به گزارش اصفهان شرق، آب‌انباری که با صدها پله، عطش رسیدن به آب را دو چندان می‌کند اما با ورود به دالان، ابتدا خنکای هوا، گرمای جسمت را می‌گیرد و با رسیدن به پایاب، نوشیدن چند جرعه از آب خنک آب‌انبار که کولر طبیعی بادگیر ها، آن را خنکای مطبوعی بخشیده است، عطشت را فرو می‌نشاند. این بنا های با ارزش در اکثر شهرهای حاشیه کویر و مناطق کم‌آب ایران بنا شده است.

آب‌انبارها، آن روزها عطش مردم به آب را فرو می‌نشاندند و امروز میراثی گران‌بها حاصل از رنج آبا و اجدادی را برای ما به یادگار گذاشته‌اند.

اهمیت آب‌انبار در گذشته به حدی بود که بسیاری از خیران اقدام به وقف آب‌انبار می‌کردند اما برخی ازاین آب‌انبارهای موقوفه اکنون به حال خود رها شده‌اند و به تدریج رو به تخریب می‌روند..

آب‌انبارها اماکنی هستند که در سراسر راه‌های ایران و در شهرهای مختلف این سرزمین برای تامین آب آشامیدنی ساخته می‌شدند و هنوز بقایای آب انبارهایی از قرن ۶ و هفتم هجری قمری در کشور به جای مانده است.

در تودشک فقط یک آب‌ انبار عمومی وجود دارد که آن هم در مرکز شهر کنار مقبره پیشوای دینی بنام سید محمود واقع شده است که با مشارکت اقشار مختلف مردم اعم از زن و مرد و پیر و جوان ساخته شده است، بدین ترتیب که مردها روزها مشغول به حفاری بوده و شب ها خاک های حفاری شده توسط زن ها از محل خارج می شد.

این اثر گرانبها امروز صدایی از پهنای بی کسی سر داده است و بر دیواره های این مکان، صدها زخم حاصل از بی توجهی مانده است.

به دلیل بی توجهی مسئولان، سقف بادگیرهای آب انبار تودشک در حال تخریب است و شکاف های بزرگی بر بدنه دیواره ها دیده می شود و در این زمینه حمایت مسئولان میراث فرهنگی را در بازسازی می طلبد.

آب انبار تودشک همچنان فعال و آب مخزن آن از قنات حیدر آباد که آب گوارایی دارد تامین می‌شود.