سرویس: اجتماعی 08:08 - شنبه 12 تیر 1395

رانت خواران و وارد کنندگان بازار را در دست گرفتند؛

بازگشت سلطان شکر

خبر ترخیص ۶۵ هزار تن شکر از بندر امام و واردات بیش از ۲۰۰ هزار تن شکر تا پایان تیر ماه اعلام شد تا واردکنندگان با نقشه ای حساب شده به آرزوی خود برسند و دولت را پس از مدت ها وادار به واردات شکر کنند. بدین ترتیب صنایع قند که در لبه پرتگاه ورشکستگی قرار داشتند، طعم تلخ واردات را نیز به ظرفیت اندک تولید خود اضافه کردند.

به گزارش اصفهان شرق، به نقل از صاحب نیوز، خبر کوتاه بود،۹ تیرماه مدیرعامل یک کارخانه قند در گفت‌وگو با فارس ازکمبود شکر سفید در بازار خبر می دهد که باعث شده تا قیمت ها به مرز۳ هزار تومان برسد.

همان روزدبیر انجمن صنفی صنایع شیرینی و شکلات نیز در مصاحبه تفصیلی خبر مشابهی را اعلام و ازتعطیلی بسیاری از کارخانجات شیرینی و شکلات به دلیل نبود شکر خبر می دهد.
عدم عرضه شکر سفید در بورس خبر دیگری بود که این دو نفر به طور گسترده اعلام کردند.

واکنش به این خبر عجیب آنقدر وسیع بود که در اصفهان، با وجودی که اتحادیه صنف و شیرینی از کاهش ۳۰تا۵۰درصدی تولید شیرینی به دلیل عدم اقبال مردم خبر داده بود، شهروندان اصفهانی برای خرید شکر هجوم بردند و در نهایت قیمت ها در اصفهان تا ۳۲۰۰تومان به ازای هر کیلو شکر افزایش یافت و این در حالی بود که اغلب واحدهای تولیدی از نبود شکر خبر می دادند و یا موجودی خود را به طمع افزایش قیمت، پنهان کرده بودند.

پنج شنبه هفته گذشته، توزیع گسترده شکر به نرخ دولتی و ۲۳۰۰تومان در هر کیلو در بازارهای روز کوثر در اصفهان آغاز شد تا مردم دوباره خود را برای خرید آماده کنند.
همان روز،۹ تیر، معاون بازرگانی داخلی شرکت بازرگانی دولتی ایران از موجودی مناسب ذخایر شکر کشور خبر داد و گفت: هیچگونه محدودیت و مشکلی در زمینه تامین شکر مورد نیاز صنف و صنعت وجود ندارد.

در روز یاد شده، خبر ترخیص ۶۵ هزار تن شکر از بندر امام و واردات بیش از ۲۰۰ هزار تن شکر تا پایان تیر ماه اعلام شد تا واردکنندگان با نقشه ای حساب شده به آرزوی خود برسند و دولت را پس از مدت ها وادار به واردات شکر کنند.

بدین ترتیب صنایع قند که در لبه پرتگاه ورشکستگی قرار داشتند، طعم تلخ واردات را نیز به ظرفیت اندک تولید خود اضافه کردند.

**یک دروغ بزرگ
قحطی یک باره شکر در بازار آنقدر عجیب بود که به دروغ شباهت داشت.
اواخر سال گذشته، علیرضا اشرف،رئیس هیات مدیره انجمن صنفی کارخانه های قند و شکر، به فود پرس،اعلام می کند که این کارخانه هادر سال ۹۴ رکورددار تولید قندو شکر بوده است؛اما بازار فروش با توجه به وضعیت نامناسبی که داشته بارکود همراه بوده است.

همان زمان، دبیر انجمن صنایع قند و شکر اعلام می کند که”مصرف شکر با رکود حاکم بر صنایع، کاهش یافته و بخشی از شکر تولیدی در کارخانه‌ها انبار شده است.”
بهمن دانایی، همچنین از تولید بی سابقه چغندر‌ قند در سال گذشته خبر می دهد که نسبت به ۸ سال گذشته بی‌سابقه بوده است.

رئیس انجمن صنفی کارخانه‌های قند و شکر نیز اعلام می کند که حدود ۶۰۰ تا ۷۰۰ هزار تن شکر به دلیل رکود حاکم بر این بازار در انبارهای صنایع قند و شکر مانده و به فروش نرفته است.

