سرویس: تولیدی 20:34 - سه شنبه 29 تیر 1395

ترجمه اختصاصی؛

حمایت مردمی از اردوغان ساختگی یا واقعیت

تجمع چند هزار نفری حامیان اردوغان در آنکارا و میدان تقسیم استانبول حمایت مردمی محسوب نمی شود و به نوعی بیشتر از آنکه واقعیت باشد به نمایش شبیه بود.

به گزارش اصفهان شرق، تجمع مردم ترکیه در حمایت از اردوغان به دنبال کودتای بی نتیجه روز جمعه مشکوک بود. همانند تمام رهبران، اردوغان می تواند برای نشان دادن حمایت مردمی، احزاب وفادار به خود را با یک اعلامیه کوتاه بسیج کند.

تظاهرات روز شنبه بیشتر به یک نمایش شبیه بود تا واقعیت!

حمایت واقعی به دنبال یک کودتای شکست خورده ده ها یا صدها هزار نفر را داوطلبانه به خیابان ها می کشاند. همانطور که بعد ازکودتای یازدهم آوریل 2002 بر علیه هوگو چاوز در ونزوئلا، حمایت مردمی عظیمی به وقوع پیوست و اعتراضات مردمی به طور خودجوش صورت گرفت. دهها هزار نفر به خیابان ها ریختند و خواستار این بودند که هوگوچاوز به قدرت برگردد.

در 13 آوریل او دوباره به قدرت برگشت در حالی که خطاب به مردم ونزوئلا می گفت ما ثابت کردیم که ملت متحد هرگز شکست نخواهد خورد. چاووز یک دموکرات عالی رتبه، یک قهرمان مردمی، محبوب و مورد حمایت اکثریت بود.

103393963TurkishSoldiersNEWS-large_trans++eo_i_u9APj8RuoebjoAHt0k9u7HhRJvuo-ZLenGRumA-400x250

اردوغان در مارس 2003 به نخست وزیری رسید، سپس از آگوست 2014 رئیس جمهور ترکیه شد. اویک حاکم مستبد و یک قانون شکن بین المللی است که در سه کشور با کردها جنگ به راه انداخت و از داعش و دیگر گروه های تروریستی حمایت کرد. او مخالف آزادی های مدنی بوده و با هر کس که نسبت به ظلم و ستم  او اعتراض داشته باشد بی رحمانه برخورد می کند.

حکومت او بیشتر یک حکومت پلیسی است تا یک حکومت دموکراسی و انتقاد از او تروریسم یا خیانت به حساب می آید. روزنامه نگاران مستقل، دانشگاهیان، دانشجویان، طرفداران حقوق بشر، حقوق دانان و دیگر فعالان دلسوز مثل زندانیان سیاسی در شرایط خشونت باری به سر می برند.

در ترکیه نقض حقوق مدنی و انسانی امری پیش پا افتاده است. تنها قدرت و ثروت مهم است. مردم برای برطرف کردن نیازهای معمولی خود با مشکل روبرو هستند. خشونت نئولیبرال در اولویت قرار دارد.

بنابراین تجمع چند هزار نفری حامیان اردوغان در آنکارا و میدان تقسیم استانبول حمایت مردمی محسوب نمی شود. خاطرات اواخر می و اوایل ژوئن سال 2013 که میدان تقسیم محل تظاهرات عظیم ضد رژیم بود فراموش نشده است. معترضان شعار می دادند اردوغان باید برود. این تظاهرات خشونت پلیس را به دنبال داشت. اعتصاب های سراسری تحت تعقیب قرار گرفت و به دنبال آن خشم عمومی علیه سرکوبگری، خشونت نئولیبرال و جنگ در سوریه شعله ور شد. میدان تقسیم آن زمان در تضاد با میدان تقسیم امروز است و حمایت مردمی ساختگی بر چهره ی این نارضایتی دیرینه نقاب افکنده است.

آیا این اعتراضات قدرتمند تر از قبل فوران خواهد کرد وحکومت ظالمانه اردوغان به برکناری او خواهد انجامید؟ و یا این که او با مشت آهنین به حاکمیت بلا معارض  خود در ترکیه ادامه خواهد داد؟ باید منتظر ماند و دید.

http://www.globalresearch.ca/public-support-for-turkeys-erdogan-more-suspect-than-real/5536324

 

همچنین بخوانید:

دیدگاهتان را بنویسید

توجه: از انتشار نظرات توهین آمیز معذوریم.