اصفهان شرق/ سید روح الله رفعتی پور، بدون شک در طول تاریخ تشیع، مرجعیت دینی به عنوان نهادی خالص و برآمده از تفقه در دین، در عرصه های گوناگون نقش آفرینی بسیار داشته است.

قرن هاست که مرجعیت دینی از کیان دین در حوزه های گوناگون حراست کرده و خدمات شایانی نموده است؛ به ویژه در حوزه سیاست این نقش آفرینی بسیار پررنگ بوده و در مقاطع گوناگون به خوبی نمایانده شده است. در دوران معاصر، نمونه های بارز آن را می توان در صدور حکم تاریخی میرزای شیرازی در تحریم استعمال توتون و تنباکو، رهبری میرزا محمدتقی شیرازی در جریان نهضت استقلال طلبی مردم عراق، رهبری شهید شیخ فضل الله نوری در نهضت مشروطه، فعالیتهای سیاسی شهید آیت الله مدرس، اقدامات سیاسی و مبارزاتی آیت الله کاشانی و بسیاری دیگر از علمای بزرگ شیعه مشاهده نمود.

اما به حق بزرگترین حرکت سیاسی مرجعیت شیعه، همانا نهضت اسلامی امام راحل عظیم الشأن است که از ابتدای دهه چهل شمسی آغاز شد و در سال 1357 به پیروزی رسید و منجر به تأسیس نظام پر افتخار جمهوری اسلامی ایران گشت.

تفکر و اقدام انقلابی بخشی از منظومه فکری اسلام ناب است که همواره از سوی نهاد مقدس مرجعیت مورد نظر بوده و توانسته در مقاطع گوناگون، ممالک اسلامی را از خطر استبداد، استعمار و اضمحلال نجات بخشد.

آنچه در سالهای اخیر در کشورهای اسلامی اتفاق افتاد، الگوگیری از انقلاب شکوهمند اسلامی ایران در نفی سلطه اجانب و نیز نفی استبداد از ممالک اسلامی بود؛ اگرچه در برخی کشورها با انحراف جریان مبارزه از مسیر اصلی، نتیجه مطلوب حاصل نشد، اما تفکر انقلابی در اعماق وجود جوامع اسلامی ریشه دوانده و روز به روز در حال رشد و نمو است.

در این میان، بحرین اوضاع دیگری دارد. ملت مظلوم بحرین همچنان مقاوم و پابرجا در مسیر انقلابی گری مبتنی بر اسلام ناب بر خواسته های حق خود پای می فشرند.

بحرین کشوری است که اقلیت غیر بومی وابسته به وهابیت سعودی بر آن حاکم شده و هر روز بیش از گذشته حقوق ملت را پایمال می کند. قطعاً اگر خیانت محمدرضا پهلوی در جداسازی بحرین از خاک مقدس ایران نبود، امروز مردم عزیز و مظلوم بحرین دچار این شرایط نبودند.

اما آنچه در این روزها اتفاق افتاد، دقیقاً به دلیل آگاهی دشمن نسبت به جایگاه مرجعیت دینی و نقش مؤثر آن در حرکت های ملل مسلمان بود. سلب تابعیت آیت الله شیخ عیسی احمد قاسم – عالم برجسته بحرین که رهبر فرزانه انقلاب به زیبایی ایشان را “ستاره‌اي در آسمان تشيع” لقب دادند- به دستور پادشاه وهابی عربستان سعودی و توسط حکومت سفاک بحرین، به منظور حذف رهبری نهضت و فاصله انداختن بین مردم و رهبری بود. نکته مهم آن است که دشمن میزان تأثیر مرجعیت را می داند اما قادر به فهم این نکته نیست که آنچه مهم است تفکر دینی است که توسط مرجعیت ارائه می شود و دور یا نزدیک بودن جغرافیایی نقشی در این قضیه ندارد؛ همانگونه که امام عظیم الشأن ما سالها در غربت از وطن به سر برد اما بزرگترین انقلاب دوران معاصر را رهبری نمود و ریشه استبداد و استعمار را این مملکت بر کند.

