنایع دستی با قابلیت­ ها و خصوصیات ویژه خود از جمله عدم نیاز به سرمایه گذاری زیاد و امکان ایجاد در توسعه آن در مناطق روستایی به ویژه در داخل محل سکونت روستائیان می‌تواند چنین نقش مهمی را به نحو مطلوب ایفا کند، چنانچه در زمان حاضر نیز در تعداد زیادی از روستاها، کشاورزان و خانواده شان با پرداختن به صنایع دستی و تولید محصولاتی نظیر قالی، گلیم، رودوزی، پارچه های دست بافت، سفال، حصیر و … به درآمد جنبی قابل توجهی دست یافته اند و همین امر مانع مهمی از مهاجرت آنان به شهرها بوده است.

افزون بر آن در برخی از مناطق نظیر مناطق کویری، به سبب فقدان امکانات کشاورزی و یا فعالیت های صنعتی به صورت جدید صنایع دستی و خانگی می‌تواند مهمترین منبع کار و اشتغال باشد.

۱۰ تا ۱۲ میلیون نفر  در زمان حاضر بطور غیر مستقیم و چهار تا پنج  میلیون نفر بطور مستقیم در کشور در کلیه­ فرآیندهای تولید تأمین مواد اولیه، تهیه­ ی زیرساخت، ساخت محصولات، توزیع و فروش و صادرات صنایع دستی مشغول فعالیت هستند.

افزایش تولید ملی

از آنجایی که نیروی کار، مواد اولیه مصرفی و ابزار و وسایل کار صنایع دستی در داخل کشور تولید کننده، در دسترس است لذا افزایش میزان تولید و فروش فرآورده های آن اثر مستقیمی در ازدیاد «تولید ناخالص ملی» دارد.

امروزه برخی از کشورهای در حال رشد که صاحب صنایع دستی هستند، به جای صدور مواد خام نظیر پنبه، پشم، کنف، پوست، چوب، ابریشم و .. آنها را به محصولات صنایع دستی که ارزش افزوده­ بالایی دارند، تبدیل کرده و یا در داخل بفروش رسانده و یا به خارج از کشور صادر نمایند.

نکته­ قابل ذکر این است که تعیین سهم واقعی صنایع دستی در مجموع تولیدات ملی کشورهای مختلف جهان امکان پذیر نیست.

توسعه صادرات

تجربیات به دست آمده از بازرگانی بین المللی نشان داده است که اغلب کشورهایی که اقتصاد تک محصولی دارند و درآمدشان به یک چند قلم محدود کالاهای صادراتی وابسته است، با کاهش هر چند جزئی در بهای جهانی مواد صادراتی­شان، تراز پرداخت­هایشان بهم خورده و توازن مالی­شان را از دست می­ دهند.

از سوی دیگر بنیان اقتصادی ممالک در حال رشد به گونه ای است که برای اجرای برنامه های توسعه اقتصادی و اجتماعی و حتی برای تأمین حداقل نیازهای خود، به ارز زیاد نیاز دارند و این امر نیز در گروی صادرات مواد و محصولاتشان است.

محصولات صنایع دستی از جمله­ ی محصولاتی با ارزش افزوده­ ی بالا است که ارزآوری زیادی دارند. لذا اغلب کشورهای صاحب صنایع دستی می‌کوشند تا با اتخاذ تدابیر حمایتی و سیاست های تقویتی موجبات رشد و توسعه صادرات صنایع دستی را فراهم کنند.

صنایع دستی به عنوان هنری دینی – دنیوی

صاحب نظران و اندیشمندانی که در حوزه هنرهای دینی فعالیت دارند هنرهای سنتی را هنری مقدس می‌دانند و بر این عقیده هستند که این گونه آثار هر چند توسط فرد یا افراد مشخصی تولید می ­شوند ولی از آنجا که امضاء فردی و هویت شخصی ندارند، حالت تجریدی داشته و فرا زمانی و فرامکانی می­ باشند. از این رو آثاری که در عرصه معماری چون مقرنس، آینه کاری، کاشیگری و در عرصه دیگر هنرهای سنتی پدید می‌آید در زمره هنرهای دینی و مقدس قرار دارند.

آثار صنایع دستی هر کشور تجلی گاه اوج معنویت هنری، تبلور عینی فرهنگی و اندیشه های ژرف فردی و کمال ذوق و سلیقه­ ی جمعی و فردی آن کشور است. هر یک از محصولات صنایع دستی می­ تواند سفیر شایسته و مناسبی برای معرفی فرهنگ کشور خاستگاه خود باشد. از این رو آثار صنایع دستی را می‌توان «تولید فرهنگی» قلمداد کرد؛ چرا که هر قطعه آن نمایانگر آداب و رسوم، فرهنگ بومی و معنوی کشور محل تولید آن است.

توسعه صنعت گردشگری و مبادلات فرهنگی

همانطور که گفته شد صنایع دستی یکی از مظاهر فرهنگی و هنری هر کشوری محسوب می‌شود و با توجه به اینکه هر فرآورده دستی بازگو کننده خصوصیات تاریخی، اجتماعی و فرهنگی کشور محل تولید خود می­باشد، می تواند عامل مهمی در شناساندن فرهنگ و تمدن به مردم سایر کشورها و ملت­ها باشد و گردشگران زیادی را جذب آن کشور کند.

امروزه در کنار آثار تاریخی، فرآورده های دســتی بــا طرح ها و اصالت های ویژه خود وسیله­ ای برای جذب گردشگر محسوب می­ شوند و می­ توانند مکمل دیدنی­های تاریخی هر کشور باشند.

امروزه در کشور خودمان مراکز فروش و عرضه صنایع دستی در جنب آثار تاریخی و باستانی ایجاد شده است که خود این امر می­تواند منجر به افزایش فروش صنایع دستی شود. به این ترتیب ملاحظه می‌شود که صنایع دستی و صنعت گردشگری بر یکدیگر اثر متقابل داشته و می‌توانند موجبات رشد و توسعه یکدیگر را فراهم سازند.

انتهای پیام/