به گزارش اصفهان شرق، به نقل از صاحب نیوز- معصومه طاهری/ سال گذشته وقتی در میان فیلم های ریز و درشت جشنواره فیلم فجر، فیلم «ایستاده در غبار» برگزار شد برخلاف انتظار خیلی ها یک فیلم ارزشی (خلاف جریان فیلم سازی و آثار ارائه شده در جشنواره فجر) از نهادی تازه برآمده به نام اوج ، به واقع اوج گرفت و به عنوان بهترین فیلم انتخاب شد. فیلمی که در کنار«بادیگارد» ابراهیم حاتمی کیا از همین موسسه برای جشنواره ارسال شده بود البته حاتمی کیا نام بزرگی است که فیلم های تاثیرگذاری را تاکنون ساخته است، ولی کسی فکرش را هم نمی کرد یک فیلم اولی کم تجربه بتواند در کنار بزرگان و پیشکسوتانی مانند حاتمی کیا چنین خوش بدرخشد و عرض اندامی کند.

مهدویان کارگردان جوان و خوش فکر «ایستاده درغبار» قبل ازاین نیز سریال مستند زیبایی را درباره شهید باقری ساخته بود؛ سریالی که ردپای قوی از آن در فیلم « ایستاده در غبار» پیرامون شخصیت سردار احمد متوسلیان به خوبی نمایان شد.

اولین اظهارنظر درباره این فیلم خارج از جشنواره و اخبار رسانه ها و صحبت کارشناسان مختلف را شاید بتوان اظهارنظر اینستاگرامی نیکی کریمی دانست بازیگری که ظاهرا از نگاه تجربی و ایدئولوژیک همخوانی با سازندگان فیلم « ایستاده در غبار» و منش آنها نداشته باشد اما در عمل این فیلم آن قدر او را تحت تاثیر و مجذوب خود کرده بود که به تبلیغ آن پرداخت. اما این تنها اظهارنظر از سوی هنرمندان سینما نبود بعد از یک اکران خصوصی تقریبا بیشتر هنرمندانی که عقاید مختلف و شاید متعارضی هم دارند به تمجید و ستایش این اثر زیبا پرداختند حتی حمید فرخ نژاد معتقد بود در حق بازیگر این فیلم اجحاف شده است وگرنه او را باید به عنوان بهترین بازیگر مرد جشنواره فجر انتخاب می کردند.

وقتی پشت صحنه فیلم« ایستاده در غبار» و حرفهای کارگردان و بازیگر و البته چهره اصلی بازیگر را می بینیم به فرخ نژاد حق می دهیم. ظاهر چهره بازیگر اصلا به آنچه در فیلم و صورت متوسلیان نمایش داده شده است نمی خورد اما هنرمندانه انتخاب و گریم شده بود و بازیگر با اینکه هیچ دیالوگی با صدای خودش نداشت و تنها لب خوانی می کرد و میدان عمل بازیگری اش بسیار محدود بود آنچنان زیبا و اثرگذار از پس کار برآمده بود که حیرت تماشاچی را برانگیخته بود با این وجود در گفتگوی پشت صحنه فیلم می گوید.

اگرخود حاج احمد آمدو خواستیم همراه او فیلم را ببنیم من جرات نمی کنم باشم و نمی آیم. با اینکه انصافا خیلی خوب توانسته بود شمه ای زندگی سردار متوسلیان را روی پرده نقره ای سینما برای مخاطبانی که هیچ از او ندیده و نشنیده بودند به تصویر بکشد و احساسات خیلی ها را برانگیزد.

اعتراف می کنم که به شخصه تا قبل از فیلم « ایستاده در غبار» شناختی از سردار متوسلیان نداشتم تنها عکسی که از وی روی دیوار اتاق نصب کرده ام که چهره ای درهم دارد؛ نمی دانم شاید چون لبخند همیشگی سرداران شهید خطه اصفهان مانند شهید خرازی، همت، کاظمی و… روی لبان متوسلیان در عکس خنده ای نیست و برای هم نسل های خود من، متوسلیان غریب بود اما تاثیری که فیلم « ایستاده در غبار» بر من گذاشت بسیار زیاد بود حالا جور دیگری به عکس سردار متوسلیان در اتاقم نگاه می کنم و آرزوی بازگشتش را دارم.

به نظرم « ایستاده در غبار» هنرمندانه موفق شد تمام این ذهنیت های بسته و کلیشه ای را بشکند و توانسته است در قالب هنر به زیبایی او را معرفی کند چنانچه حتی هنرمندانی با تفکرات متضاد و به ظاهر غیرارزشی هم شیفته مرام و شخصیت متوسلیان شده اند و آرزوی بازگشت زود هنگامش را دارند.

این فیلم زیبا قدرت هنر واقعی انقلاب را نشان داد؛ قدرتی که سالهاست در پی سیاست ها و سیاستگذاری های مسئولان مهجور مانده و خاک می خورد. سازمان اوج بر خلاف شبکه افق خیلی خوب ظاهر شده است و الحق و الانصاف باید یکی از موفق ترین سازمانهای جوان و انقلابی دانست که توانسته است به خوبی از پی وظیفه خود برآید ؛ هرچند اوج بدون شک بی نقص نیست ونقایص وکاستی هایی هم دارد اما « ایستاده در غبار» تجربه به جا و نیکویی بود که اوج قدرت سینمای انقلاب را با آن به منصه ظهور رساند و اثبات کرد در محتوا و عمل چیزی کم نداریم اگر از خلاقیت ها حمایت دلسوزانه و خوبی بشود.