شکر

خرداد سال جاری در یکی از جلسه های علنی شورای اسلامی شهر اصفهان، خبر ورشکستگی کارخانه قند نقش جهان پرده برداری می شود.
کارخانه ای که در حال حاضر و پس از تعدیل نیرو به دلیل وجود رکود و عدم توان فروش محصولاتش با۸۰۰نیرو و ظرفیت حدود۳۰درصد مشغول به کار بوده و از آنجایی که حدود۶۰درصد سهام این کارخانه به نام شهرداری اصفهان است برای فروش اموال و پرداخت بخشی از بدهی میلیاردی خود به بانکها از شورای شهر اصفهان، کسب تکلیف کرده است.

حال چه شده که پس از گذشت چندماه، ناگهان انبار کارخانه ها از قند و شکر خالی می شود و فریاد وانفسای کارخانه های شکلات و شیرینی، گوش فلک را کر می کند که شکر نیست و به راستی عرضه شکر سفید در بورس مختل می شود؟

**خیانت بزرگ!
تا اواخر دهه۷۰و اوایل دهه۸۰نیز هنوز اوقات صنعت قند و شکر تلخ نشده بود.
کارخانه ها با چغندر کاران و مزارع نیشکر عقد قرارداد کرده و حتی سموم و بذرهای مورد نیاز آنها را نیز تامین کرده و سرانجام به قیمتی مناسب چغندر قند را خریداری و شکرخام، شکر سفید و در نهایت قند تولید می کردند.

امروز همانگونه که در ابتدای گزارش نیز نقل شد مدیرعامل یک کاخانه قند از نبود و عدم واردات شکر سفید اظهار نگرانی می کند چرا که چرخ کارخانه اش با شکر وارداتی می چرخد.
ماجرا اسفناک تر از این حرفهاست و حتی کارخانه ها ی تولید شکر نیز با شکر خام وارداتی، کار می کنند.

رانت، دلارهای نفتی و این روزها ارز مبادلاتی باعث شده تا واردات شکر، عرصه را بر کشاورزان و صنعتگران تنگ کند.ماجرایی که چند روز اخیر اتفاق افتاد، حکایت تلخ اواسط دهه ۸۰ وبازگشت سلطان شکر را تداعی می کند.

وارادت بی رویه و انحصاری بودن آن باعث شد تا میزان تولید چغندر در کشور که در سال ۸۵ رقم ۶ میلیون و ۶۰۰ هزار تن بود، در سا‌ل‌های ۸۷ و ۸۸ به کمتر از ۲ میلیون تن برسد.
در سال‌های ۸۵ تا ۹۲ میزان واردات شکر بیش از یک میلیون تن بود و حتی در یکی از این سال‌ها ۲ میلیون تن شکر به کشور وارد شد.

این در حالیست که چغندرقند نیاز چندانی به آب نداشته و علاوه بر آن به حفظ کیفیت خاک برای کاشت سایر محصولات کمک می کند. عدم حمایت از این صنعت باعث شد تا کارخانه ها نیز به کشاورزان بی محلی کنند و این چنین شد که کشت پیاز جایگزین چغتدرقند در اصفهان شد.

به تازگی روابط عمومی جهاد کشاورزی استان اصفهان اعلام کرده است که زمین های زیر کشت چغندر قندر در سال زراعی جاری در استان اصفهان به ۱۵۰ هکتار رسیده که این رقم حدود سه برابرسال قبل است.

این در حالیست که در دهه گذشته سطح زیر کشت این محصول در اصفهان، حداقل ۴یا۵برابر این میزان بود.فعالان این بخش اعلام کرده اند که صنعت قند و شکر از نظر ماشین آلات و خط تولید،ظرفیت های تولیدی لازم را در اختیار دارد تا به خودکفایی در این بخش منجر شود.

به معنای دیگر کشور ظرفیت تولید چغندر قند و شکر از نیشکر را دارد و می تواند بیش از نیاز داخل نیز تولید کند؛اما مشکل اصلی بحث قیمت تمام شده،قیمت های تعرفه ای، کشش بازار و رانت های وارداتی است.

دیدگاهتان را بنویسید

توجه: از انتشار نظرات توهین آمیز معذوریم.