به گزارش اصفهان شرق، شاید بتوان کشف حجاب رضاخانی به بهانه ورود تجدد به ایران را نخستین جرقه ورود سلیقه طراحان و فرهنگ پوشش اروپایی و آمریکایی به کشوردانست.

تغییر سبک پوشش از لباده و دستار به کت و شلوارهایی با استایل انگلیسی و شاپو برای مردان و کت و دامن به جای چادر، چارقد، شلیته و .. برای زنان، نه تنها یک شبه رخ نداد که جذاب نشان دادن این پوشش جدید که به دنبال خود موجی از مصرف گرایی را نیز به همراه آورد، ثمره رفتاری زیرپوستی و طولانی مدت بود.

آنچه که امروز در کوچه و خیابان تمامی شهرهای ایران از سنتی و بومی تا فرا مدرن اتفاق افتاده نیز بی شباهت به کشف حجاب دوران رضاخان نیست که می توان گفت این سناریو به همان شیوه ولی با ابزارهایی متفاوت دوباره روی صحنه رفته است.

*به بهانه پوشش ایرانی
امروز از همان حجاب نصف و نیمه، دگمه نیز حذف شده تا به بهانه پوشش ایرانیها، لباده زنان ایران باستان در کوچه و خیابان خودنمایی کند.
مطالعه تاریخ پوشش در ایران نشان می دهد که حجاب به صورت کامل و با وسیله شبیه چادر از دوران هخامنشیان در ایران رواج داشته و به علت نبود تکنولوژی ساخت دگمه برای نگاه داشتن لباس روی بدن از پارچه ای بلند به نام دستار روی کمر استفاده کرده و به وسیله آن لبه های لباده یا عبا را روی هم آورده و لباس را فرم می داده اند.

در حال حاضر اشتباه رایجی در طراحی لباس به سبک ایرانی در کشور انجام می شود.
در حقیقت نمی توان نام کپی از تکه های مختلف پوشش در ایران قدیم و تبدیل آن به پوشش عصر حاضر را طراحی نامید چرا که لباس های ایرانیان در گذشته نه تنها دارای المان و بخش های مشخصی بوده که رنگهای خاصی نیز داشته است.

طراحی لباسی عجیب، بدون درز به سبک پانچ های سرخپوست ها و چاپ چند بته جقه بر روی لبه یا آستین و یا دوخت مانتویی بدن نما و بدون دگمه را نمی توان پوشش ایرانی نامید چرا که رگه هایی از کپی های پوشش اروپایی، نوعی بد سلیقه گی های خاص طراحان به همراه بی اطلاعی از تاریخ پوشش اصیل و حجاب ایرانی در آن دیده می شود.

*تاراج فرهنگ به سبک ماهواره
هر چند نمی توان تولید کنندگان لباس را در این شیوه طراحی و پوشش امروزی جامعه ایران بدون تقصیر دانست اما همه مشکل را متوجه آنها دانستن نیز اشتباه است.
در حال حاضر حدود۹۰درصد بازار پوشاک کشور در دست قاچاقچیان است.
لباس هایی که هر چند کیفیت دوخت و پارچه ندارد اما نه تنها سلیقه و نظر مشتریان را تامین می کند که قیمت مناسبی نیز دارد.
در بی حجابی وسیعی که امروز کشور با آن دست و پنجه نرم می کند، ماهواره حکم مقصر اصلی را دارد.

فیلم های هالیوودی و به دنبال آن فرش قرمزها و دنیای مارک و برند که شب و روز ذهن جوان و مردم ایران را بمباران می کنند، بدون شک جای هنجار و فرهنگ را با بی هنجاری و تغییر ذائقه فرهنگی در ایران جابجا کرده اند که این رویه طی سالهای متمادی و به صورت زیرپوستی رخ داده است.

در مدت زمانی که ایران مورد بمباران فرهنگی قرار داشته، پاتک و واکسن خاصی برای مردم تدارک دیده نشده است.
مسوولان زمانی به خود آمده اند که جوان ایرانی پوشش هالیوود و قرار گرفتن در دنیای مد و مارک را به عنوان یک مزیت، فرهنگ و تمدن جدید پذیرفته است.