آنچه امروز باید مورد توجه قرار گیرد این است که همه مسلمانان جهان باید نسبت به تحولات بحرین حساسیت نشان داده و تا سرحد توان از مردم و مرجعیت بحرین حمایت نمایند. این یک وظیفه اسلامی و انسانی است که پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله) فرمود: «مَنْ اَصْبَحَ و لم یَهْتَمّ بِاُمورِ الْمُسْلِمینَ فَلَیْسَ مِنْهُمْ وَ مَنْ سَمِعَ رَجُلاً یُنادى یا لَلْمُسْلِمینَ فَلَمْ یُجِبْهُ فَلَیْسَ بِمُسْلِمٍ؛ هرکس صبح کند و به امور مسلمانان همت نورزد، از آنان نیست و هرکس فریاد کمک خواهى کسى را بشنود و به کمکش نشتابد، مسلمان نیست.»(1)

تفکر انقلابی ایجاب می کند مسلمانان موضع قاطعانه و انقلابی اتخاذ کرده(2) و نسبت به مستکبران و به ویژه آمریکا که حامی اصلی آل سعود و آل خلیفه و دیگر جنایتکاران جهان است، فریاد اعتراض سر دهند(3) و به هیچ عنوان نسبت به حمایت از مردم مظلوم بحرین و عالم بزرگوار آیت الله شیخ عیسی احمد قاسم، اهمال نورزند.

در این راستا، بیانیه سردار سرافراز سپاه اسلام، قاسم سلیمانی عزیز و مقتدر را می توان از مصادیق حمایت از مظلوم و مقابله با ظالم که وصیت مهم مولی الموحدین و امام المتقین (علیه السلام) (4) است دانست. متأسفانه ما امروز با دیپلماسی انفعالی از سوی برخی مسئولین کشور به بهانه تنش زدایی مواجهیم و انقلابی گری ایجاب می کند این خلأ موجود با دیپلماسی تهاجمی به منظور رفع تهدیدات پُر شود. بیانیه سراسر اقتدار فرمانده رشید سپاه قدس که بر اساس مسیر ترسیم شده از سوی امام راحل و رهبر معظم انقلاب در ایفای نقش انقلابی صادر شده، مصداق دیپلماسی تهاجمی و مقابله با خصم ظالم است.

در پایان بخشی از پیام امام عظیم الشأن به مناسبت سالگرد کشتار خونین مکه و پذیرش قطعنامه 598 به عنوان مسیر اصلی حرکت جامعه اسلامی و انقلابی بیان می گردد:

« راستی اگر مسلمانان مسائل خود را به صورت جدی با جهانخواران حل نکنند و لااقل خود را به مرز قدرت بزرگ جهان نرسانند، آسوده خواهند بود؟ هم اکنون اگر آمریکا یک کشور اسلامی را به بهانه ی حفظ منافع خویش با خاک یکسان کند، چه کسی جلوی او را خواهد گرفت؟ پس راهی جز مبارزه نمانده است، و باید چنگ و دندان ابرقدرتها و خصوصاً آمریکا را شکست، و الزاماً یکی از دو راه را انتخاب نمود: یا شهادت یا پیروزی. که در مکتب ما هر دوی آنها پیروزی است. که ان‏شاءاللّه‏ خداوند قدرت شکستن چهارچوب سیاستهای حاکم و ظالم جهانخواران، و نیز جسارت ایجاد داربستهایی بر محور کرامت انسانی را به همه ی مسلمین عطا فرماید؛ و همه را از افول ذلت به صعود عزت و شوکت همراهی نماید.»(5)

پی نوشتها:

1) کافى، ج 2، ص 164، ح 5

2) بیانات رهبر انقلاب در دیدار وزیر و کارکنان وزارت امور خارجه، 31/5/۱۳۶۸

3) بیانات رهبر انقلاب در مراسم بیعت دانشجویان، 23/3/1368      

4) نهج البلاغه، نامه 47

5) صحیفه امام، ج ۲۱، ص ۸۳