این هنجار جدید را نمی توان با گشت ارشاد، گشت نا محسوس و یا حتی ارشاد تغییر داد چرا که بخشی از جامعه ایران، به ماهواره اعتماد دارد و برنامه هایش را به عنوان حرف اول و آخر پذیرفته است.
بنابراین هرگونه رفتار نسنجیده ای می تواند حکم ضد تبلیغ را داشته باشد.

*صنعت لباس!
تولید کنندگانی که در رکود به گل نشسته اند، به عنوان یک صنعتگر و کاسب سعی دارند تا از سرمایه خود سود ببرند.
تجارت یک عمل دو سویه است، به عبارت دیگر باید سرمایه، سرمایه گذار، تفکر اقتصادی و مشتری وجود داشته باشد تا چرخه تجارت بچرخد و تاجر بتواند کار خود را توسعه بدهد.

اصل اول در تجارت مشتری مداریست و تولید کننده مطابق سلیقه مشتری خود جنس تولید می کند.
بنابراین طبیعی است که تولیدکنندگان عرصه صنعت لباس با بهره گیری از مجله های مد، فشن شوها، برندها و فرش قرمزهای ماهواره و مطابق ذائقه مشتریان دیش های نقره ای، به تولید پوشش اقدام کنند تا بتوانند تولید خود را به فروش برسانند.

سوی دیگر چرخه تجارت لباس در ایران، مزونها و مدلینگها ایستاده اند که می توان گفت با اجرای شوهای زنده در خیابانها و به خصوص مجتمع های تجاری و پاساژها، نقشی بزرگ در تغییر رفتار مشتریان، فروشندگان و تولیدکنندگان لباس داشته اند.

صنعت مد یک صنعت مصرف گراست با سود و اشتغالی عظیم به شرط آنکه بتوان به درستی و در جهت اهداف یک جامعه ایرانی- اسلامی از آن استفاده کرد.
شرط استفاده صحیح، داشتن هدف و برنامه ای بلند مدت و کاربردیست که در ایران وجود ندارد.

*هنر کارگروه مد
کارگروه مد و لباس برای ایجاد و راهبری صنعت مد اسلامی در ایران ایجاد شد. کارگروهی که به غیر از برگزاری جشن مد و لباس فجر و به نمایش گذاشتن لباسهایی عجیب و گران هنر دیگری ندارد.

در مقابل آن طراحانی که به واسطه برنامه توسعه مد و صنعت لباس در کشور پرورش یافته اند، به جهت عدم حمایت کافی اقدام به باز کردن مزون های و شوهای لباس غیر قانونی و استخدام مدلینگ کرده و در مقابل جشنواره لباس فجر، فرش قرمز جشنواره فیلم فجر را ایجاد کردند که بیشتر از جشنواره لباس مورد پسند مخاطبان بوده است!

از سوی دیگر برگزاری کلاس ها و دانشکده های آموزش طراحی لباس با استفاده از کتب و مرجع های خارجی و با الگوگیری از مدل ها و شوهای خارجی انجام می شود و بنابراین از چنین فارغ التحصیلانی نمی توان انتظار داشت که پوشش اسلامی طراحی کنند.

این در حالیست که از مدتها قبل طراحان و برندهای مطرح دنیا برای دستیابی به بازار کشورهای اسلامی، اقدام به دوخت و طراحی لباس های پوشیده کرده اند.
ورود مراکز فروش برند و مارکهای معروف به کشور که در پسابرجام پررنگ تر شده است نیز به تغییر ذائقه جوانان کمک کرده چرا که دیدن شوهای خارجی باعث ولع آنها نسبت به این نوع پوشش شده است.

از آنجایی که صنعت مد، صنعتی مصرف گراست و چرخه این صنعت توسط ماهواره، برندها، مزونها و مدلینگ های ایرانی د ر کشور شکل گرفته، بنابراین فضای پسابرجام برای مصرف محصولات جانبی و وارداتی مد همانند انواع کشف و کیف، لوازم آرایش، خودروهای لوکس، عطر و ادکلان و.. فراهم است.

صاحب نیوز